Ghostgirl

hoofdstuk 11

De enige wederreactie die ik krijg is een grijnzende blik.

'Oliver, wat doe je hier. Ik heb je nochtans nadrukkelijk gevraagd me die ene avond met rust te laten! Jezus toch, je bent irritant!' roep ik net iets te luid.

De deur van een van de toiletten gaat open en een vrouw komt naar buiten. Ze ziet me en lijkt even verbaast over het feit dat ik hier alleen sta. Mijn hoofd wordt vuurrood en ik richt me zo nonchalant mogelijk naar het dichtstbijzijnde toilethokje toe om de illusie te wekken dat ik tegen een persoon op het toilet zit te praten.

'Wat wil je?' vraag ik wanneer de vrouw terug weg is.

Oliver loopt een eindje van me vandaan en loopt naar de spiegels toe. Hij bestudeerd zichzelf en in een glimp zie ik een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht die na een enkele seconde al weer verdwenen is. Hij loopt terug naar me toe totdat hij zich recht voor me bevindt. 'Ik denk dat ik een oplossing heb gevonden voor ons probleem,' zegt hij na een korte stilte.

Even ben ik meer onder de indruk dan boos. 'Het probleem dat je niet door me kan en andere geesten ook niet?' vraag ik.

'Ja. Ik zat op Wikipedia en...'

'Meen je dat. Wikipedia,' onderbreek ik hem sceptisch.

'Jaaaa!' roept hij geërgerd. 'Laat me nou uitpraten.'

Hij boort zijn blauwe ogen in de mijne. 'Stil.'

'Ja ja ga verder,' zeg ik met een wegwuivend gebaar.

'Ik zat dus op Wikipedia en daar las ik dat geestgedoe iets met religie te maken heeft. Ben jij toevallig een Hindoe?' vraagt hij onderzoekend.

'Nee, ik ben gedoopt. Waarom moet je die informatie?'

Hij schudt zijn hoofd. 'Graaf eens dieper. Zitten er Hindoes in je familie?'

Hier moet ik even over nadenken. 'Dat zou kunnen. Ik weet dat mijn familie vroeger speciale tradities deed en zo, maar dat is al lang geleden. Waarom denk je dat ik iets te maken heb met Hindoeïsme of godsdienst? Ik ga zelfs nooit naar de kerk,' zeg ik.

'Op Wikipedia staat er...'

'Hou nou even je mond over dat verrekte Wikipedia! De helft van wat ze daar opzetten klopt niet eens. En neem me niet kwalijk, maar Laurens zit op me te wachten en jij gaat dat verdomme niet verpesten! Ga naar huis!' roep ik Oliver met wilde handgebaren toe.

Hij steekt zijn handpalmen beschermend voor zich uit. 'Oké dan,' is het enige die hij uitbrengt. Plots ben ik helemaal alleen in de kamer. Hij heeft zichzelf laten verdwijnen. Het baart me wat zorgen, maar na een halve minuut doelloos voor me uit te staren besluit ik het maar rust te schenken. Hij komt wel terecht. Ik klem mijn hand rond de deurklink en neem nog een diepe zucht voor ik terug naar Laurens vertrek. Nu zullen er geen domme dingen meer gebeuren, denk ik bij mezelf. Deze avond wordt perfect.

Hey! Sorry voor de korte stukjes! Ik had voor gisteren ook al een lange tijd niet meer gepubliceerd, maar daar ga ik snel verandering inbrengen. Ik had het even druk, maar nu is het meeste werk voorbij en zit mijn hoofd terug vol fantasie om verder met dit verhaal te gaan :) Als jullie willen mogen jullie altijd een vote geven (dan vindt ik je supeeer aardig :D) en reacties of opmerkingen over schrijffouten ofzo mogen ook altijd! Ik vind het concept van dit boek wel leuk om over te schrijven dus ik blijf zeker doorgaan, met of zonder lezers ;D.

Groetjes van LaMeloena :*