Faşist Yemini (b×b)

1 🌌 Kurdun İni

Keyifli okumlar💜

*****

Yıl 1978

Nefret ediyordum... Çocukluğumdan bu yana maruz kaldığım sözlerin hayatımın her anında eninde sonunda beni yeniden bulmasından ölümüne nefret ediyordum!

Açık bir ten renginiz, renkli gözleriniz var ise size sarf edilecek sözleri bilmek için müneccim olmaya gerek yoktu. Farklı ağızlardan aynı kelimler dökülür ve siz bütün bu yaftalamalarla yaşamayı öğrenmek zorunda kalırdınız. Size değer veren insanlar bile bu benzetmeleri yapar, ardından da kahkahalarla gülerdi. Duygularınız mı? Hiç kimsenin umurunda olmazdı. İşin gırgırını geçmek sizin duygularınızdan daha eğlenceliydi...

Şu anda da olduğu gibi bir çok kez yaşadığım bu tatsız konuşma ilk defa bir hakaretten çok iltifat, hatta işe yarayabilecek bir lütuf olarak dile getiriliyordu. Aşağılama yoktu ama yine de rahatsız hissettiriyordu. Alışılmış bir hor görülmenin üzerimde bıraktığı etkinin yansımasıydı yüzümü buruşturarak söylenilenleri dinlemem.

"Ne kadar erkek güzeli dersek diyelim yüz hatları kadınsı değil. Derin'i o eve yollayamam. Olmaz!"

Her zamanki gibi benden önce davranan Adar'la derin bir soluk çekip ortamdaki harareti birazda olsa gidermek için boğazımı temizledim. Mevzu bahis benim şahsımdı ama benim dışımda herkes bu konu hakkında fikir beyan etmişti. Kabul edip etmediğimi bile bilmeden giriştikleri bu çatışma sinir bozucuydu.

"Öncelikle tabii ki davamız için gözümü dahi kırpmadan her görevi üstlenirim ama hak vereceğiniz gibi o eve kızlarla beraber girmem oluru olmayan bir plan."

Çevremde uçarı biri olarak bilinsem de konu davam olunca ağır başlılıkla hareket eder, her ayrıntıyı düşünürdüm. Davama zarar verecek tek bir eylemin içinde bulunmaz, bulunanın önünde ilk ben dururdum. Bu yüzden normalde o "erkek güzeli" laflarını yutturacağım adamlara insan gibi yaklaşıyordum.

"O kadarını biz de biliyoruz herhalde. Yasemin şu kadının verdiği poşeti uzatsana."

Kaşlarım çatılırken aklımdan geçen şeyin olmaması için dua ediyordum. Her şeye onay verirdim ama bu kadar uzun boylu değildi.

"Abi saçmalama istersen!"

Sesim ilk kez yüksek çıktığı için bütün gözler beni bulmuştu ama umurumda bile değildi. Asla böyle bir vaziyetin içine kendimi sokmazdım. Edebimizle gidip basardık evini, daha fazlası yoktu.

"Derin, emin ol bu odada senin gibi bir tane daha minyon tipte adam olsa ona teklif ederdim ama kaşlarından tut göz rengine, hatta ellerinin küçük olmasına kadar senden başka seçeneğimiz yok. Adamlar tam iki aydır sessiz. En son böyle sessiz kaldıklarında üç yoldaşımıza pusu kurmuşlardı. Ha! eğer dersen ki davam için yapmam eyvallah derim."

Bilerek yapıyordu. Konu davamız olduğunda asla geri adım atmayacağını bildiği için lafı bu noktaya çekmişti. Sinirden kasılan çeneme rağmen başımı ağır ağır salladım. Bu yaptığı şerefsizliği sırf davam için kabullenecektim ama bu iş bittiğinde hepsinin ağzına tek tek çakmazsam bütün bir memlekette beni siksindi.

"Ne kadar çabuk bu işi halledersek o kadar iyi ve... Her şey bittiğinde sadece tek biriniz..."

Parmağım ile hepsini tek tek gösterip duruşumu dikleştirdim. Aralarında şerefsizlik yapacak olanları az çok biliyordum.

".... Tek birinizin bu konuda alay ettiğini duyuyum şerefsizim o faşist ayının önüne sizi atmaktan çekinmem."

Herkesin ondan çekindiğini biliyordum. Bana görmek nasip olmasa da kanlı canlı birini üçüncü kattan aşağıya attığına göre çokta sağlıklı bir kafaya sahip değildi. İtiraf etmek istemesem de içten içe tedirgindim ama geri adımda atmayacaktım. En fazla ne olabilirdi ki?