Gerçek ailem

23 bölüm✨

İYİ OKUMALAR BALARIMM

SU DAN DEVAM

yorgundum bitgindim kimseyle ne konuşmak nede yüzlerini görmek istiyordum saat sabahın altısına geliyordu ben ya ben hayata bu saate kalkmayan insan şimdi geceleri yatamıyorum hayatım bir anda alt üst oldu tamam diyorum ben artık mutlu olucam diyorum tam ayağa klkıcam ki sevdiklerim,güvendiklerim  insanlar bana tekme atarak daha çok yere düşmemi sağlıyor ne garip değil mi daha fazla düşünmeden yataktan kalkıp banyoya girdim elimi yüzümü yıkadım aynaya bakacak kadar halsizdim ve bu gün okula gitmeye karar verdim abimin olayından iki gün geçmişti evet hala abi diyorum ne diyeceğimi me hisetiğimi ne düşüneceğini inanın bana bilmiyorum hisizleşmiş gibiyim dolabı açıp içinden siyah siwit siyah pantolon siyah şapka takmıştım anlaşılan yine eski ben dönüyoruz yapacak bir şey yok üzerimi giydikten sonra telefonu alıp çantaya koydum defter kitap vs şeyleri koyduktan sonra çantayı masanın üzerine bırakıp odadan çıktım saat yedi buçuk olmuştu bizimkiler birazdan uyanır daha fazla oyalanmadan mutvağa gidip masanın üzerinden bir tane elma alıp yıkadım daha sonra mutvağın kapısını açıp dışarı çıktım hem elma yiyip hemde etrafa bakıyordum.

Elmam bitince somurtarak içeri girdim Hamide abla (evdeki çalışanlar) kahvaltı hazırlıyordu onlara kısaca günaydın diyerek salona geçtim ateş tek salondaydı ve gözleri kızarmıştı onu umursamadan gidip koltuğa oturdum başımıda geriye yazladım gözlerimi kapadım neden bu kadar bitkşndim inanın bende bilmiyordum birisi yanağımdan makas alarak yanıma oturmuştu gözlerimi açıp kimin yaptığına baktım emre idi

"Günaydın güzelim"

"Günaydın"

Dedim kısaca her şeyin farkındaydı fakat o da sesini çıkarmıyordu bunu anlaya biliyordum yine aynı pozisyona geldim ama bu sefer gözlerimi kapatmadım tavana baktım merdivenlerden ses gelince herkes o tarafa bakmıştı ama ben başımı bile kaldırmadın ne yapim aq

"Günaydın çocuklarr"

Dedi annem en neşeli sesiyle başımı kaldırıp hafif gülümsedim o kadar hafifdi ki ben bile gülüp gülmediğimden emin değildim

"Günaydın"

Dedim çatalaşmış sesimle Hamide abla gelip kahvaltının hazır olduğunu söyleyip bizi masaya davet eti herkes tek tek kalkıp gidince bende mecbur kalkıp onların en köşesine en uzağına oturdum insanlarla konuşmadığı dan beni egolu sananlar var ama bilmiyorlar ki kendimi onlardan koruduğumu babam

"Afiyet olsun"

Dediği zaman her kes bir şeyler yemeye başlayınca etrafa baygın bakışlar atarak çatalı elime alıp bir tane zeytin atım ağzıma elma yediğim için hiç bir şey yemek istemiyordum bunu annem fark etmiş olmalı ki

"Kızım neden bir şey yemiyorsun"

"İstemiyorum. Bu arada ben bu gün okula gideceğim devamsızlığım baya var kendimi toparlamam lazım"

"İstersen bu günde gitme yorgun gözü-

Bunu diyen ateş idi onun sözünü keserek

"Beni düşünmeye ne zaman başladın?

Ya da beni düşünüyormuş gibi yapmayın iyiin ben"

Dedim masadan kalkıp odaya çıktım odadan çantamı alıp omuzuma atım şapkayıda başıma takıp odadan çıktım kapının önüne geldiğimde lodos un da ayakkabılarını giydiğini gördüm onu umursamadan ayakabılarımı alıp giydim sonra

"Ben çıkıyorum anne"

Diyip cevap vermelerini beklemeden evden çıktım kapıyı tam kapatacak Ken kapı açıldı lodos su tekrar arkamı dönüp gidecek Ken bu sefer kolumu tutmuştu ya sabır ona dönüp başımı ne var dercesine salayarak kolumu gösterdim oda kolumu bırakıp

"Ben seni bırakacağım bin arabaya"

Dedi ona alay edercesine gülümseyip hızla gülümsememi silip ciddileştin bunu bana ypmaya halı yoktu!

