Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
,¤°´✿.｡.:* YOU WİLL BE FİNE *:.｡.✿´°¤,
Düşüncelerimle yüzüne bakmaya devam ettim. Benden hoşlanıyor olma ihtimalini asla düşünmemiştim. Ellerimi tutup yanlara koydu ve üzerime çıktı. "O zaman düşün." Diye tekrar etti sözlerini. Şok olmuş bir şekilde suratına bakıyordum. Ortam garip bir hal almaya başlamıştı. Kafamı yana çevirdim "N-ne yapıyorsun." Yüzümün ısısını hissedebiliyordum. "Cevap verirsen bırakıcam." Dedi. Yüz ifadesi görmek istiyordum ama utançtan yüzüne bakamıyordum. "Tamam, düşüncem." "Ne?" Dedi benle alay ederek. "Tamam dedim kalk işte."
Kalktı ve eski yerine tekrar oturdu. Bende yattığım yerde oturur pozisyona geçtim. "Anlayamıyorum?" Bana kafasını yana eğerek baktı. "Neyi?" "Neden beni sevdiğini." Gülmeye başladı. "Apaçık değil mi?" Yüzümü yere eğdim. Onu destekleyeceğimi söylediğim için mi? Veya ona ağlarken sarıldığım için olabilir mi? Bekle ikiside değil mi? Yine de ben- Düşüncelerimi yarıda kesti.
"Sen, güzelsin." Diye mırıldandı. Kafamı kaldırıp ona baktım. Kızaran yüzünü saklamaya çalışıyordu. "Kahretsin, neden hep kızarıyorum." "Evet, bende de oluyor o." Gülmeye başladık. Tooru oturduğu yerden kalktı ve elini bana uzattı. Elini tutup bende kalktım ve eteğimi silkelemeye başladım. Kafasını çevirip başka tarafa bakarak beni bekliyordu. Düşünceli çocuk diye geçirdim içimden. "Gidelim." Dedim ve yürümeye başladım. Arkadan koşar adım yanıma geldi ve gülümseyerek bana baktı.
Gerek yok desem de Tooru beni dinlemedi ve beni eve bırakmak için benimle yürümeye devam etti. "Y/n-chan" "Efendim." Ona bakarak yürümeye devam ediyordum. "Düşündün mü?" Çocuk gibi dudaklarını büzmüş suratına baktım. "Hey!" "Peki." dedi önüne diyerek. Daha ne kadar olmuştu ki. Sabırsız bir çocuk gibiydi. Şu an voleybol kaptanı Oikawa ile önümde dudaklarını büzen Tooru aynı kişiler miydi gerçekten. Eve gelene kadar başka kelime etmemişti.
Kapının önüne geldiğimizde anahtarımı çıkardım ve kapıyı açıp içeri girdim. "Görüşürüz." Diyerek el salladı Bende açık kapıyı tutarken "Görüşürüz." Dedim. Arkasını dönmüş gidecekken "Tooru bu arada." Bana döndü tekrar. "Bende." Dedim ve kapıyı kapattım. Hızla atan kalbimle kapıya yaslandım. Tooru kapının ardından bağırıyordu. "Y/n-chan, y/n-chan! Bende ne?!" "Yarın görüşürüz!" Diye bağırdım bende ve ayakkabılarımı çıkarıp içeri girdim. Odama çıkarken hala bağırışlarını duyabiliyordum. "Hadi ama, bu haksızlık!" Üzgünüm ama bu çocukla uğraşmak gerçekten eğlenceli. Onun dediklerine gülerken odamın kapısını kapattım.
