8 Eksi 1 Eşittir 0 / Chanlix

-21-

"Teşekkür ederim her şey için." dedi Felix nereye yürüdüklerini bilmeden. Beraber sohbet edip kalvaltı yapmış, hesap ödeme kavgasına tutuşup yenilmişti. Bir sonrakini ödemesine izin vereceğini söylediğinde Chan yol açmıştı daha doğrusu.

"Rica ederim."

Şimdi ise yürüyüş yapıyorlardı, yeni yeni öğle saatine yaklaşırken vakit, bulundukları konum pek kalabalık değildi. İki genç konuşmadan yürürken büyük olan sessizliği bozdu.

"Seninle konuşmak istediğim bir şey var."

Göz ucuyla bir saniye kadar Chan'a bakıp devam etmesi için "Hım?" sesi çıkarttı.

"Şey, gerginim de biraz oturabilir miyiz?"

Kafasından binbir türlü senaryo geçirirken Felix duraksayıp etrafa bakındı. İlerideki boş bank gözüne takılırken eliyle işaret etti. "Geçelim mi?"

"Olur." elleri sanki terlemiş gibi pantolonuna sürttü Chan, gergin ve heyecanlıydı.

Önündeyken rahat hissetmek adına bacaklarını bağdaştırıp Chan'a doğru dönük oturdu Felix diğerinin aksine. Onun gibi olmasada göz temasına rahat erişebilmek için kendini biraz çevirdi Chan'da.

"Nereden başlayacağımı bilmiyorum sanırım."

Karşısındakinin bu denli gergin olması çilli çocuğu ucu bucağı olmayan düşünce kasırgasına sokuyordu. Ne diyeceğini merakla beklerken kalbi tekledi. 

"Ne söylemek istiyorsan söyle işte."

"Öncelikle özür dilerim." anlamayan gözlerle baktı Felix.

"Gece için."

"Nasıl yani?" tüm kötü sonuçları düşünmeye başlamıştı bile, sakin durmaya çalışırken pişman olmamasını diledi içinden.

"Hayır hayır, yanlış anladın. Şey- Bana biraz zaman verir misin?"

Lafını toplaması için sessizce beklemeye çalışsada beyninin içinde fırtınalar esmeye başlamıştı Felix'in. Lütfen, lütfen pişman olmasın. Lütfen. Yanlış anlamaktan. Bahsetmesin.

"Düşünüyorum da, sanırım en başından beri farklıydın benim için."

Bacağını oturduğu yerde titretmeye başladı sesi duymasıyla Lix.

"Hiçbir zaman sana tamamen diğerlerine davrandığım gibi davranamadım. Hep daha serttim, hep daha fazlası için zorladım seni, kimseyi zorlamadığım kadar. Ama yemin ederim ki hiçbir zaman kötü bir niyet beslemedim hep pişman oldum."

Kafasını onu dikkatle dinleyen çocuğa çevirdi "Hepsi için tekrar özür dilerim." ve önüne döndü.

"Bunun yanı sıra hep en sinirli tarafımla sen yüzleşmek zorunda kaldın. Moralimi bozan bir şey olduğunda, kızgınken, kırgınken dönüp dolaşıp hep senin yanında patladım, kalbini kaç kere kırdığımın bir sayısı yok. Çok, çok fazla."

"Neden her kavgamız sonrası kalbini sarıp onarmaya çalışsamda, aynı hatayı tekrar tekrar neden yaptığımın cevabını o zamanlar bulamadım. Seni üzdüm, onardım, tekrar üzdüm."

"Bana destek olmaya çalıştığında bile seni hep uzaklaştırdığımı hatırlıyorum, hiç nazik olmayan bir üslupla hemde. Ona rağmen sen hiç geri çekilmedin yine her uykusuz günümde yanımdaydın, minnettarım ve bunun karşılığını nasıl öderim bilmiyorum bile."

"Saçmal-"

"Dinle, lütfen. Neden sadece sana bunu yaşatıyorum diye zaman geçtikçe düşündüm. Tamam, bizim çocuklara da yansıttığım oluyordu ama sen hep tam merkezdeydin."