»ᴊᴀᴋᴇ sɪᴍ•ᴘᴀʀᴋ ꜱᴜɴɢ-ʜᴏᴏɴ«
❝Bir yanda, sevgilisiyle biriktirdiği anılarla yaşayan Park Sunghoon, diğer yanda ise sevgilisini ardında bırakıp gittiği için o anılarla bile yaşamayı kendine çok gören Jake Sim. Aralarına kilometreler, yıllar girse de, bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❛Ilattenddevantcettephotod'antan
Il, il n'est pas fou Il y croitc'esttout Il la voit partout❜
🝮
Genç oğlan dalgın aklının esareti olmuş, yine adımlarını tanıdık yere ilerletmişti. Ne kadardır yalnız geliyordu buraya? Belki 2, belki 3 yıldır, saymayı bırakalı çok olmuştu. Fakat saymayı bıraksa da, ona olan aşkını bırakıp bir köşeye atamamıştı. Ne çok özlemişti onunla tam bu iskelede gün batımını izlemeyi, omzuna yaslanıp ona şarkılar söylemeyi...
Bir türlü alışamamıştı gidişine. Hâlâ bir umut onu orada bulmak için geliyordu lâkin hep aynı boşluk, hep aynı kırgınlıkla eve dönüyordu. Yine böyle olacağının bilinciyle iskeleye adımlamış, güzün habercisi olan serin havaya rağmen ayaklarını denize sarkıtmıştı. Ayaklarının suda çıkardığı sesle, anılar onu içine çekmeye başlarken gencin telefonu çalmıştı. İstemeye istemeye ince hırkasının cebinden telefonu çıkarmış ve düşürmemeye dikkat ederek aramayı yanıtlamıştı.
"Hyung neredesin?"
"Sahildeyim güzelim, bir şey mi oldu?"
"Bizimkiler gelecekmiş, eve dönerken atıştırmalık alabilir misin?"
"Alırım elbette."
"Teşekkürler~ Kapatıyorum evi toplamam lazım, her yeri dağıtmışsın hyung!"
"Özür dilerim küçük."
"Geçen seferde diledin, ondan önceki seferde ve ondan bir önceki seferde! Özür dilemek bir nevi o hatayı bir daha yapmayacağım demektir ama Tanrı aşkına hyung! Defalardır arkanı topluyorum, annem burada olsa kızardı sana ama benim gibi mükemmel bir kardeşin olduğu için senin arkanı topluyor."
Gencin ruh hâline rağmen ağzından ufak bir kıkırtı çıkmıştı, şu an kardeşinin yüz ifadesini az çok tahmin edebiliyordu ve komik gelmişti.
"Çok teşekkür ederim~ Şimdi kapatıyorum birazdan gelirim."
