14. Mucize

103 13 1
                                    

İnsan dünyası. Hanna . . .



Tüm gece uyutmayan rüzgarın sesi ile, bir kez daha gözlerimi açtım. Hava hala karanlıktı. Yerimde zor da olsa doğruldum. Kafamı yatağımın başlığına dayayıp, camdan dışarı bakmaya başladım.



Dışarıda şiddetli bir şekilde yağmur yağıyordu. Kocaman camlardan, yağan yağmuru izledim bir süre. Rüzgardan dolayı, camıma vuran ağacın dalları, beni bu gece uyutmayacak gibiydi.



Yüzüme gelen saçlarımı, kulaklarımın arkasına geçirip, yanımdaki çekmeceye ulaştım. Günlüğümü ve bir kalem aldım. Bir süre boş gözlerle, boş sayfaya baktım..



Bu gün ne yazacaktım bu günlüğe? Hayatımda farklı bir şey yoktu. Her günüm aynı geçiyordu. Sabah uyanıyordum. Hizmetçilerimin yardımı ile rutin işlerimi hallettikten sonra, tekerlekli sandalyem ile aşağı iniyordum. Salonda kahvaltımı yaptıktan sonra, bazı günler bahçede zamanımı geçiriyordum. Bu gün hava yağmurlu olacağından dolayı, kendimi kütüphaneye kapatacağım. Hayatımda farklı bir şey olmuyordu.



Kitapları okuyarak, olduğum gerçeklikten bir süre de olsa ayrılıyordum. Okuyup bitirdiğim kitapların haddi hesabı yoktu. Ailem bana yeni çıkan her kitabı alıyordu. Benim için özel bir kütüphane yapmışlardı.



Böyle ne zamana kadar devam edecek? Artık yoruldum. Keşke yürüye bilsem. Hayatım daha küçükken, mahvoldu. Tabi ben hatırlamıyorum neler olduğunu. Ailemin söylediğine göre, ağaçtan düştüm. Ağaçtan düştüm ve ayaklarımı kaybettim.



Olanları hiç hatırlamıyorum. Hafızamın bir kısmını da o zaman kaybetmişim. Neden bir ağaca tırmandım ki?



Geçmişime gide bilsem, buna engel olurdum. Şuan ayağa kalkmak istiyorum ama bu neredeyse imkansız. Bunu her denediğimde, kendimi yerde buldum. Bu gece de bunu denersem, sabaha kadar, yerde kalacağım ve hastalanacağım. Denemediğim bir şey değil.



Günlüğe yazacak bir şey bulamayınca, kapatıp, çekmecenin üstüne bıraktım. Her günüm aynı geçerken, ne yazayım ben bu boş sayfalara. Her günün tekrarını yazarak, sayfa israfı etmek istemiyorum.



Yeniden ellerimden destek alarak, yatağa uzandım ve kafamı yorganın altına gömdüm. Umarım yarın daha güzel bir gün olur. Sadece bir mucize olsun istiyorum....


YırtıcıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin