Gerçek ailem

24.bölüm✨

KEYİFLİ OKUMALAR

Diyip arabadan inince hiç bir şey demişti ne diye bilirdi ki  hayatı alt üst olan ben ama haklı olan onlar ne garip bir hayat evin kapısına gelince kapıyı çaldım kapıyı ege açmıştı kimseye bakmadan salona girdim annem babam ve yerleri oturuyordu bende gidip annemin yanına oturdum evet atrık odalara kapanmayacağım bu kararı şimdi verdim ama her an değişe bilir neyse.

"Nasılsın anne"

"İyiyim bitanem sen nasılsın neden geç kaldın"

"Arkadaşalrlaydım ondan geç kaldım"

"Kızım iyi misin sen sesin ttuhaf geliyor sanki biraz"

"İyim baba sadece yorgunum ondan dır beni merak etmeyin iyim ben sen neler yaptın bu gün baba"

"Ben mi şirkete giyim bir kaç toplantım vardı onalrı haletim"

"Hım anladım ben yarın okula gideceğim neyse size iyi gecelr bende odama çıkıyorum"

"Tamam kızım iyi gecelr"

Onların suçu yok tu morelimin bozuk olduğunu gördükleri zaman onalrda benim kadar çok üzülüyorlar merdivenleri çıkarken ateş de iniyordu onu umursamadan hızla yanından geçtim kolumu tutu

"Sen ağladın mı?"

Yüzüne sen ciddi misin dercesine baktım kolumu hırsla ondan çekip önüme dönüp merdivenleri çıkmaya devam etim odamın önüne gelince odaya girip direk üzerümi değiştirdim sonra ise yatağa girdim telefonumun saatini kurup gözlerimi kapatım belki düşünmesem daha çabuk unuturum bana yapılan ihanetleri..

...............................

Bütün aile küçük kızlarının ne halde olduklarını biliyorlardılar ama ellerinden hiç bir şey gelmiyordu su ailesine özelikle anne ve babasına ne kadar beli etmek istemeseler de onalrda her şeyin farkın daydılar biyolojik abileri ise pişmandı en çok da lodos o kadar pişman dı ki hiç bir kelime küçük kızın kalbini kazanmasına yardımcı olamıyordu işte o gün geldi aklına kardeşi onalra "bir gün bu sözlerinden pişman olanaya cüret etmeyin" dediği zaman meyersem çok haklıymış artık mutlu bir aile olamk istiyordular ama geçmişte yaptıkları hatalar o kadar ağırdı ki hiç biri su ile konuşmaya cüret bile edemiyoru ege ise içindeki eksikliği git gide his ediyor ve kendini tip bitiriyordu ablası olsun istiyordu Alp e yaptığı gibi ege ye de ablalık yapsın istiyordu ama her şey çok geçti küçük kızın kalıbi o kadar parçalanmış tı ki her bir parçssı bir yerdeydi kimse kalbini toparlıyamıyordu belki su bir gün onarı af edersi ama o gün hangi gün ne zaman gelir kimse bilmiyordu..

...................................

Su dan devam

Evet gözlerimi lanet olasıca alarm yüzünden açtım bu gün okula gidecektim belki kafam dağılır olanları unutmaya çalışıyorum umursamamaya çalışıyorum ama olmuyordu hiçbir zaman aklımdan çıkmıyordu bende karar vermiştim bu evde sadece anne,baba ile konuacaktım diyerleri umurumda bile değiller ne yapıyorlarsa yapsınlar onlar nasıl bana acımadıysa bende artık onalra acımayacaktım üzerime bir tane siwer bir tane pantolon giyip saçlarımı açık bıraktım telefon,cüzdak,defter vs şeyleri alıp çantama koyduktan sonra odadan çıktım benim çıkmamla yan odadan emre çıktı bana gülümsediğinde hiç tepki vermeden önüme döndüm asansöre binmeyecektim daha fazla düşünmeden merdivenleri inip yemek odasına girdim.

herkes buradaydı ben hariç bende boş yer olan emre ile efenin ortasına geçip oturdum babamın

"Günaydın ve herkese afiyet olsun"

Dedikten sonra bizde karşılık verip kahvaltıya başladık bu sefer hayvan gibi yemek yerine bir k.tane salata,zeytin,peynir ağzıma atmıştım iştahım yotu doyduğumh his edince yavaşca masadan kalkıp

"Okula geç kalmak istemem afiyef olsun anne,baba"

Diye açıklayıp masadan kalktım tam salondan çıkacak Ken poyrazın set ve uyarı dolu sesiyle durmak zorunda kalmıştım

"Ege ile aynı okuldasınzız ikinizide ben bırakacağım"

Dedi cevap vermek yerine kalktığım sandaliyeye oturup bekledim bana şaşkı ca baktı normalde olsa inkar ederim ama inkar edecek durumda değilim soryy.

Poyraz beyde kahvaltısını yaptıktan sonra ben,ege,Poyraz evden çıkmıştık poyrazın son model arabasının yanına gelince arabanın kilidini açtı ege diyer taraftan binerken ben de sürüçü koltuğunun arkası daki koltuğa oturmak zorunda kalmıştım başımı cama yaslayıp bu sıkıcı yolun bitmesini bekledim.

Okulun önğnde durunca bulun bir nefes verip indim kapıyı kapatmadan önce ise Poyraz Ege'ye kendimize sahip çıkın gibi öğütler veriyoru göz devirdim okula geldik savaşa değil egeyi beklemeden okula giriş yaptık gözüm direk tam karşıda arkadaşlar ile oturan Alpe kaydı oda beni görünce koşarak yanıma gelip sarıldı sarılmasına bende karşılık verdim.

"Ablam sonunda gele bildim ee nasılsın iyi misin"

Dedi ardı ardına onun bu haline gülüp başımı çevirdim ege arkada bize dolu gözlerle bakıyordu içim bir tuhaf oldu ege benim baktığımı görünce önüne dönüp okula giridi bu çocuğun neyi var böyle?!

"Abla iyi misin sana sordum"

"Ha iyim ben yakışıklı asıl sen nasılsın okul nasıl gidiyo bak artık her gün görüşe bileceğiz"

"Evet abla bende çok sevindim hadi gel senin sınıfını öğrenelim"

"Jahha tamam geldim"

Dedim Alp elimi tutup beni çekiştirerek okula soktu okulun dışı kadar içinde çok güzel di ben Alpin beni yönlendirerek müdürün odasına girip sınıfının 11/F olduğunu öğrenmiştik Alp beni sınıfın önüne kadar getirip yanaklarımı öpüp kendi sınıfının nerde oluğunu ve şubesini söyleyip gitmişti bende derin nefes alıp sınıfa girmiştim.

SON..

İKİ GÜN SONRA YB GELİCEK BEKLETİPİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM SİZİ SEVIYORUMMMM

VE SİZCE KİTABA NASOL DEVAM ETMELİYİM???