Depresif sanat

Neden mi buradayım?

 Hayatımda birçok şey yolunda gidiyordu aslında ama bazı şeylerin farkında olmanın, insanın canını ne kadar acıtabileceğinin de bilincindeydim.
Benim adım Yiğit. Bu ismi ben yakıştırdım, ben buldum kendime. İsimlerin kişilerle ilgili çok önemli bir şey olduğunu düşünüyorum ve benim için de Yiğit'ten başkası düşünülemezdi. Bu yazma işi uzun zamandır aklımdaydı lakin bir türlü adım atamamıştım bu konuda. Hayli bilgisiz ve fikirsizim nasıl olacağı konusunda, şimdilik olayı akışına bırakmış vaziyetteyim. 
Hepimizin -mış gibi, -muş gibi davrandığı zamanlar hani, çok da uzak değil hatırlarsınız. "Yahu aslında mutlu olmak o kadar da abartılacak bir şey değil ki. İnsan nasıl isterse öyle oluyor şu hayatta..." diye kafa açıyorum kiminle konuşsam, belli etmiyorlar ama etrafımdakiler bu sürekli konuşan Yiğit'ten pek memnun değiller bu aralar bence. Sahi en son ne zaman düşündünüz? Ama bu "Akşama Orçun'un doğum gününde ne giysem?" ya da "Yarın nereye gitsem?" değil. Sahip olduğunuz her şeyi, eliniz kolunuz dahil tüm hayatınızı sorgulamaktan bahsediyorum. 
Ben mesela, mutlu bir çocukluk geçirmedim, babamdan nefret ediyorum o kadar ki; bir gün karşılaşırsak onunla bir yerlerde, yapacağım konuşmayı bile hayal etmiştim zamanında, hala da yüzüne iyi bir yumruk atmak isterim. Okul hayatım hep iyiydi ama şimdi düşünüyorum da annem o kadar istemese okumazdım. Peki neden mutsuzum?Bu mutsuzluk hep daha fazlasını istememden mi? Biraz param olduğunda, biraz daha param olsa diye neden düşünürüm ki? Ya da beni seven bir insan varken hayatımda, neden ondan daha fazlasını beklerim, beni inandırmasını ve beni sevdiğine ikna etmesini isterim mesela? Bu mudur çoğu zaman "yalnız" kalışımın sebebi. 
Bazen hiç düşünmeseydim diyorum, oluruna bırakabilseydim yahut yetinebilseydim... Ama olmuyor işte, düşünmeden konuşamıyor,hareket edemiyorum.Ukalaca bir şey bu. Ben hayatı herkesten farklı algılıyorum, sorguluyorum kafası. Ama kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki... Ama şimdi yazmayı deniyorum. Tam anlamıyla kafamdakileri dökebilmem için zamana ihtiyacım var. Ben, hepimizin yapmak istediği ve belki de bazılarımızın yapamadığını yapıyorum; kendimi ifade ediyorum gerisi size kalmış. Ben buradayım,  yalnız kaldığınız ya da anlaşılmak istediğiniz an; ben buradayım...