Blessed | Hyunho

12

Kitabı çok uzatmak istemiyorum açıkçası çünkü çokta hoşuma giden bir kitap olmadı, kendimi geliştirmek amaçlı yazsamda daha güzel olmalıydı gibi hissediyorum. Başka bir kitaba başlamayi düşünüyorum onun cidden tutmasını çok istiyorum. Bu kitapta fazla olay olmasını istemiyorum, mutlu bir şekilde çocuklarını kucaklarına alsınlar istiyorum..

*Hyunjin'nin ağzından*

Ailemin hiçbir zaman bu çocuğu istememesi, bana bir hata gözüyle bakmaları cidden yanımı yakıyordu. Ama Minho, o hayatıma girdikten sonra hiçbir şey canımı yakamadı. Ne zaman kötü bir durumda olsam illaki yardıma koşar benimle ilgilenirdi, eğer bu günlere geldiysem herşey onun sayesindeydi..

Önceden hislerimin ona olan arkadaşça sevgimden ibaret olduğunu düşünüyordum ama sonrasında anladım ki değildi, onu bir arkadaştan öte canımın bir parçası hatta kalbimin yarısı gibi hissediyordum. O yokken yarım o varken ise eksizsiz hissediyordum durum böyle iken nasıl onu arkadaşım olarak görebilirdim? Kendimi kandırmaktan başka birşey olmazdı bu.

Düşüncelerimden çıkmamı sağlayan ellerle kafamı kaldırıp arkamdaki kişiye baktım, Minho yüzündeki nazik gülümsemesi ile beni karşılarken duruşumu düzeltmeye çalıştım. Beni anında engelleyip yanıma oturan Minho'yu izledim.

"Hayır hayır rahat ol, oturuşunu düzeltmek veya ayakları toplamak zorunda değilsin. Daha önceden olduğun gibi yanımda rahat ol istiyorum."

Başımla onayladım ve hafif tebessüm ettim, Minho geri döndüğünden beri benim evimde kalıyordu ve benimle ilgileniyordu. Tabi hamileliğimin baya bir ilerlediğinide söylemeden edemeyeceğim. Bebeğimiz şuanda 5. Ayında, doğuma sadece 4 ayım kaldı.. Tabi zaman ilerledikçe hareketleriniz de sınırlanıyor, bu yüzden kafede çalışmama izin vermiyorlar.. Açık olucagim evde dinlenmek ne kadar iyi hissettirsede kendimi Minho'ya yük olduğumu düşünmekten alıkoyamiyorum.

Minho ellerini yanaklarıma yerleştirip gözlerime baktığında kafamdaki sesler susmuş derin bir sessizlik olmuştu. Yavaşça yüzüme yaklaşan yüzü nefesimi tutmama neden oluyordu. Evet sevgiliydik böyle şeyler normaldi ama her dokunuşu ilk gün ki gibi heyecan uyandırıyordu..

Dudakları dudaklarıma değdiğinde durmuş ve gülümsemişti. Bu gülümseme karşısında kimse hayatta kalamazdı.. Utanmadan dudaklarımızi birleştirip hareket ettirmeye başladığımda bunu bekliyor olucak ki memnun bir ses çıkarıp karşılık vermişti.

Ne kadar süre öpüştük bilmiyorum ama ayrıldığımda dudaklarım sızlıyordu.

"Bebeğimizin kontrolü için doktora gitmemiz gerekiyor, az önce doktorla konuştum."

Başımla onayladım, haklıydı neredeyse bir aydır doktora gitmemiştim ve artık yakından takibe başlaması gerekiyordu doktorumun. Ayaklarımı uzattığım sehpadan çekip ayağa kalktım. Ben ayaklandığımda anında Minho da ayağa kalkıp koluma girmişti bile.

Yatak odasına çıkıp dolabın karşısına geçtim, kapakları açıp biraz bakındım. O sırada çoktan benim için birşeyler seçmiş Minho elindekileri bana uzatıyordu. Gülümsedim, yanağına minik bir öpücük bıraktım ve elindekileri aldım. Yatağın yanına yaklaştım ve oturup tişörtümü eteklerinde tutarak çıkardım. Bu sırada Minho ise duvara yaşlanmış beni izliyordu.

"İlk seferimizden hamile kalman beni biraz üzdü. Bedenine dokunmak istiyorum ama korkuyorum size zarar vermek istemiyorum. Umarım bebeğimiz çabuk doğar."

Dişleri dudaklarına ilişirken, sırıtıyordu ve bu da benim yutkunmama sebep olmuştu. Haklıydı bende ona dokunmak istiyordum..

...

Asansöre bindikten sonra yaslanıp derin bir nefes aldım. Danışmadaki bayan asansörün bozulduğu söylediği için buraya kadar yürümek zorunda kalmıştık. Tabi bu durum Minho'yu pek memnun etmemişti ve kavga çıkartmak üzereydi, o an orda olmasam büyük ihtimalle polisler gelirdi ama ben buna izin vermeden Minho'yu çekiştirerek merdivenlerden çıkmaya başladım. Birkaç kat çıktıktan sonra güvenlik neden yürüdüğümüzü sormuştu. Meğerse asansör bozuk değilmiş, bunu duyunca tabikide herkesin yapacağı gibi kendimi asansöre attım. Minho endişeli gözleriyle bana bakarken gülümsedim.

"Merak etme biz iyiyiz babası sadece birazcık yorulduk."

Rahatladığını anlamam için aldığı derin nefes yetmişti. Siniri geçmiş ve korku dolu gözleri normale dönmüştü. Ne kadar beni korumak için yapsada bazenleri biraz fazla korumacı olduğunu düşünüyorum..

"O kadına kesinlikle dava açacağım. Benim bebeklerimin başına birşey gelse sorumluluğunu anlacak değildi. Orospu.."

Dediklerini dinleyip güldüm. Sinirli olduğu zamanlarda genelde ondan korkarım çünkü bazen sinirlerini kontrol edemiyor. Hamilelik dönemiminde yanımda olduğu her ay buna şahit olmuştu. Bazen bana zarar vermişti ve bunun için defalarca özür dilemiş başka bir eve çıkmayı bile teklif etmişti, tabikide bu da izin vermedim.

"Sorun yok Minho, biz cidden iyiyiz. Kontrolü yaptırıp hemen evimize dönelim olur mu çünkü minik bebeğimiz acıktı."

Bunları söylerken yüzümden gülümsememe eksik edemiyordum. Ne olursa olsun Minho nun yanımızda olması bebeğimede bana da oldukça mutluluk ve huzur bahşediyordu.

Devam edecek.