Depresif sanat

sarıl bana

Her günüm senin özleminle geçiyor.
Sensizliği yaşamak hiç aklımın ucundan bile geçmezken
Bak şimdi sensizliği yaşıyorum.Ağır geliyor bana sensizlik belki de ben öyle hissediyorum bilmiyorum her şey o kadar karışık ki başka bir şey düşünüyorum ama sen geliyorsun birden aklıma sonra yüreğime bir sızı saplanıyor soruyorum kendime neden bu kadar sızlıyo yüreğim,her günüm seni özlemekle geçiyor oysa ben sensiz kalmayı hiç hesaba bile katmamıştım geldin ama gittin sonra ve bir şarkı bıraktın dinleyip de bıkmadığım..Seni düşünmekten seni merak etmekten kendimi alıkoyamıyorum yokluğun öylesine belli ki her saat acaba gelir mi umuduyla bakınıyorum ama yoksun yoksun yine..

Seni özlüyorum yıldızlarla konuşuyorum ve ay eşlik ediyor ama sorular soruyorum acaba o şimdi n’apıyordur diye sorduğum her soruda bir yıldız kayıyor gökyüzünden ne demek istiyor yıldızlar bana inan anlamıyorum ben seni merak ediyorum bir gün bile yokluğunun olması yüreğime bir kor düşüyor korkuyorum sana bir şey olmasından korkuyorum..
Sanki bu suskunluğunun bu yok oluşunun ardından hiç gelmeyecek gibisin..Şuanda kendimi nasıl hissediyorum biliyor musun? Bir tabutun içinde kapağım kapanmış karanlıklarda kalmışım toprağa gidecekmişim gibi.

Koşup sarılmak varken özlemek ne demek ?Hiç başlamasaydı keşke demek istesem, o muhteşem günlere yazık edeceğim. İyi ki yaşanmış desem, bu vedaya nasıl bir kılıf giydireceğim? “Gitme, kal” diyememek en ağırı. Belki de gittiğine inanamadığım için kal diyemedim. Hayatınıza bazen öyle biri girer ki, hasta olmasına dayanamadığın insanın, içinde ölmesi için dua edersin. Çünkü bu ask macerasının asla sonu gelmez. 

 

Lakin, yine de bu gece sana sarılmak istiyorum, yine.