Öpüyorum gök yüzü gibi bakan gözlerinizden iyi okumalar ballarım🖤
Su dan devam
Gözlerimi açtığımda o tanımdaığım aileyle abim ile arkadaşlarım gelmişti onları gördüğümde kocaman gülmsemiş hepsine kendime dikat ederek sarılmıştım onları özlemiştim her zmanki gibi abime döndüm
"Abim"
Dememle odadaki hepsi ışıldayan gözlerle bana bakmıştı yerimden rahatsızca kıpırdadım abim bana bakıp
"Efendim güzelim"
Dediğinde diyerlerini bu sefer umursamamaya çalışarak
"Ne zaman eve gideceğiz annemle babama nerde?"
Abim bir duraksadı daha sonra orta yaşalrda aglamakta kırazan gözlerle bana bakan kadınla adama bakmıştı Allah aşkına bunlar kim ve neden bana öyle bakıyorlar neler oluyor?!?!
"Iı güzelim şimdi sen benimle gelemezsin"
Waht neden what ar yor neden acaba of çıldırıcam zaten düşündikçe başıma ağrılar saplanıyo sabır dileyerek abime döndüm
"Burda neler döndüğünü bana biri söyleyecek mi artık bu kadınla adam kim yada bu mendebur suratlı adamlar sana neden öldürecekmiş gibi bakıyorlar ve ve en önemlisi ben neden evimize gidemiyorum?!"
Yazardan devam
Su nun sözleri ailenin sırtına ok gibi saplanmıştı Esra hanımın dudaklarından kopan hıçkırıkla bütün herkes oraya baktı ege bils ağlıyordu abiler ise o kadar pişmandı ki keşke diyorlardı keşke ona yaptığımız onca şeyi hiç hatırlamasaydı bunu diyen en çokta lodos du.
Genç kız git gide sinirlendi elini abisinin elinin üzerine hızla çekmesiyle eli masanın üzerindeki bardağa deyerek bardak büyük gürültü içinde yere düşmüştü işte tam o sıra genç kızın başında tarifsiz bir sızı dahasında beyninde canlanan o an bir evdeydi odadan sesler geliyordu genç kız hakında konuşuyorlardı kızım ismi geçiyordu
"Abi bu yaptığımz yanlış"
"Sen sus emre"
(Arkadaşlar lodos su ya iyi davrandığı zaman hatorlıyo bardak elinden düştüğü an)
Genç kız elini sarılı olan başına koyarark biraz bekledi o anın bitmesini ama yok yüzlerinii silik bir şekilde görüyor du ve bu çok acı vericiydi küçük kız elini bu sefer kulaklarına götürerek hastaneyi inletecrk şekilde bağırmış tı
"Sus sus susun ağapapap susun sususunmn"
Diye hem ağlıyor hemde bağırıyordu canı yanıyordu ağlayıiı hıçkırıklara boğuldığunda abisi yalçın onu gösüne batırarak sakinleşmesini bekliyordu öylede olsu su sakinleşe bilmişti ama o anlar nedeniyle başını hızla kaldırıp onalra baktı ailseine tanımadığı ailesine..
Lodos dan devam
Bize baktı baktı ve bağırarak konuştu
"Siz siiiz çıkın dışarı çıkın kimseyi istemiyorum kimseyi istemiyorum abi gönder onları onaltı gönder abi"
Şu an bizim kolarımızın arasında olması gerekirken üvey abisinin yanında ona sığınıyordu bu tarifsiz bir acıydı doğru ya onu bu hale getiren de bizdik değil mi ama benim meleğim her şeye rağmen çok güçlü bunuda atlatıcak atlatıcaz hep birlikte başarıcaz bunu.
