Gerçek ailem

21.bölüm✨

ÖZÜR DİLERİM YB GEÇ GELDIİİ

İYİ OKUMALAR...

Benimle birlikte yapacağı aktiviteleri kimseyle yapmamaya söz vermişti güya ben çok bencil bir insan mıyım hayır! Bana verilen sözler le ben hareket eden bir insanım birde sevdiğim insanları kimseyle paylaşmak istemem kendimi toparlayıp Emre'ye döndüm

"eve gidelim"

Dedim sesizce oda görmüştü benim gördüğümü bir şey demeden başıyla beni onaylayıp elini omuzuma atıp kendine çekti beni şu an bir şey demedim çok daha önemli konularım vardı bir seferlik bir şey olmaz zaten hızlı hızlı eve vardığımızda emre kapıyı çaldı eli hala omuzumdaydı kapıyı lodos açınca önce bizi baştan sona süzüp sonrada Emre'nin elinde takılı kalmıştı ben ikisini de umursamadan Emre'nin elini omuzumdan çekip içeri girdim içeriden kalabalık sesler geliyordu demeli babamın misafrleri erken gelmiş aman ne kadar güzel ben tam merdivenlerden yukarı çıkacak Ken babamın sesiyle durdum

"Kızım hoş geldiniz bu kadar erken beklemiyordum hadi içeri gel"

Dedi koridorda yanınla babamın yaşlarında bir de adam vardı öf. El mecbur yarım saat oturur kalkarım bende yapcak bişey yok zaten yarın okula gideceğim bu aralar hata bu ara değil ben resmen on gündür okula gitmiyorum gören beni okulu çok sevdiğimi söyler ama çok devamsızlık yaparsam sınıfta kalırım bunu zaten kimse istemez neyse yavaş adımlarla salona girdim girmemle ilk gözüme çarpan onun gözleriydi bu bu nasıl ya ben bunu nerden tanıyorum Allah Allah neyse ben ilk gidip babamın yanındakilere hepsine merhabalaştıktan sonra sabah çarpıştığım çocuğa geldim ona da göz devirip boş koltuğa oturdum

"Demek su sensin"

Dedi kadın

"Evet efendim"

Dedim bende ne diyim başka aq kadın bana en içten gülümsemesini yoladığında bende ona gülümsemiştim sonra o gözlerle tekrar göz göze gelince ne kadar sinirle bana baktığını gördüm 'hayordır aslan parçası' der gibi başımı salladım ama inatla bakmaya devam ediyordu tekrar göz devirip önüne dönmemle telefonum çaldı bütün bakışlar bana döndü aman ne güzel telefonu cebimden çıkartıp ekrana baktığımda kayıtsız numara olduğunu gördüm kaşlarımı çatım

"Kızım burda konuşa bilirsin"

Dedi babam bende yanlış anlamasınlar diye açıp kulağıma götürdüm ben konuşmadan karşıdan konuşmaya başlamıştı bile

"Zaten ben su yu sevmiyordum çok şimarık bir kızdı ama sen hiç öyle değilsin ben seni çok seviyorum sadece suyla çıkarların vardı buda benim çılarlarımı karşılayacak kadar güçlü şu an ondan çok para koparacağız kardeşim sadece sen biraz daha bekle tamam mı?"

"Tamam abicim"

Bu bu yalçın abimle definenin sesiydi

"Abi?"

"Efendim güzelim"

Dıt dıt dıt

Telefondan ses gelince usulca indirdim kulağımdan gözlerim dolmuştu telefonu cebime koyup

"İzninizle"

Dedim cevap vermelerini beklemeden koşarak odaya çıktım bu çok ağrı bir şeydi beni kulanması. Zaten bu hayata herşey beni bulur ya biri yalandan abi rolü yapar yada biri seviyormuş gibi yapar ikiside aynı şey ikiside en zayıf noktadan vurdular.

Kaç saatir ağlıyorum bilmiyorum ama artık gözlerimde yaşlar kesilmek bilmiyoru belki dedim belki defnenin oyunudur ama değil yalçın abimin sesini biliyorum ben tanırım onu her zaman belkide çok yanlış tanımışım bilmiyorum yataktan kalkıp banyoya geçtim şahtım kaymış resmen saçlar dağınık gözlerim şişmiş burnum kızarmış çok değişik tiplere girmişim önce üzerimi değiştirip güzel bir duş aldık sıcak su iyi gelmişti bedenim rahatlamıştı resmen duşa kabin den çıkıp aynadan sırtımdaki ize baktım o iz h bir zaman kimseye güvenmemem için bir sebep bile ola bilirdi ama. Ben inatla herkese kendimden çok güveniyordum buda benim aptalığım dı daha çok oyalanmadan üzerimi giyip yatağa girdim tekrar odada canım sıkıldığı için alt kataa inmeye karar verdim inşallah misafirler gitmiştir umuduyla eyer gitmedilerse de bene cips alıp odaya çıkardım şimdi diyeceksiniz ki bu kız bir saat önce ağlıyordu şimdi ne oldu bende bilmiyorum kendimi delirmiş gibi his ediyorum normal mi?

Daha fazla oyalanmadan odadan çıkıp alt kata indim yavaş adımlar la mutvağa girdim kimse yoktu bu güzel hızla önce bir bardak su içtim sonra çekmecelerde birini açıp içinden iki tane çikolata bir tane cips paketi alıp mutvaktan çıktım kimsenin beni görmemesi güzel di hızlı bir şekilde odama çıkarken merdivenlerden lodos ve çok sevimli kardeşleri ile salondaki çocukalarla iniyorlardı beni ilk fark eden o olmuştu ismini bilmiyorum ama bu çocuk bana çok tanıdık geliyor hadi hayırlısı beni baştan sona süzdü rahatsız ca bakışlarımı kaççırdım

"Güzelim ne oldu sana"

Dedi emre Yalçın abim bana sürekli güzelim derdi onları dinlemeden hızla odaya çıkıp kapıyı kilitledim elimdekileri yere bırakıp yatağa girdim biraz daha ağladım ağlamak bana iyi geliyordu bir kaç kere kapı ı çaldılar ama ben açmayınca vaz geçip gitiler sanırım günün verdiği yorgunlukla ve ağlamam sebebiyle gözlerim kendiliğinden kapanmış beni karanlığa mahkum bırakmıştı..

SONN..

Sizi seviyomm