BİZİM KOLEJ

20. Bölüm

Bu bölüme bol bol satır arası yorum yapın. Satır arası diyorum. Harf yorumları yapmayın.

Oy ve yorum çok diye yapmamızlık yapmayın. Emek veriyorum. Her böşüme yeni bölüm hazmak yerine kştapla ilgili bölüm yapın.

Oylarıda çoğaltırsanız sevinirim.

İstegram hesabım zgi_zem takip etmeyi unutmayın.

Kitap nasıl gidiyor?

Annemin kafasındaki kırmızı kurdeleyi düzelterek geri çekildim."işte oldu."diye mırıldandım.

"Ceren arkadaşın nereye gitti?"dedi annem.

Çetin'den bahsediyordu.

"Sana hastanenin karşısında salata almaya gitti."diye açıkladım.

Annem tebessüm etti. "Senin bu arkaşın varya-"annem söze girecekken sözünü kestim.

"Arkadaşım değil kardeşim,"

Annem kafasını salladı. "Ceren biliyor musun kardeşinin elini sıktığım zaman aklıma baban geldi. Babanda kardeşin gibi kendi acısını içine atardı. Onun elini öyle sıkmama rağmen baban gibi yüzünü buruşturmadı. Katlandı."annemin evlat acısı vardı.

On dokuz senedir o kalbindeki acı geçmemişti ve geçmeyecekti. O boşluk dolmayacaktı bilene...

"Keşke abimle beraber büyüseydim."dedim.

"Keşke... Ama bu güzellerle beraber büyüyeceksin."dedi annem ve mırıldandı. "Acaba şu an kayıp olan abin ne yapıyor?"

"Bilmem."diye mırıldandım.

Odanın kapısı açılınca bakışlarımızı o tarafa çevirdim. İçeriye dedem, Yaprak, teyzem, Mert ve dayım girmişti.

Akraba come...

"Serpil kızım iyi misin?"diye sordu dedem

"İyiyim baba,"dedi.

"Yiğenlerim nerede?"dedi teyzem.

"Bebek yoğun bakım ünitesindeler."diyerek açıklama yaptım.

Yaprak elindeki çeyreği annemin yakasına takarak anneme sarıldı.

"Teyze isimlerini ne koydun?"

"Ben koymadım. Kızım ve Çetin koydu."

Dayımın eşi yüzünü buruşturarak. "O senin biyolojik kızın değil... O ikisi aileden bilene değil."

Canım acıdı...

Canım acıdı...

Bir kez daha aileden olmadığımı anladım.

"Sana ne anne! Ceren, halamın evlatlık kızı, Çetin'de hem Ceren'in hem benim kardeşim."Dedi Mert sinirli ses tonuyla.

"İsimlerini ne koydunuz?"dedi dedem. Konuyu değiştirmeye çalışıyordu.