"Lan, adam bana aşık olmuş diyorum dinlemiyor musunuz beni?"
Bağırışlarıma rağmen karşımda gülen iki anguta bakıp yüzümü kapatan peçeyi hırsla araladım. Başıma ne geldiyse bu şerefsizleri dinlediğim için gelmişti.
"Ne abarttın be oğlum! Hem maviş ma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama nasıl bölüm yazamıyorum diyip iki gün sonra yine buradayım Hdkdjdkdmdjdksk
Neyse çok uzatmıyorum Hdkfjdkdkd
Bölümü kontrol edemedim hatalarım varsa kusura bakmayın yavrular
Keyifli okumalar💜
******
Yok olmuyordu! Bu hayatta ne için "tamam bu sefer olacak" desem sanki benim inadıma yaparmış gibi önüne setler çekiyordu Tanrı.
Ne zaman zihnim rahata kavuşsa farklı bir dertle sınıyordu yaratıcı beni. Bu yaşadığımız kaderi seçememe olayı fazla geliyordu artık bana. Bu kadar da bahtsız Bedevi olunmazdı!
"Ağzına sıçayım böyle işin!"
Yanımda küfürler eden Bekir'e artık bakma gereği bile görmüyordum çünkü bende onunla aynı hissiyattaydım. Sokarlardı böyle işe!
"Hadi seni geçtim. Lan ben niye geliyorum seninle! Benim siyasi görüşüm bile yok!"
Haklı isyanına karşı sadece sessiz kaldım. Ne diyecektim ki? Adar angutu tek başına ülkücülerin arasına dalmıştı. Az önce nefes nefese yanımıza gelen derneğin en küçük üyesi Ahmet telaştan dakikalarca ne olduğunu anlatmaya çalışmıştı.
Eğer ülkücüler Adar'ı öldürmediyse en azından bedenini asfalttan kazımak için koşar adım kavganın olduğu mahalleye gidiyorduk.
"Senden benden başka adam mı vardı dernekte Bekir?!"
Bizden bir iki adım önde giden Ahmet hızla sola döndüğünde artık sızlayan bacaklarıma biraz daha kuvvet verip peşi sıra köşeyi döndüm.
Döndüm dönmesine ama gördüğüm manzara ile ayaklarım olduğu yere çakılı kaldı. Kalbim korkuyla göğsümü döverken Bekir'in fısıltısına aynı anda eşlik ettim.
"Hasiktir!"
"Hasiktir!"
Gördüklerim gerçek olamazdı... Olmamalıydı! Adar'ın kafasına dayalı bir namlu ve o namluyu Adar'ın tam şakağına bastıran tanıdık beden benim zihnimin bir oyunu olmalıydı.
"Koş!"
Bekir'e söyleyebildiğim tek şey bu oldu. Kalbim korku ile hızlanırken ayaklarım çoktan sokağın köşesindeki bedenlere doğru koşmaya başlamıştı.
Reisti bu... Hiç gözünü kırpmadan o tetiği çekebilirdi. Gözlerimin önünde olabilecekler bir film şeridi gibi geçerken daha ben bile anlamadan iki bedenin arasına attım kendimi. Elimi sıkıca ülkücünün tuttuğu silahın namlusunu kavradı.
"Dur!"
Nefes nefese zor bela dudaklarımı araladım. Ne olursa olsun aralarına girmek zorundaydım. Adar benim canımdı. Eğer ona bir şey olursa yaşayamazdım. Ne görevin ne de diğer şeylerin önemi vardı benim için.
