Gerçek ailem

80.bölüm✨

Herkese merhaba canlarım:)

Nasılsınız?

Gününüz nasıl geçti?

Beni sorarsanız işten yeni geldim ve hemen bölüm yazmaya başladım ehehee

Neyse beklenen bölüm geldi sizi seviyorum ♥️

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Zaman ikimiz için de durmuştu boş odada ikimizin nefesinden başka ses çıkmıyordu mirzanın söylediği sözlerden sonra sesiz kalmayı seçmiştim ne hisetiğimi bilmiyordum ama size yalan söylemiyeceğim onu tekrar öpmek için deliriyordum ilk öpücüğüm dü belkide ondan bu kadar arzu ile kapılmıştı bedenim.

Gözlerimi yavaşca açtım zaten Mirza gözleri açık bir şekilde bana bakıyordu tam gözlerimin içine bakıyordu ağzımı açtım tam bir şey söyleyecek Ken

"Sen-

"Şimdi bir şey söyleme!"

Sanki diyeceğim şeyden korkuyor gibiydi sustum elerini belimden çekti bir adım uzaklaştı benden

"Ben kendimi tutamadım özür dilerim gece"

Dediği zaman kaşlarımı çatı sanki onu zorlayan ben değilmişim gibi konuşuyordu

"Bir daha karşıma çıkmama istersen yüzümü bile görmesin unut gitsin söylediklerimi"

Dediği zaman ne dediğini anlamadan arkasını döndü ve yürümeye başladı beni yanlış anlamıştı!

Hemen kendimi toparlayıp ona doğru yürürken kolunu tutup kendime çevirmem ile bu sefer ben öptüm onu.

Bedeni anında titreşim di ne yaptığımı anladığı zaman belimden beni tutarak kontrolü o sağladı ben acemi bir şekilde onu öperken o hem öpüp hem de alt dudağımı dişledi acıdan ağzına inlediğim zaman bu onun daha çok  hoşuna gitmiş olmalı ki güldüğünü his ediyordum artık nefesim kalmadığını anladığım zaman bende onun bana yaptığı gibi alt dudağını dişledim aynı şekilde o da inleyince bu sefer ben güldüm komik gelmişti.

İkimizde ayrıldığımız zaman gözlerimi kapatıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım kendimi toparladıktan sonra

"Sana karşı içimde anlam veremediğim bir şey var adı ne bilmiyorum ama bu his benim çok hoşuma gidiyor Mirza seni seni hep yanımda istiyorum ve sana bakan her kızın gözlerini oyup ellerine vermek istiyorum!"

Son kelimelerimi onun dediği gibi dediğim zaman güldü ondan ayrılıp telefonları alıp hızla odadan çıktım kalbim deli gibi atıyordu ve yğzümde anlam vermediğim gülümseme  ile koşarak aşağıya indim girişte aynadan dudaklarıma baktığım zaman rujum silinmiş dudaklarım kızlarmış ve şişmişti bunu umursamadan bahçeye doğru yürüdüm.

Abimlerin masasına yanına gidip telefonu yengeme verdim

"Gece bir an hiç gelmeyeceksin sandım"

Diyen yengeme bakıp

"Şey bi arkadaşı gördüm de ondan"

Söylediğim saçma yalana inanmadığını beli eden yengem daha fazla üstüme gelmeden telefonu masaya bırakıp annemlerin masasına doğru yürüdüm