8 Eksi 1 Eşittir 0 / Chanlix

-28-

Beklenmedik anlarda beklenmedik şeylerin yaşanması her zaman çok zordur. Ne yapacağını bilmemenin baskısı da olduğu zaman endişe çoğunlukla kaçınılmazdır. Bazen söyleyerek ifadece edemeyeceğimiz şeylerin tepkisini bedenimiz verir ve elimizden hiçbir şey gelmez, tıpkı Felix'in de elinden bir şey gelmediği gibi.

Elleri titrerken Minho'ya bakıyordu sadece, rahatlatmayacağını bilse de bir şey söylemesini bekliyordu. Gözleri istemsizce dolduğunda hızla arkasını döndü. Sırtında hissettiği elin sahibinden ilk önce "Sakin ol." diye bir fısıltı duydu, ardından itilerek odaya götürüldü.

"Hayır şimdi değil, bu kadar erken değil!"

"Şşş Felix, dağıtma kendini toparlan."

"Hyung bu kadar erken değil! Hayır-"

"Sakin ol, ben yanındayım." diyerek sarıldı. "Korkma hayır, ortada bir şey yok daha hemen böyle yapma."

"Hyung menajerimizden mesaj gelmiş ama."

"Tamam bir şey söylememiş sadece Chan'dan telefonu açmasını rica etmiş."

"Sosyal medyaya bakmam lazım." geri çekildi hemen tuş kilidini açmaya yeltenirken Minho telefonu elinden çekti.

"Dur ilk önce, kendi kendini düşürme. İçeri geçip Chan'ı çağıracağım tamam mı?"

"Hyung çağırmayalım Jeongin falan çok mutlu şuan herkes."

"Hayır onlara bir şey söylemeyeceğim, Chan geri arasa iyi olur ikiniz içinde şuan görmese sabah zaten görecek."

Derin bir nefes aldı Felix, Minho haklıydı. Başıyla onaylayıp gidişini izledi, bir umut belki bırakır diye düşündüğü telefonuyla çıkmıştı. Yine yine yeniden başına ağrı girerken parmak uçlarıyla oynamaya başladı. Tam olarak neyden korktuğundan bile emin değildi ama engel de olamıyordu.

Odada beklemekle bir şey yokmuş gibi içeri geçmek arasında kaldı ama şuan rol yapabilir miydi emin değildi, kuzu kuzu oturup birinin çağırmamasını umarak Chan ve Minho'yu bekledi.

İki dakika kadar sonra sadece Chan girdi odaya.

"Chan gördün mü fotoğrafı?"

"Şşş, gördüm bebeğim sakin ol."

"Hyungla konuştun mu?" derken telefonu çaldı Chan'ın.

"Arıyor."

"Hoparlöre al."

Aramayı onaylayıp Felix'in dediğini yaptı Chan sessiz olmasını söyleyerek.

"Alo?"

"Fotoğrafı görmüş müydünüz?"

Diyince ikiside birbirine baktı.

"Bang Chan, orada mısın?"

"Buradayım hyung, hayır görmedik sen atana kadar."

"Tahmin etmiştim, siz nasılsınız? Gerçi daha yeni gördünüz bendeki de soru."

"Bilmiyorum garip, daha hiçbir şey görmedik dediğiniz gibi."

"Chan, sormadım ama, böyle bir durum var mı? Aranızda-"

"Evet, çok uzun bir zaman geçmedi iki buçuk ay."

"Anladım."

"Bir şey demeyecek misin?" diye sorunca güldü adam.

"Ne demeliyim?"

"Bilmiyorum."

"İyi olun çocuklar, zor biliyorum ama şuan dönen bir resimden başka bir şey yok. Dedikodular için bu yeterli aslında ama endişenizi kontrol etmeye çalışın bugün dışarı çıkmayın ertesi güne bir toplantı ayarlamaya çalışacağım."