GÖKYÜZÜ

Bölüm 2.

Multimedyadaki Alaz, iyi okumalar!

Son geçirdiğim krizden sonra rehberlik hocasının öğütlerini çekmiştim. Her şeye kafamı sallamıştım. 'Hepinizden nefret ediyorum' diyerek bağırasım geliyordu. Herkes beni gördüğü sırada sınıflarına giriyor ya da yanındaki arkadaşına bir şeyler fısıldıyordu. Kimse göz teması kurmuyordu. Bana uzak olsunlarda kime yakın olurlarsa olsun umrumda bile değil.

Yurda gelmiştim, yatakhaneye girdiğimde kızlar aralarında toplanıp bir şeyler konuşuyorlardı. Beni gördükleri an herkes yatağına geçip oturdu. Yuh! Çantamı yatağımın üzerine bırakıp üzerimdeki hırkayı çıkarttım. Evet, herkesin gözü bendeydi. Elime bir okuma kitabı alıp yatakhaneden çıkacaktım ki, durdum.

"Kızlar." dedim onlara dönerek. "Ben üzgünüm, lütfen konuşmaya devam edin benden çekinmeyin." hepsi ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Alaz." diyerek mırıldandı İrem. "Her ne kadar konuşmasanda biz seni seviyoruz." dediğinde gülümsedim. Herkes buna şaşırmış olacakki, hepsinin gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Kollarımı iki yana açtığımda hepsi gelip bana sarıldılar.

"Gitmeni istemiyoruz Alaz." dedi Ecem. "Neyden bahsediyorsunuz?" Diye sorduğumda yatakhanenin kapısı açıldı. Müdiremiz. Gözlerini oynatarak bana 'beni takip et' bakışını attı. Omuz silkerek onu takip etmeye başladım. Odasına girdiği an bağırmaya başladı.

"Eşyalarını toparla Alaz, bir ailede kalacaksın bundan sonra." Dedi müdüre. "Böylesi senin için daha iyi." Dediğinde gözlerimi açtım.

"Hayır, kimsenin yanına gitmek istemiyorum. İzin verin burda kalayım iki ay sonra defolup gideceğim zaten." Dediğimde olumsuzca başını salladı.

"Bir saate seni alacaklar." Dediğinde olumsuzca kafa sallama sırası bendeydi. "Hayır dedim." Diyerek çıkıştım.

"Alaz Demir! Haddini aşma, vedalaşacaklarınla vedalaş." Diyerek odasına girdi. Merhaba hayatımın boktan zamanı! Merhaba sizede uykusuz geceler!

***
"Bu senin için bir değişim olabilir Alaz, lütfen iyi değerlendir." Dedi müdüre. Omuz silkmeden önce sulu göz kızlara baktım. Gülümseyerek el salladım. Ama acı bir gülümseme olduğunu biliyorlardı.

"Merhaba efendim." Diyerek sürmeye başladı adam. "Yeni ailem siz misiniz?" Diye sorduğumda olumsuzca kafasını sallladı.

"Ben şöförüm efendim." Dediğinde kaşlarımı çattım. "Efendim demeyin iki günlük insanım iki güne kalmaz gönderirler beni." Dediğimde adam dikiz aynasından bana baktı.

***

"Hoşgeldin." Diyerek sarıldı evin sahipleri. "Benim adım Aslı." Diyerek konuştu sarılırken. Oysa ben daha önce kimseye sarılmamış biri olarak afallamıştım. Kendimi geri çektiğimde adam sarıldı.

"Bende Adnan, hoşgeldin evine." Diyerek sarıldığında gözlerim dolmuştu. Ağlamak istemiyordum.

"Alaz." Diyerek geri çektim kendimi. "Ben Aras." Dedi birisi. Kafamı çevirdiğimde en fazla benden iki yaş büyük biri duruyordu. Onaylarcasına kafamı salladım.

"Hale, kızım Alaz'a odasını göster akşam yemeğine kadar dinlensin." Dediğinde kız bana geçmem için müsade ettiğinde merdivenleri çıkmaya başladım. Ev aşırı derecede büyüktü. Ve sanırım baya zenginlerdi.

Odanın içine girdiğimde çok beyaz olduğunu fark ettim. İçim simsiyahken odanın bu kadar beyaz olması beni pek etkilemezdi. Aman dedim içimden. Zaten iki güne giderim. Öyle olacağına emindim. Bana mukayyet olmaları imkansızdı.