t w e n t y - f o u r

820 95 37
                                    

Üstüme başıma düzen verip odadan çıktım. Tam aynı şekilde dış kapıdan çıkıyordum ki teyzemin sesini duydum. "Nereye kız bu saatte" Yavaşça arkamı döndüm ve teyzeme baktım.

"Aşağıya teyze." Tek kaşını kaldırıp beni süzdü. Üstüme düzen verdim derken güzel giyinmekten bahsediyordum.

"Yeonjun sen markete bile don atlet gidersin bu kombinle sadece aşağıya gidiyor olamazsın gibi geliyor ama" Sıçış. Altımda bol bir pantalon üstümde boğazlı kazak ve bir sürü takı vardı. Yani teyzemin dediği gibi markete falan giderken mahallede olduğum için sıkıntı etmez üstümde o an ne varsa o şekilde giderdim.

"Ya 2 saniye inip gelcem sorgulama" Teyzem gözlerini kısmış garip bir şekilde bakıyordu ama sanki ne yaptığımı biliyor gibi sormaya da pek gerek duymuyor gibiydi.

"Tamam in gel, hızlı gel bacaklarını kırarım" Kıkırdayarak hemen kapıyı açtım ve arkamdan kapatarak aşağıya indim. Kapıyı açmadan önce saçımı düzelttim ve derin bir nefes alarak kapıyı açtım.

Soğuk sert bir şekilde yüzüme vuruyordu ve ben Soobin'e bu havada dışarı çıkarttığı için kızamıyordum. Çünkü mal bir aşıktım.

"Çabuk ol bak üşüyorum" Soobin her zaman ki gibi mükemmel görünüyordu. Saçları yine çok güzeldi. En kısa zamanda saçını  tekrar boyamalıydım çünkü o çok güzeldi ve güzelliğine başka renklerle de renk katmak istiyordum.

"Bak Yeonjun sadece beni dinle tamam mı?" Onu onaylar bir şekilde kafamı salladım ve onu süzmeyi kesip tüm dikkatimi vermeye çalıştım. "Ben uzun zamandır düşünüyorum ve-" Sözünün devamı getirmedi. Ne demesi gerektiğini bilmiyor gibi davranıyordu. Düşündüğüm şey olması için dua ediyordum. Umarım, umarım bana aşık olmuştur. Umarım dediği gibi vahiy gibi aşk inmiştir birden. Umarım.

"Siktir et sana göstereceğim" Dudaklarıma yapışmadan önce bu sözleri söylemişti.

Kansızlığım vardı ve sürekli üşürdüm. Ama şuan hava - 3 dereceyken üşümüyordum. Çünkü Choi Soobin öpüşüyle beni yakıyordu. Bir kolum boynunda, elim ise yanağındaydı. Dudakları dudaklarımı emiyor, ısıyor, sesli bir şekilde öpüyordu. Tek yapabildiğim karşılık vermeye çalışmaktı. İlk öpüşmem değildi ama Choi Soobin adlı kişi aklımı başımdan öyle bir alıyordu ki ne yapacağımı bilmiyordum. Ne kadar öpüştük bilmiyordum ama ayrılmamızı sağlayan şey teyzemin bize bağırması olmuştu.

"Soobin bırak çocuğumu emcüklemeyi yukarı çıkın hava buz gibi hadi!"






Sınıfımız karantinaya alındı çok mutluyum🤟🤟

nerve problem | yeonbinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin