Opis autorki:
Tak więc według Google, szkoła w Chinach zaczyna się na początku września. Przerwa zimowa zaczyna się w połowie stycznia następnego roku, do połowy lutego, około miesiąca. Proszę, poprawcie nas, jeśli się mylimy :)
— A-Xian, jedziesz z nami czy jedziesz do domu na wakacje? — zapytała go Jiang YanLi podczas lunchu.
— Och... Racja, prawie zapomniałem o wakacjach — powiedział Wei WuXian.
Jiang Cheng prawie nie mógł w to uwierzyć. — Ty, Wei WuXian, zapominasz o wakacjach szkolnych?
Czas płynął tak szybko, że zapomniał o feriach zimowych. W rzeczywistości minęły już cztery miesiące od pierwszego spotkania z Lan WangJim i zbliżała się przerwa zimowa.
Wei WuXian westchnął.
— Co się stało, A-Xian?
— Miesiąc przerwy... to znaczy miesiąc bez Lan Zhana...
— ... — Jiang YanLi i Jiang Cheng spojrzeli na siebie.
Wei WuXian bał się, że gdyby został sam w domu, spędziłby cały miesiąc w otoczeniu duchów. CangSe i ChangZe byli już z powrotem w Japonii, jego wujek Xiao XingChen przejął kierownictwo Akademii BaoShan w Chinach. Nie było nikogo w domu – co najważniejsze, nikogo, kto mógłby pomóc mu zamknąć jego oczy Yin! Nawet dom rodzinny Jiangów prawdopodobnie też miał duchy, ponieważ był to stary dom przodków, który był zamieszkany przez trzy pokolenia.
Na początku Wei WuXian myślał, że skoro szkoła została podobno zbudowana na starej świątyni, krainie obfitującej w duchową energię, wyjaśniało to, dlaczego jest tak wiele duchów. Jednak bez względu na to, dokąd się udał, nawet do centrum handlowego czy kina, duchy były właściwie wszędzie!
Teraz nie mógł już oglądać filmów nie tylko dlatego, że duchy zasłaniały mu widok i go dekoncentrowały, ale także zdradzały spoilery.
— W każdym razie najpierw muszę wrócić do domu. Wen Qing powiedziała, że chciałaby zatrzymać kocięta, więc przywiozę je jej. Przyjedzie je odebrać z mojego domu — powiedział Wei WuXian.
Wen Qing, jego starsza kuzynka, chodziła do innej szkoły. Ona i Wen Ning mieszkali we własnym domu, więc nie mieli problemu z przyjmowaniem zwierząt. To prawdopodobnie Wen Ning tak naprawdę chciał mieć kocięta. To nie było tak, że Wen Qing nie lubiła zwierząt, ale też nigdy szczególnie za nimi nie przepadała. Kiedy Wen Qing wysłała mu SMS-a zaraz po przesłaniu tych zdjęć, Wei WuXian był trochę zaskoczony.
Nie przeszkadzał mu chwilowy powrót do domu – bo Lan WangJi zgodził się z nim pojechać! Wei WuXian pomyślał oszołomiony. Brat Lan WangJiego, Lan XiChen zadzwonił do niego, pytając, kiedy powinien przyjechać po brata, a kiedy usłyszał o kociakach, zaproponował, że zawiezie je do domu Wei WuXiana. Lan XiChen, który był uroczo oszołomiony słysząc, że jego brat ma bliskiego przyjaciela, powiedział Lan WangJiemu, aby najpierw spędził noc lub dwie w domu Wei WuXiana, zanim wróci do domu rodzinnego. Niepotrzebnie dłuższa podróż, ponieważ musiał jeździć tam i z powrotem, ale chciał to zrobić ("dla pierwszego przyjaciela WangJiego!"). To rozwiązało problem Wei WuXiana z brakiem jego ludzkiej baterii energii Yang – ale tylko na dwa dni. Reszta dni...
Oczy Wei WuXiana rozjaśniły się. — Och, wiem! Lan Zhan powiedział, że wraca do szkoły z ferii zimowych wcześniej na lekcje guqinu. Ja też się zapiszę!
Jiang Cheng zakrztusił się. YanLi zmarszczyła brwi. — Jesteś pewien, A-Xian?
Oczywiście. W przeciwnym razie jak mógłby czuć się bezpiecznie bez ludzkiej baterii energii Yang?
CZYTASZ
Don't You Like Me \\MDZS Edition// || TŁUMACZENIE PL NIEKONTYNUOWANE
Fanfic|| ZAWIESZONE, NIE BĘDZIE KONTYNUOWANE Z POWODU USUNIĘCIA ORYGINAŁU || Wei WuXian był zwykłym nastolatkiem uczęszczającym do Akademii Gusu. Spotykał się z przyjaciółmi, łamał zasady przynajmniej raz dziennie i przekomarzał się ze swoim współlokatore...
