Ghostgirl

hoofdstuk 5

Dinsdag, 15:58

Ik stap helemaal doorweekt mijn huis binnen. Achter de drempel blijf ik haken door een plotse schok en ik val recht op mijn kin tegen de vloer. Mijn moeder komt meteen de hal in gesneld. 'Oh liefje, wat doe je toch?' vraagt ze terwijl ze me behulpzaam omhoog probeert te helpen.

'Niks,' mompel ik bars. 'Weer een of andere kutgeest die door me moet gaan.'

Ze kijkt me aan met een stel bambi-ogen en ik wend mijn blik af. 'Ach, hou op. Zo'n probleem is het niet,' zeg ik.

Ze haalt de handdoek van haar schouder af en gebaart er mee terwijl ze praat: 'Ik vind het gewoon zielig voor je. Voor e..'

'Mam, hou op. Je overdrijft. En noem me niet zielig!'

'Oké oké Linde, ik begrijp het. Het is soms gewoon wat absurd dat mijn dochter geesten kan zien,' zwaait ze uitbundig met haar armen.

'I know, maar het is toch al negen jaar. Onderhand moet je daar toch al aan gewend zijn?'

Mijn moeder mompelt nog iets onverstaanbaars en loopt vervolgens de keuken in terwijl ze wenkt dat ik haar moet volgen. 'Swat, ander onderwerp goed? Hoe was het op school?'

Bij die vraag kleuren mijn wangen lichtjes. 'Ik heb een nieuwe aantekening in mijn agenda.'

'Linde!' schreeuwt ze. Haar handdoek vliegt de keuken door en ik pers mijn lippen op elkaar.

'Waarom kan jij nou toch nooit eens deugen. Zo een goed stel hersenen, een prachtig uiterlijk en een sterke werkkracht, maar op school deug je voor geen meter!'

Ik kan ondanks mijn moeders kwaadheid de neiging tot grinniken niet onderdrukken. 'Het konden wel de woorden zijn van mevrouw White die je zonet uitsprak.'

Ze wrijft met haar handen over haar achterhoofd als teken van frustratie en komt dan op me afgelopen. 'Waar moet ik tekenen,' zegt ze met een diepe zucht achteraan haar zin.

'Ik heb trouwens nog iets te vertellen,' zeg ik terwijl ik mijn pennenzak bij de hand neem.

'O wat,' zegt ze mat.

Ik geef haar de agenda aan en ze trekt hem met een kort snokje uit mijn handen. Ze klakt met haar tong en gooit de agenda dan weer naar me toe.

'Wat,' herhaalt ze.

'Ik...Ik ben op een date gevraagt,' zeg ik langzaam, haar reactie afwachtend.

Ik wist niet dat stemmingen zo snel om konden slaan tot vandaag. 'Echt! O mijn meisje wordt groot,' zegt ze op trotse toon.

Ik zet me al schrap voor de knuffel waar ze me meteen intrekt en sluit mijn ogen even. Ondanks het feit dat geknuffeld worden door je moeder aan een leeftijd van zestien behoorlijk gênant kan zijn, geniet ik toch met volle teugen van deze knuffel. 'Hoe heet hij?' vraagt ze enthousiast.

'Laurens Taryn. En ga je gang, stalk zijn hele facebook maar vanavond moeder,' zeg ik met een knipoogje.

'Hola, ik ben benieuwd. Wat ga je doen?'

'Hij stuurt vanavond de details door,' zeg ik?

Ik bevrijdt me uit de knuffel.

'Geef me een seintje met wat je gaat doen hé! O mijn enige dochter heeft haar eerste date mét een jongen! Oe Oe!' roept ze overdreven euforisch.

Ik grinnik. 'Nu nog aan papa vertellen.'

Ze steekt haar beide duimen omhoog en waggelt weer naar het fornuis toe.

'Ik ga mijn huiswerk maken hé,' zeg ik vlak voor ik om de hoek verdwijn.

Straks komt er een nieuwe update ;)