34. bölüm ✨

6.6K 263 11
                                    

İyi okumalar

Zaman durmuştu kimseyi ne duyuyor ne de takıyordum bunun bir rüya olamssından deli gibi korkuyordum evet evet kesinlikle bu bir rüya yoksa böyle bir şey olması imkansız dı gözlerimi açmaya çalıştım sanki üzerinde onlarca ton var mış gibiydi gözlerin ağırlaşmış hiç bir neden olmadan "yaşadıkların kolay şey mi" dedi iç sesim ona katıldım doğru diyordu benim bu hayata başıma grlmeyen kalmamış dı sanki az bir şey yaşanmış gibi birde başıma böyle olaylar geliyordur artık dayanacak gücüm kalmamıştı benim kanatlarımı 12 yaşında kırdılar bir daha iğleşmedi ben buydum işte iki gün mutlu on gün üzgün bende böyle olamk istemezdim ama hayat beni bu duruma sürüklemişti.

Biraz daha bekledim daha sonra gözlerimi açmaya çalıştığımda hafif aça bilmiştim etrafı bulanık görünce tekrar kapatıp açmıştım bu sefer daha iyi görüyordum bu iyiydi etrafa baktım bu sefer başka bir odadaydım oda çok güzel dekore edilmiş siyahdı "tek derdin bu mu şu an su" sen bu aralr ne kadar konuşuyorsun iç ses neden ise her seferinde haklı çıkıyor du uzandığım yerden yavaşca kalkmıştım başımdaki yara gün geçtikçe daha iyi oluyordu ve ben artık her şeyi hatırlıyorum o kaza o sahilde yaptığımız konuşma benim kıriz geçirmem abi tayfasını pişmanlığı yalçın abinin hiç bir şey olmamış gibi beni yanına alacağını söylemesi hepsini hatırlıyorum ve o kadar zoruma giyitmiş ti ki yani onların pişman olması için benim bir kaza geçirip ölüm döşeğine düşmem mi gerekiyor du bu hiç adil değil.

Odadnın kapısı açıldı ve yine onu gördüm abi mi bu kesinlikle bir rüya böyle bir şey olması imkansızdı kapıdan bana baktı dolu gözleriyle içeri girip kapıyı kapatı kapatmasıyla gözlerimi papatım kesinlik le bu bir rüya idi

"Tamam sakinim gözlerimi açıcam ve bunun bir rüya olduğunu anlıcam tamam"

Dedim kendi kendime nefesim hızlanmış deli gibi titriyordum gözlerimi açtım yok orada bana bakıyordu

"Küçüğüm"

Dedi b-bu nasıl oolur hayır hayır bana bir adım da atacak Ken deli gibi bağırdım
Zaten bu durumda aklı dengenin yerinde olması imkansızı gösteriyor

"Dur orda yaklaşma bana bana yaklaşma dedim sana sen gerçek değilsin benim a-abim ö-öldü onu ben öldürdüm tamamı şimdi çık git burdan"

Diye bağırmış yataktan kalkmıştım gözünden bir damla yaş aktı işte tam o sırada bunların gerçek olduğuna inandım ne o konuşuyordu ne de ben bir adım adım karşısında durunca titreyen elimi umursamadan elimi uzatarak yanağındaki göz yaşını sildim gerçekti elim ıslanmıtı bedenim uyuşmuştu kendimi daha fazla tutamayıp yere yığılacak Ken iki güçlü kol beni anında tutmuş beraber yere oturmuştuk ben öylece donmuştum o ise beni göğsüne çekmişti burnuma dolan kokuyla nefes alamadım b-bu gerçekti o şu an yanımda hata ben kolarının arasındaydım kafayı yicem benim a-abim yaşıyordu öldü bildiğim abim şu an hayata hata yanımda idi hızla kolarımımı boynuna doladım içli içli ağlamaya başladım.

