Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
,¤°´✿.｡.:* YOU WİLL BE FİNE *:.｡.✿´°¤,
Dün kaçmıştım belki ama bugün yine aynı şey olacak. Kaçarak bir yere varamam. Yorganımın içinde tavana bakarken okula gidip gitmemeyi düşünüyordum ama aniden kapımın açılması ile oraya döndüm. "Y/n daha kalkmadın mı? Hadi geç kalacaksın." Kafamı usulca sallayıp yataktan kalkıp dolabıma yöneldim. "İyi misin?" Diye sordu annem endişe ile. Gülümseyerek cevap verdim. "İyiyim anne merak etme."
Okulun önündeyken hala endişeliydim. Umarım yine beni rahatsız etmezler. "Y/n-Chaan!!" Sesi duymamla kalbim hızla atmaya başladı. Koşarak yanıma geldi ve elini omzuma attı. "Ohayoo." "Ohayo." "İyi misin?" "Evet." Dedim gülümseyerek endişemi saklamaya çalışırken. Yanımıza hızla gelen kişiyle Tooru'nun yanından çekildim. Gözlerinden alev saçarken Tooru'nun yakasından hafifçe tutup ileri geri sallamaya başladı. "Hem beni kahvaltı yapalım diye arayıp kahvaltı ücretini bana kakalayıp kaçmaya nasıl cürret edersin Oibaka!" "Oh üzgünüm iwa-chancığım." "Kes sesini." Ben onları izleyip ne olduğunu anlamaya çalışırken İwaizumi Tooru'nun yakasını bırakıp bana döndü ve eğilip "Verdiğimiz sıkıntı için özür dilerim s/n-san" "Hayır sorun yok." Tekrar eğilip Tooru'nun ensesinden tutup okula doğru sürükledi. "Matte! İwa-Chaaaaan!! Y/n-Chan yardım et. Sanırım beni öldürecek." "Saçmalama." diyerek iwaizumi kafasına vurdu. Onlar okul binasına girerken. Bu hallerine gülerek bende sınıfıma gittim. Sınıftakiler bana yanyan baksada bir şey demediler. Sırama oturup derin bir oh çektim.
Tenefüste tahtadaki yazıları defterime geçirirken kapının açılması ve gelen sesle herkes kapıya döndü. "Y/n-chaan! Az daha beni öldürecekti." Bize dönen gözlere aldırmamaya çalıştım. Tooru önümdeki sıraya oturup bana döndü. "Ama sen kaşınıyorsun." Dedim gülerek "Hadi ama y/n-chan sende mi?!" Gülerek önüme döndüm ve tahtadaki yazıları geçirirken söylenmesini dinlemeye devam ettim. Saçıma elini götürmesi ile hızla kafamı kaldırıp kızarmış yanaklarla ona baktım. "Tooru!" "Efendim." Dedi önüme düşen saç tutamıyla oynamaya devam ederken. "Hiç, neyse yok bir şey." Ben tahtadakileri yazmaya devam ederken saçımla oynamasına izin verdim ve deftere dönüp yazmaya devam ettim.
Öğle arası zili ile kantine gitmek için sınıftan çıktım. Hep Tooru aldığı için bugün benim almamın iyi olacağını düşünerek gülümseyerek ilerledim. "Evet okula torpille girdiği yetmiyormuş gibi şimdide Oikawa ile kırıştırıyor. Oikawa onda ne buluyor anlayamıyorum." Yerimde durup koridorun köşesinde duran kızlara baktım. Gerçekten böyle şeyler derken ne kadar itici gözüktüklerinin farkındalar mı acaba. Aldırmadan yürümeye devam edecektim ki sağdaki kızın dediği şeyle dondum ve dinlemeye devam ettim. "Ailesinin bile ona değer vermediğine eminim. Duyduğuma göre aslında buraya spor takımı için mi ne gelmiş ama müdür onu almamış ve burda kalmaya zorlamış. Ne kadar acıklı(!)" Gözlerimi kırpıştırıp yürümeye devam ettim. Ancak yüzümdeki ıslaklığı farkedince hızla elimi yanağıma götürdüm ve sildim.
Yavaşça bahçeye çıktım ve kimsenin olmadığı bir yere geçip sırtımı okulun duvarına dayayıp oturdum. Kahretsin. Bundan nefret ediyorum. Söylediklerini reddedemiyorum bile. Gözyaşlarım süzülmeye devam ederken nefes alıp vererek kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Hala gözlerimin dolu olduğunu biliyordum ama aldırmadım ve ayağa kalktım.
"Y/n-chan seni arıyordum burda ne işi-" Ona dönmemle önce şaşırarak bana baktı sonra pencereden elini uzatıp kafamı omzuna yasladı. Zaten hazır bekleyen gözyaşlarım hızla akmaya başladı. Onun yanında neden bu kadar rahat hissediyorum. Neden onu seviyorum. Tek bir ortak yönümüz var mı ki? Tek ortak yönümüz acılarımızı gülümsememizin altına saklamamızdır belki.
