Her şeyin üstesinden gelmek ne kolaydı yalnızlığım dışında.Dışarıda yağmur yağar ben evimde ıslanırım.Pink Floyd türküleri dinlerim kimi zaman,kimi zaman Vivaldi’de her mevsimim. Sensizliğimin son şehri diye düşünüyorum artık.
Tanımadığım insanlara gülümseyip hal hatır soruyorum.Yüzüme boş boş bakıyorlar.Bazıları da gözlerimin içine dek bakıp ”tuhaf” deyip geçiyor yanımdan.Halbuki en tuhaf kendileri.Halbuki en yalnız onlar.Paranoyak şizofren hepsi.Ben neden böyleyim hep kendi dışımdakileri suçluyorum.Korkuyla yüzleşemiyorum.Üzerine gidemiyorum.Korkağın biriyim ben.Bunu söylerken bile bir şeylerden korkuyorum .Güller sana koktuğu gibi mi kokuyor acaba bana da? Bu soruya verebileceğin olası olumsuz yanıtlardan bile korkuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Depresif sanat
General FictionO gece de sürekli gidip kaldığım o ucuz otel odasındaydım.Ne zaman birilerinden kaçmak istesem bu küçük,rutubetli odaya ve viski şişelerine sığınırdım.O gece de yine böyle bir kaçış günüydü..O otel odası böyle şeylere çok alışkındı.Füme koltukta, bi...
