Gerçek ailem

38.bölüm ✨

Güzel okumalarrrr

Duyduğum sesi tskmamaya çalıştım abim beni yönlendirmesiyle ileride bizim için ayarlana masaya ilerleyerek orada durmuştuk daha sonra yanımıza gelen çiftler evili olup olmadığınızı sordular onlara abi kardeş olduğumuzu söylediğimiz de bir birimize çok yakıştığımızı söylemişlerdi daha sonra duyduğum sert adımlarla nefesimi tutum oydu biliyordum ayak sesleriyle ne kadar sert olduğunu herkes anladığını düşünüyordm

"Sen"

Dedi arkamdaki ses bu kişi lodos du tam arkamdaydı bana baktığını his etmiştim sırtıma bir bıçak gibi sağlanıyordu bakışları yavaşca arkamı döndüm tam dibimde idi bir kaç adım gerileyerek aramıza mesafe koydum

"Nerdeydin seni ne kadar aradığımızı biliyor musun!?"

"Beni düşünüyormuş gibi yapmayın lütfen lodos bey"

Demiştim en sert sesim le sesimi duyduğunda afalamıştı ben bile bu kadar sert çıkacağını düşünmemiştim ama hak etmişlerdi hata hepsi

"Bu yanında kim o nun yanındaydım değil mi hah bizde seni iyi birisi sandık kendini bize bağlayıp bizi ortada bıraktın bunun inmi bu piç sevgilin için mi"

Dediği zaman kendimi tutun abim elimi tutu tutmasa ne yapacağımı iyi biliyordu ama bu durdumda en iyisini yapmıştı elimi tutarak beni arkasına almış elini uzatarak

"Ben Yusuf bilgin yanımdaki hanım efendi ise kardeşim gece bilgin"

Demişti abimin rli yukarıda kalınca abim gülümseyip elini indirmişti bütün aile bana hata bize şaşkınca bakıyordu abim bana dönüp en içten gülümseyerek

"Hadi gel güzelim konuşma yapmamız lazım"

Dediğinde gülümseyin onayladım abimle birlikte büyük sahnenin ortasında durduk bütün bakışlar bizde değilmiş gibi abim elerini bir birine vurarak bakışlar meraka dçnmüş insanlar can kulağıyla abimi dinlemeye başlamıştı

"Öncelikle hepiniz hoş geldiniz sizleri buraya toplamamızın nedeni kardeşim gece bilgin için organize edilen bundavete toplanacak olan parayla yetim kardeşlerimiz için bir okul açılacak ve eğitim verilecek bağışı ilk ben ve kardeşim adına tam bir tirilyon bağış yapıyoruz beni dinlediğiniz için teşekürder iyi eğlenceler"

Demişti abim ben böyle bir davettin olacağını biliyordum fakat daveti abim düzenlediği den haberim yoktu yaptı bağış ile bütün insanlar abime tebrik dolu sözler söyleyerek abime teşekür ediyorlardı abim bana dönerek tam konuşacak Ken biri benim kolumu tutmuş kendisine çevirmişti bu kişi yine lodosdu ne hakla bana dokuna biliyordu bana baktı yine o gözlerle pişmanlık dolu gözlerle abime döndüm

"Sadece beş dakika ver bana"

Abim teredüt etse bile tamam demişti bende ona döndüm bahçeye olduğunu tahmin etiğim kapıya doğru yürüdüm hepsi peşinden geliyrdu dışarı çıktığımda en uç köşeye giderek derin nefes aldım arkamda hareketlik olunca geldiklerini anlamıştım bende arkamı dönerek hepsine imrenerek baktım ama annem babama bakmamaya özen göstererek yapmıştım bunu

"Öncelikle siz konuşmadan ben konuşacağım size hesap vermek zorunda değilim canım istedi gitim ve şu an inanın bana çok mutluyum siziz bir hayat bana ilaç gibi geldi ve sen lodos bana içeride söylediğin onca şeyi senin yüzüne vucak kadar alçalmadım ve sen bir daha benim hakımda ileryi geri konuşursan bende senin hakında en iyi şeyleri yapmakta bir dakika bile çekinmem.!"

Demiştim daha sonra Esra hanıma döndüm gözleri dolu doluydu hazla göz teması kurmadan

"Esra hanım sizden ricam çocuklarınızı burdan götürün gecemi mahfetmelerini istemiyorum"

"Sen?"

Düşünmeden sorduğu soruyla bende hemen cevap vermiştim

"Ben ise hayatıma devam edeceğim bensiz nasıl iki ay geçtiyke öyle devam edecek"

Demiştim ve kapıya doğru ilerledim

"Su?"

Dediğinde durdum emre yanıma gelip elerimi tutu onun tutmasıyla elerimi geri çekerek

"Bana dokunma!"

Dedim sert sesimle işte ben buydum kendimi yılar sonra tekrar bulmuştum etrafında zararsız insanlara zarar veren su ydum ben emre bana hiç bir şey yapmamış bana aksine yardım etmek isteyen tek kişiydi ama yinede bu nu yspamazdım abime sözüm vardı bu aileye iyi davranms imkanım sıfırın altındadı konuşmasına iizin vermeden arkamı tekrar dönerek içeri girmiştim abim kapıya bakıyordu benim geldiğimi gördüğü zaman yanıma gelip kimseyi umursamadan bana sarılmıştı bende abime sarılınca arkadan ses gelince onlarında geldiğni anlamıştım abim benden ayrılıp

"İyi misin"

Diye sormuştu

"İyiyim merak etme hadi biz eylenmemize bakalım"

Demiştim abimde biraz terdüt etse. Bile fazla takılmadan belimden tutarak beni masaya doğru yönlendirdi masada tanımadığım iki adam vardı beni gördüklerinde ikiside kocaman gülümseyerek

"Gece hanımdı değilmi"

"Evet ben gece bilgin"

"Ah doğru ya zaten sizin gibi bir güzel kadının ismini kim unuta bilir ki"

Dediğinde abimin vucudunun gerildiğini his etmişdim adama cevap verecek Ken abim

"Zaten sizin gibi biriyle kardeşimin konuşacağını sanmıyorum"

Dedmişti adam mos mor olunca hafif kıkırdadım abim bana dönüp kulağıma eyilerek

"Bakıyorum da çok hoşuma giti küçük hanım"

Dediğinde teslim işareti yaparak önümüze dönmüştük.

Ben finiş ayaklar iptal abimin yüzüncü kere tanıştırdığı yaşlı çift de gidince abime baktım

"Abi eve mi gitsek artık"

Demiştim bıkın bir sesle abim bana bakkıp

"Tamam güzelim ben hemen geliyorum sen çıkışta bekle beni"

"Tamam ama çabuk ol"

Abim tamam diyip yanımdan ayrılı ca bende çıkışa doğru yürürdüm tam kapıyı açıp çıkacak Ken biriyle çarpışmıştım ama yüzünü görememiştim arka profilden tek göre bilmiştim uzun boylu biriydi

"Yavaşş"

Diye bilmiştim ama o arkasına bakmadan yürümüştü ukala abim gelince arabaya binip direk eve gitmiştik ben abime iyi geceler diyerek odama çıkmıştım önce üzerindekiler sen kurtulup kısa bir duş almış hemen üzerimi giyerek yatağıma girdim bu gün olanları düşünmeden kendimi direk uykunun rahat kolarına bırakmıştım

Sonn..