Portala doğru adım atmaya başlamıştım. Kehaneti yazacağım gün, insanların dünyasına geçiyordum. Krallar bunu bilseler, çıldırırlar.
Yüzümde her zamanki sinsi, gülümsemem belirirken, portaldan geçmiştim.
Kısa bir ışık huzmesinden geçtikten sonra, kedi formumda, insanların dünyasındaydım. Etrafıma göz attım bir süre. Küçük portal olan bir mağaranın içindeydim. Buranın yerini ezbere biliyordum. O yüzden emin adımlarla, mağaradan ayrıldım ve yeşilliğin üstünde koşmaya başladım. Özgürlük burası. Nefes nefese kalırken, akar suya yakınlaştım ve serin sudan içmeye başladım. Sudaki yansımamı görünce, kendime bir süre daha baktım. Tamamen simsiyah bir kediyim. Beyaz bir tüyüm bile yok.
Bir süre burada oyalandıktan sonra, yeşilliğin içinde koşturmaya devam ettim. Buranın hemen yakınında bir malikane vardı. Malikanenin kocaman bir bahçesi vardı. Tam da oraya yakınlaşıp, malikanenin bahçesine girdim ve etrafıma bakmaya başladım. Gerçekten de kocaman ve çok güzel.
Yerde gezmeye ve kocaman evi incelerken, bir hırlama sesi duydum. Bir anda yerimde donup kalmıştım. Kafamı hızlıca, çevirip etrafıma baktığımda, o kocaman köpekle karşılaştım. Hiç de dost canlısına benzemiyordu. Üstüme koşmaya başlarken, ben de hızlı bir şekilde koştum. Yorulmaya başlarken, arka bahçedeki, kocaman ağaca tırmanmaya başladım. Artık beni kovalamadığından emin olduğumda, derin nefesler alarak aşağıya baktım.
Olmaz ben bu kadar yükseğe nasıl çıktım? Şimdi nasıl ineceğim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yırtıcı
FantasyBir kehanet yazılır.. Bir insan hayvanların dünyasına bir ışık gibi doğar. Peki bu ışık tehlikeli mi?