"Ne diyon ya sen kimsin ki sen ha kim sen pardon sen ve kardeşlerin siz benim hiç bir şeyim değilsiniz hani ilk grldiğim gün beni istemiyorsunuz ya işte şimdide istemeyin bakın sizden elimden geliği kadar uzak duruyorum sizde benden uzak durun beni tanımayın bana artık zarar vermeyi çünkü ben artık kaldıramıyorum anladınmı anladınız mı!?"

Diyip bahçeden hızla çıktım kendini ne sanıyorlar bunlar hiç. Benim için artık hiç buna karar vermiştim kulaklığını takıp müzik listesinden meg in şarkılarından bir tanesini açıp dinleyerek okula gidiyordum.

Okulun bahçesine gelince etrafa bakmadan okula giriş yaptım her kata bakıp öğretmenler odasını bulmuş sınıfımı öğrenip beşinci kata çıktım oha ya bu ne okul tan yedi katan oluşuyordu neyse telefonu çantama atıp sınıfının yanı 12/D nın önünde durdum şapkamı çıkardım kapıyı çaldım içerde ses gelmeyince bende açıp içeri girdim hoca sınıfta yok tu sınıfta öğrenciler vardı kendi aralarında konuşuyorlardı bende daha fazla ayakta beklememek adına arkadan boş bir yere geçip oturdum sınıfta bir kaç kişinin gözü bana çarpsa da tekrar önlerine dönüp yaptıkları şeye devam ediyorlardılar anlaşılan ders boş bende başımı masaya koyup uyumaya çalıştım ki kısa süre sonra başarmıştım

Son deste idik iki ders boş geçmişti sonra çoğrafya hocası gelmişti bende kendimi tanıtmamı istemişti sonra derse devam etmiştik şimdi ise okuldan çıkıp şapkamı taktım bu gün bizimkilerle buluşacaktım öyle konuştuk ve yarın benim gitşğim okula gelicekler öyle dediler her halde üç gün içinden en çok bu gün mutlu olmuştum iyç gelmişti.

Saat sekize geliyoru bizimkile hala oturacklarını söyleyince bende tamam dedim aslında bende kalmak isterdim ama Yalçın abimde gelecek miş onunla şimdi konuşmam bana iyi değilse kötü olamcağımı gösteriyordu bu yüzden eve gçtmeye karar vermiştim ayağa kalkıp bizimkilere tek tek sarıldım çok özlemiştim onalrı bana iyi geliyorlardı arkamı döndüm gidecek Ken  bize taraf gelen yalçın abi ile o kızı gördüm gözlerin yine dolunca bizimkilere döndüm bu halimi görmesinler diye yerden çantayla şapkayı alıp taktım şapka biraz gözlerimi kapatıyor du hızla arkamı dönüp hızlı bir şekilde yanlarından geçip gitim.

Koydu bu peşimden gelmedi dur demedi aksine gülmüş dü zoruma gidiyo hemde o kadar gidiyor ki ölmesim var dı herkesten uzaklara gidip bir daha gelmek istemedim o an yolda yürürken hem gözleirmden yaş geliyordu kendime kızdım değmiyordu ama göz yaşlarım da durmuyordu korna sesi gelince arkamı döndüm karabada bana sinirle bakan lodostan başladı değildi yorulmuştum önüme dönüp göz yaşlarımı sildim arkamı dönüp arabaya bindim şaşırmıştı

"Neden bu saate dışarıdasın"

Cevap vermedim bir kaç tane daha soru sordu benim cevap vermeyeceğimi anlayınca arabayı sürmüş evin önünde gürültüyle durmuştu bende tam inecek ken

"Sana soruyorum bana cevap ver su?!"

Ona döndüm ve benim bile şaşıracağım şeyi açıkladım

"Etrafına umursamaz bakışlar atarken içimdeki fırtınadan kimsenin haberi yoktu ben tek başıma buralara geldim bundan sonra da böyle devam edeceğim"

Sonn

Sizi seviyorum beyen+yorummmmm♥️♥️♥️