Su dan devam
Beynimde dönen seneryo beni deliye döndürmüştü ama o aileyi sevmemiştim ondan git demiştim onalrı görmek istemiyordum odadan çıkmalarıyla abime sarıldım sım sıkı hiç bırakmak istemiyordum abim elimi sıkıca tutup bana destek olmak ister gibi hafit rahatlamak için sıkıyordu bunu hep yapardı ağladığım zamanlar sakinleşmek için yapardı
"Meleğim"
"Hı"
Dedim çatalaşan sesimle abim başımı öpüp
"Ben hemen geliyorum tamam mı sen uzan biraz dinlen tamam mı hemen gelicem serum bitsin çıkıcaz ben çıkış işlemlerini haletmem gerekiyor"
"Tamam abi"
Demiştim abim elerimi tutup öpmüştü daha sonra beni yavaşca bırakmıştı bende sedyede rahat bir pozisyon alarak yatmaya çalıştım benim için en iyisi uyumak dı gözlerim kendiliğinden kapanınca kendimi tutmadan karanlığa teslim olmuştum.
Yalçın dan devam (üvey abi)
Odadan çıkmadan kapıda minik kıza baktım ne kadarda masum su bu hayata başına gelmeyen kalmamıştı benim meleğime ve ben onu koruyamamış daha çok zarar görmesine sebep olmuştum su nun babasının yanına gidip tam önşnde durdum zaten benim geldiğimi görmeleriyle hepsi bana dönmüştü
"Uyuyor"
Dedim sesizliği bozarak Esra hanım bana bakıp
"Sen olmasan ne olurdu bilmiyorum oğlum çok sağol"
"Ne demek Esra hanım su sizin ne kadar kızıysa benimds kardeşim"
Dememle arkadan biri hafif gülmüştü başımı o tara çekerek tak kaşım kalkmıştı
"Komik bir şeymi dedim!"
Demiştim dişlerimin arasında yüzünde alay eder gibi bir ifade var dı
"Evet öncelikle senin bu abi rolerin bize kesmez senin ne bok olduğunu iyi biliyorım harbi kardeşin nerde BİZİM kardeşimizin arkasından pilan yaptığınız ,onu ağlata ağlata eve gönderen adam mı söylüyor ya bunu ona güldüm"
Demesiyle kan beynime sıçramıştı ben meleğimi meğersem ne kadar üzmüşüm
"Briincisi bilmeden konuşuyorsun ki sin bunu artık alışkanlık hale getirmişsiniz huy olmuş galiba ikincisi benim su ile arama o kızı bırak siz bile gşremezsiniz aramızda olanlar bizim aramızda sana laf düşmez!"
Dedim sinirle adının emre olduğu tahmin ettiğim çocuğun yüzü kıp kırmızı olmuştu babası onalra dönerek bir babkış atmış onlarda susmak zorunda kalmıştı hakan bey elini omuzuma atarak konuşmaya başladı.
Su dan devam
Gözlerimi açtığımda yine ve yine herkes buradaydı sinirlenme su sinirlenme ya sabır bir kaç kere gözlerimi kapatıp açtım kenime tam gelmem gerekiyordu kendime geldiğim zamana yatakta oturur pozisyon alıp diyetlerine tek tek bakmjştım onalr bana gözlerini kırpmadan bakıyorlardı garip di bunalr da neyse en son abime baktım artık ne oluyk anlat der gibi abimde anlamış gibi önce başını eğmiş sonra konuşmaya başlamıştı.
"Güzelim şimdi san aanlatacakları iyice dinle ama çok düşünme tamam mı şidmi sne tam üç haftadır yatıyorsun ve kısa süreliğine hafıza kaybı yaşıyorsun bu gördüğün aile ise senin akrabam onlarda kalmak zorundasın zamanla hafızan yerine geleceğini söyledi doktor zatne hafızam yerine gelice benim ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksın anlaştık mı"
Wahat ne ya akraba bizim akrabamız mı var peki ben neden orda kalıyordum ve ne hafıza kaybı be offffff kafam iyice karıştı.
Son...
!!!MUTLAKA OKUUU!!!
Yarın bölüm gelecek işallah ve yeni bir kitap yazmak istiyorum sizce ne olmalı nasıl bir kitap yazmalıyım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek ailem
Teen Fiction.Her şey o kadar hızlı olmuştu ki kendimi bir anda hatane odasında kan alırken buldum hayat ne garip değil mi şu an karşımdaki aile onların kızı olduğunu söylüyor ve bu fazlasıyla can sıkıcı . . . 05:10:2021
