Gerçek ailem

46. bölüm ✨

Merhabalar sevgili dostlarım nasılsınız bana sorarsanız ben çok iyi olmaya çalışıyorum sizleri seviyorum hadii başlayalım

Öptümmm

Gece den devam

Ayazla konuşmamızın ardından bir saat geçmiş düşünmem için bana zaman vermişti kimse ile konuşmak istemiyordum nedeni ise beni deli sanmalarıydı.

Böyle düşündüm hayatımı daha önceden daha doğrusu çok önceden ne kadar sakin bir hayatım olmasa da yinede bu kadar aksiyonlu değildi her zaman aksiyon seven bir insanım ama bunlar çok fazlaydı artık kaldıramayacağım kadar artık ciddi anlamda sıkılmaya başlamıştım hayata ne kadar bir adım atsam hayat bana on adım uzaklaşıyordu anlamıyordum nerde yanlış yapmıştım ben arkadaşlarım birden benden uzaklaşmaları yalçın abim sonra bir de yusuf abimde var onalr yetmezmiş gibi bir de kendi öz ailem vardı o kadar daraldığımı his ediyordum ki artık her şeyden uzaklaşmıştım aa unutmayı söyledim de bir de ayaz vardı o kimdi neden bana yardım ediyordu tamam abimin arkadaşı da ona güvenmek bilmiyorum kafam çok karışık bunlar bir kenara o adam tekrar karşıma çıkmış beni sakat bırakmıştı bıkınca bacakalrıma baktım

"Demek ki eskisi gibi yürümicem koşamıcam öff"

Dedim kendi kendime konuşarak o sırada kapı çaldı kimdi bu şimdi

'salak çağırda kim olduğunu görelim'

Diyen iç sesime göz devirip

"Buyrun"

Demiştim kapı yavaş bir şekilde açıldı içeri yalçın abim girmişti derin bir nefes aldım onunla konuşmak mı en son düşündüğüm şeydi

"Müsait misin?"

Dediğinde göz devirmemek için kendimi zor tutuyorum oda bunu anladığında hafif gülümsemişti ya sabır

"Su be-

"Adım gece"

Dedim sert bir şekilde bana bakıp başını eğmişti

"Ben senden özür dilerim"

Dediğinde bu sefer göz devirip gülümsemiştim ciddi anlamda şu an deli olduğumu düşünüyorum

"Pardon?"

Dedim sorar şekilde o sırada kapı açılmış diyer herkes yine içeri girmişti ayaz ise kapıda bana bakıyordu gözlerinde farklı bir duydu vardı çok takılmadan konuştum

"Ya siz her boku yapım bana sora karşıma geçip özür dileyin benim de bir hayatım yar benimde bir kalbim var o kızla vakit geçirmen beni zere ilgilendirmiyo artık ne yaparsan yap ama benim arkamdan atıp tutamasınız bu zamana kadar sustum sizden kaçtım ki sizinle yüzleşmekten korktum evet korktum yeni bir hayat kurmak istedim sakin bir hayat anlata biliyormuyum."

Sonrasında Yusuf abime döndüm

"Peki sen abi sırf üvey kardeşinle bulmak için bana neden yalan söyledin ya da ailen ile buluşmaya giderken bakın artık çok yoruldum yaşıma göre çok acı çektim çok aksilikler oldu tamam ben bu durum da bile empati kurarken siz bana neler söyleyip yapıyorsunuz tamam inanmayın bana astediğiniz ne ise öyle yapım ama artık bana dokunmayın!"