Benim sarılmam ile abimde bana sarılmış tık omuzum ıslanıyordu bu abiminde ağladığına anlamıştım ne kadar böyle kaldık bilmiyorum ama ağlamaktan gözlerim şişmiş nefes alamayacak duruma gelmiştik yavaşca abimden ayrıldım elimi yanağına koydum

"Gerçek değil mi"

Dedim titrek sesle abim bile titremişti sonra bana kocaman gülümsedi ve başıyla onayladı aklıma gelen şeyle bir an duraksadım ayağa kalktım abim ne olduğunu anlamamış bana şaşkınca bakmıştı ayağa kalkıp deli gibi güldüm bu sefer durdum tam karşısına geçtim ben tam konuşacak Ken abim konuştu

"Meleğim sakin ol bak ben yaşıyorum seni almaya geldim her şeyi anlatıcam ama önce sakin ol"

"Sakin ol öylemi ya deliricem tam dört sene oldu neredeydin bana neden haber vermedin ya ben neler çektim sen biliyomusun biliyomusun ben her gece Allah'ım al canımı diye dua ediyordum sen neden bile bilirsin ki nerdeydin sen bu zamana kadar benim neler yaşadığını biliyomusun BİLMİYORSUN! hiç biriniz benim ne yaşadığımı bilmiyo benim o evde o adamdan neler çektiğini kimse bilmiyo o adam beni satmaya çalıştı duydum mu satmaya o da yetmedi bana katil dedi ya ben eyer o gün beni o adamlar kurtarmasaydı ben taci-

"Sus tama. Sus bak bak bana bak su her şey geçti sana bunu yaşatnlardan tek tek intikam alıcam alıcaz bunu biz yapıcaz sana bunları yapanlar hepsi cezasını çekicek"

"Bitmedi sonra biliyormusun ne oldu onların benim ailem olmadığını öğrendim canım öyle bir yandı ki dedim kendime dedim ben bunları hak edecek ne yaptım sonra anne,babam bana çok iyi davransa bile beş abi birde kardeş var onalr ellerine geçen her fırsatta beni aşağlayıp küçük gördüler benim arkamdan oyun çevirdiler beni ölüme bile sürüklediler ben onlar yüzünden ikinci kez tacize uğruyordum az kalsın sonra yalçın abimin brnim arkamdan yaptığı pilanlar konuşmalar o kısmı da anlatmıyorum hala söyle bana ben bunları yaşarken neredeydin beni neden bir kere bile olsun aramadın bir kere bile ya bir kere hiçmi zamanım olmadı 4 sene boyunca cevap ver bana abii!?"

Yazardan devam

Yusuf duyduğu kelimele bedenini alarma geçirerek hırsla ayağa kalkarak kardeşine sarıldı bunları öğrenmiş deliye dönmüştü ama kardeşinin söylemesi o kadar ağır gelmişti ki sanki bu acıları tek tek ona yapmışlar gibi su onca şeye rağmen hasret kaldığı kokusunu içine çekmişti abisini özlemişti ve bir daha bırakmayı düşünmüyordu sunyorgunluktan ayakda duramıyordu abisi bunu anlayınca küçük kızı kucağına alarak yatağa yatırmıştı su bayılmadan önce onu kendi odasına gerçtirmilti artık burada kalacaklardı su yumuşak yatağa uzanınca abisine daha çok sarılmış deli gibi nefes alıyordu abisi küçük kızın bedenini kendine daha çok çekip oda hasret kaldığı kokusunu içine çekmişti su olanları anlatınca ağzını açıp bir kelime bile söyleyememişti yapamamıştı ama biliyordu her şeyin yeri ve zamanı var dı herkes her şeyi bedelini ödeyecekti hepsiyle tek tek ilgilenecek.

Aile perişan olmuş herkes dağılmıştı küçük kızlarını hiç bir yerde bulamamışlardı polis memurları ise kamera kayıtlarını incelemiş ama o saate hiç bir şekilde kameralar kayıtda değildi tabi aile bu durumdan bir şeyler olduğunu anlamış dı ama polisler anlamamakta ısrarcıydı evdeki kimse konuşmuyor hepsi küçük kızı aryır ama bütün çabalara rağmen kimse bulamıyordu evde huzur namına hiçbir şey yokdu ama su o şu an en güvende ve ona huzur veren koların arasında uyuyordu

Sonn..

Aşkılar nasıldı bölüm hadiii yoruma koşun akşam bölüm ata bilirim ama atamaya bilirimde kesin bir şey söylemeyeceğim...:):)

Gerçek ailemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin