Uzun saçları sevdiğimi unutma sakın bu yüzden hep uzun olsun saçların. Bir nehir gibi dökülsün omuzlarından dümdüz. Çok seveyim uzun saçlı halini, saçlarınla oynarken en mutlu insan ben olayım. Saçların ile oynamamı da sen sev, dizlerimde uyuyakal mesela.Aynı üniversiteye gidelim,birbirimizde kalalım önceleri. Aynı eve çıkmayalım direk. Aynı evde yaşamak büyük sorumluluk ister, sen her ne kadar ısrar etsen de ben durumu kontrol edeyim. Kırmadan erteleyeyim bunu, öpeyim minik burnundan.
Üniversitede çılgınlıklar yapalım. İçip kafayı bulalım deliler gibi dans edelim. Masalara çıkıp şarkı söyleyelim. Hatta atılalım mekanlardan. Ama hep elimi tut olur mu?Okul bitsin işimizi kuralım sonra aynı eve çıkalım. 2 katlı müstakil,mutfağı geniş,balkonu deniz manzaralı bir evimiz olsun. Birlikte balkonumuzdan güneşin denize batışını izleyelim yaşlandığımızda,el ele. Veya balkona bir çilingir sofrası kurup kutlayalım güzel günlerimizi seninle.
Çalgılı çengili düğün yapmak yerine; yurt dışına çıkmaya karar verelim en baştan.Senin hayalin bir vosvos benimki ise; Dünya Boks şampiyonası finalinde dövüşten önce ringe çıkıp sana binlerce seyirci önünde evlenme teklif etmek.. İkisini de gerçekleştirebiliriz. Ama hiçbir zaman yatağa kafamızı birbirimize kırgın olarak koymayalım.Zaman su gibi akıp geçerken her şey yaşanmış bir hayatımız olmalı.. Çocuğumuz olmalı sonra. Senin ve benim olan bir canlı.. Oğlumuz Rüzgar gibi essin geçsin. Kızımızda Güneş gibi ışıldasın. Güneş.. Sarışın, minicik elleri olan kızımız için biçilmiş kaftan gibi..Geceleri sırayla susturalım onları. Ben mızıkçılık yapayım,sen söylenerek sıramı al. Anne yüreği sonuçta dayanmaz. Emekliliğimiz de yavaş yavaş yaklaşırken denize bakan evimizin alt katında sahaf dükkanı açalım. Bir gramafon,bir kaç kitaplık alsak yeterli. Kitaplar zaten hazır.Gelen müşterilere kitapları gösterelim. Haftada bir kitapların tozunu alalım. Hatta sen yine o sevecenliğinle müşterilere kahve hazırla,yanında çocukları varsa onlara çikolatalı gofret ver.Ara sıra çocuklarımız gelsin ziyarete,torunlarımızla. Biz o tozlu,kocaman aile albümümüzü çıkartıp fotoğraflarımıza bakalım. Babalarının,annelerinin ne kadar hınzır olduklarını anlatalım. Çocuklarımız “babaaa,anneee kötü örnekler vermeyin çocuklara” diye kızsınlar bize…
Ve bir gün herkes gibi bizde bu hayatı bırakıp giderken, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde, birbirimizi sevmenin gururu olmalı her şeyde.. Dimi sevgilim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Depresif sanat
General FictionO gece de sürekli gidip kaldığım o ucuz otel odasındaydım.Ne zaman birilerinden kaçmak istesem bu küçük,rutubetli odaya ve viski şişelerine sığınırdım.O gece de yine böyle bir kaçış günüydü..O otel odası böyle şeylere çok alışkındı.Füme koltukta, bi...
