Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
,¤°'✿.｡.:* YOU WİLL BE FİNE *:.｡.✿'°¤,
Okul çıkışı koşarak spor salonuna ilerledim. Maça geç kaldığım için acele ediyordum. Spor salonuna yaklaştığımda sesler gelmeye başlamıştı. Her ne kadar bir antrenman maçı olsa bile okuldan bir sürü kişi tezahürat için kalmıştı. İçeri girip boş bir yere hızla oturdum. Neyseki ilk setin ortalarında yetişmiştim. 12-16 tam 4 sayı öndeydik.
"Hadiii Oikawaaa!!" Önümde ayağa kalkıp bağıran kızlar yüzüne göremiyordum. Sanırım ilk sınıftandılar. "Hey! Oturur musunuz?" Dönüp bana baktılar "Sen, sen o kızsın. Oikawa'nın sevgilisi değil mi?" Yanındaki kızda şaşkınlıkla ağzını açtı. "Oha evet o." Utançla kızardım. "Şey hayır biz şey deği-" Lafımı bölerek kolumdan tutup beni kaldırdılar. "En arkadan göremezsin hadi yanımıza gel."
Gülerek kalktım ve yanlarına gidip oturdum. Servis sırası Tooru'daydı. Beni tutup kaldırdılar "Hadisene birlikte tezahurat etmeliyiz." Üstelemeden onlara uymaya karar verdim ve onlarla bağırmaya başladım. "Bastır Aobajohsai!"
Time skip
İkinci setin son sayısıydı. Birinci seti biz almıştık. Eğer bu sayıyı alırsak maç bizimdi. Top servisle havalandı. Herkes tezahürat etmeyi kesmiş nefesini tutarak maçı izlemeye odaklanmıştı. Top o sahadan o sahaya gidip geliyordu. Oikawa bağırarak topu pasladı. "Hadi bitirelim İwa-Chan!" Topu hızla İwaizumi'ye gönderdi. İwaizumi yükselerek topa smaç vurdu. Her şey o kadar hızlı oldu ki kimse bir şey anlamadı. Hakemin düdüğü çalması ile herkes ayaklandı ve heyecanla bağırmaya başladı. Kazanmıştık. Tooru'nun yüzündeki mutluluğu görebiliyordum. Oyuncular gelip seyircilerin önünde eğildi ve soyunma odasına çekildiler.
Herkes spor salonundan ayrılırken ben kapının önünde Tooru'yu bekliyordum. Banklardan birine oturdum ve beklemeye başladım. Oyuncular dışarı çıkınca birden bir çok kişi etraflarına toplanmaya başladı. Gözlerimle Tooru'yu aradım. Oradaydı kalabalığın içinde fanlarıyla fotoğraf çekiliyordu. Gülen gözlerle onu izledim. Onunda bana bakmasıyla göz göze geldik. İlerleyerek yanıma gelmeye çalıştı ama etrafındakiler rahat bırakmıyordu. Banktan kalkıp telefondan mesaj yazdım.
*Muhteşem bir maçtı, muhteşemdin. Şu an oldukça meşkulsün müsait olunca beni aramayı unutma ve iyice dinlen.
Telefonu işaret ettim. Cebinden telefonunu çıkardı ve mesajıma baktı. Ona el sallayıp okuldan çıktım. Kulaklığımı takıp müziği mırıldanarak eve doğru yol aldım.
Eve oldukça yaklaşmıştım. Aniden arkamdan sarılan kişiyle şokla dirseğimi geriye doğru savurdum. "Aaah!" Kulaklığımı çıkarıp cebime tıktım ve endişeyle eğilerek karnını tutan Tooru'ya baktım. "İyi misin?" "Ordan iyi gibi mi görünüyorum?" "Özür dilerim, çok üzgünüm." Tooru doğruldu tek elini yanağıma koydu. "Sorun değil benim hatamdı." "Bu arada senin ne işin var burada?" "Aslında maç sonunda Sana sarılmak istiyordum." Gülerek kollarımı açtım. Bana sıkıca sarıldı ve mırıldandı. "Birde kendi ağzınla der misin. Muhteşemdin diye."
Tereddütle reddedip etmemek arasında kaldım. Zaten şu an yüzümü görmüyordu yani. "Muhteşemdin Tooru." Kafasını kaldırıp bana baktı. Gülümseyerek gözlerini kapatıp yüzünü eğdi ve dudaklarını dudaklarımla birleştirdi. Bu duygu çok tatlıydı. Dudaklarını çekip bana baktı. yüzü kızarmıştı. "Aslında yine şansımı denemek istemiştim. Bir gün bunun işe yarayacağını biliyordum. Hehe." "Aptal(ー_ー゛)"
