Dolunay

Yemin Eder Miydin ?

--

MEDYA : Tutkal ve Ay Çöreğinin Parçası <3
B

u gece beni kollarına al

senin kahramanın olabilirim bebeğim

acını öpebilirim

Seni sonsuza dek yanında olacağım

Nefesimi alabilirsin...

---

"Durrr."diye gülümsedi Dolunay oğlanın elini belinden çekerken. "Durr...Düşücez.."

"Düşmeyizzzz."diye gülümsedi Utku onun belini sıkıca tutup havalandırırken.

"Ama kusabiliriz.."diye mırıldandı yüz ekşitip. "Bir tepsi ay çöreği yedik çünkü.."

"Başım ağrıdı."diye mırıldandı tatlıdan midesi yanan ve şekerden başı ağrıyan Dolunay kıkırdarken.

Utku ellerini beline sarmış odada havalandırırken "Dur.."diye gürledi yeniden.

"Dur dur diyip durma.."diye mırıldandı Utku kaş çatıp. "Yanlış anlayacaklar sonra bak.."

"Ya Utku.."diye mırıldandı Dolunay. "Dur çikolatayı kusacağım üzerine!"

"Dans ediyoruz işte."diye mırıldandı Utku fısıltıyla oğlanı yeniden belinden havalandırıp bir tur dönderirken.

"Müzik yok."dedi Dolunay dudaklarını Utku'nun dolgun pembelerine uzatırken. "Ve..Odanın halısı kayıyor.."

"Var.."diye fısıldadı Utku eğilip Dolunay'ın sol göğsüne bir öpücük kondurup göz kırparken. "Müzik kutusu da bu."

Dolunay kalbinden başlayarak tüm vücuduna gelen basıncın etkisiyle kara gözlerini yumarken Utku dudaklarını ısırıp şirin bir öpücük kondurdu Dolunay'ın burnuna. 

"Bu da.."diye mırıldandı Dolunay oğlanın kalbi üzerine bir öpücük kondururken. "Bu da benim müzik kutum o zaman!"

"Uzun zamandır senin."dedi Utku şapşal bir gülüşle zümrüt yeşillerini devirip. "Hı?"

"Hı?"

"Söz versene bana.."diye fısıldadı Utku halı kayarken. "Ayrıca bu halı değil,balo salonu pisti lütfen halı diyip duygularını incitme."

"Halıların duygusu olmaz.."diye kıkırdadı Dolunay ağlamaktan şişen gözleri şimdi gülmekten kısılırken.

"Kalbini kırıyorsun."

"Kalbi de olmaz halıların."diye sırıttı Dolunay.

"Dolunay.."diye fısıldadı Utku dudaklarını birbirine bastırıp. "Kim gelirse,ne derse. Ne olursa...Benim ağzımdan çıkmayan hiç bir şeye inanma ve önemseme. Benim..Benim dediğim önemli değil mi ? Benim düşündüğüm.. Çünkü ben sadece seni önemsiyorum. Sen ne dersen o. İki dudağının arasından çıkacak cümleye..Onun haricinde hiç kimsenin sözleri beni ilgilendirmiyor."

"T-Tamam."dedi Dolunay başıyla onaylarken.

"Şimdi.."diye fısıldadı Dolunay'ın ince beline sarılan oğlan. "Benim bi sürü arkadaşım var ya hani.."diye mırıldandı oğlan öpücükler kondururken.

"Hı?"

"Onların boş evleri de var hani..Yani ailelerinin ama kiraya vermedikleri boş ve eşyalı öyle duran.."

"Kabul edemem."diye fısıldadı Dolunay dudak ısırıp.

"Kabul etmeyeceksin zaten.."diye mırıldandı Utku şirince. "Hı? Ben de geleceğim çünkü oraya."

"B-Ben..Bir yolunu bulurum Utku lütfen."

Dolunay yine bir şeyler kabul ederek bir şeyler sunan insan konumuna gelmek istemiyordu Utku'nun gözlerinde.

Hoş yine öyleydi belki.

Ama..

"Bebeğim.."diye fısıldadı Utku. "Dollluuuun."diye dürttü hafifçe.

"Hı?"dedi gözleri sulanan Dolunay ise.

"Onların tanıdığı kimseyle görüşemezsin seni rahat bırakmazlar."diye fısıldadı Utku kaş çatıp. "Sonsuza kadar benim aile evimde de kalamayız. Sonsuza kadar sokaklarda da...Lütfen. Bir artı bir şirin güzel bir sürü ev var..."

"Benim."dedi Dolunay yutkunup. "Hiç param yok,ödeyemem..Çünkü..Artık..Ç-Çalışmıyorum."

Utku'nun yüzünden kara bir gölge geçti.

Çalışmak.

Çalışıyor..

Utku sıkılı dişleriyle yutkunurken gözlerini sıkıca yumdu.

"Ama benim bi sürü birikmişim var.."

"O-Olmaz.."diye fısıldadı Dolunay.

"Üniversite için biriktiriyorum yıllardır epey de var zaten.."diye mırıldandı Utku.

"O..Senin hayatın için Utku."

"Benim hayatım senin hayatın değil mi ?"diye fısıldadı Utku kaşları çatılırken dikti zümrütlerini. "Daha da önemlisi sen ve ben ayrımı ne zamandır var? Biz olmayı dilerken ben..."

"B-Bak üniversiteye başladığında benim yüzümden..Mahvolmanı.."diye mırıldandı Dolunay.

"Ailem seve seve öder ben sadece kendi birikimimi yapmak istemiştim."diye mırıldandı Utku kaş çatıp. "Sevgilimle birlikte yaşamak için."

"Üniversite kazanın.."

"Sabahları okula gideceğim, öğleden sonra çalışacağım..Sonra akşam sevgilimin yanında uyuyacağım."diye mırıldandı Utku dudaklarını bastırırken. "Ha?"

"T-Tamam.."diye mırıldandı Dolunay burun çekip. "Ama çalışacağ.."

"Kendini ne zaman iyi hissedersen o zaman seve seve çalışabilirsin."diye gülümsedi Utku.

"Ailen eve  çıkmana izin verir mi?"dedi Dolunay yutkunup.

"Vermek zorundalar.."diye mırıldandı Utku omuz silkip. "Yoksa kaçarım."

"Benim yüzümden onlarla..Onlarla lütfe...Utku benim gidecek bir ailem bile yok."diye mırıldandı Dolunay hıçkırırken. "Tanımadığım yabancılar var kan bağım olan.."

"Senin ailen olamayacaklarsa benim de ailem olmazlar Dolun."diye fısıldadı Utku. "Durumu konuşacağız. Anlayış göstermezlerse ki asla öyle insanlar değiller...Zaten..Kes sesini de evin duvarlarının rengini düşünelim."

"Zümrüt yeşil?"dedi Dolunay gözlerine bakınırken.

"Türbe mi yapacağız evi ?"diye sırıttı Utku dudak büzüp. "Çok romantiksin yerim ama gözlerinin karası olsa?"

"Vampir şatosu mu yapacağız evi ?"diye yanıtladı Dolunay alayla.

"Yemin et."diye fısıldadı Utku. "Biz çok güzel bir aşk hikayesi yazacağız."

"Yemin ederim."