Visual of Elysian (Abstract Series #2)

Chapter 4

"Anong plano mo sa Pasko?"

From my eyes scanning my notes, it drifted to Aid comfortably sitting on the couch while playing video games on his phone.

Muling bumaba ang tingin ko sa notebook. Honestly, I don't know. Nasanay na akong mag-isa palagi kapag Pasko.

Lagi naman kasing busy ang parents ko. Kahit sa mga special na okasyon sa buhay namin, hindi ko sila nakikita.

Nilingon ko ang calendar na nakasabit sa dingding.

Oh, I didn't notice.

December 18 na pala.

"Hey," muling tawag ni Aid nang hindi ako nakasagot.

Sighing, I diverted my gaze at him. "Ewan. Ikaw ba?"

Ramdam ko ang titig niya sa akin. I looked away. I don't want that stare. I don't want to be look at that way. Ayaw kong kinakaawaan ako.

"We are planning to celebrate Christmas abroad."

I smiled a little. Iisipin siguro ng lahat na nasa akin ng lahat. But sadly, the things I want are the things I cannot have.

A happy family.

"Enjoy kayo," I answered before fixing my things and went back inside my room.

We became very busy as days passed by. Malapit na kasi ang Christmas break kaya naman todo bigay ang mga professors ng mga babaunin na activities.

At least, I have something to do. Ayaw kong mag-overthink sa Pasko at maramdamang mag-isa na naman ako.

"Hoy! Saan kayo sa Pasko?"

I shrugged at Achi. "Ikaw ba? What are your plans?" Mag-isa rin kasi siya kaya kung may gusto man siyang gawin, handa naman akong samahan siya.

Selfish ba ako kung hinihiling kong sana wala siyang plano sa Pasko? It sucks to be alone, and I want to be with her.

"Fortunately! Sa Subic ako magpa-Pasko!"

Ngumiti ako. "That's good. Ikaw lang mag-isa?"

She shook her head. "Kasama ko ang mga workers sa cafe. Grabe! Nakakaexcite!"

Good for her. Kahit nang nasa hallway ako papuntang library, excited ang lahat sa Christmas break.

Well… I should be excited too! Yey! Marami akong time para magstudy.

My smile faded. Sino bang niloloko ko? But do I have a choice? Para namang hindi ako nasanay mag-isa.

Dumiretso ako sa parking lot dahil sasabay ako kay Aid pauwi.

"I already packed my things, Mom." Aid was on the phone when I arrived. "Don't worry, okay? Sasama ako!"

When the call ended, he was surprised to see me. Ngumiti siya bago binuksan ang pinto ng kotse niya.

"Nakakapagod talaga! Ang daming gagawin!" he exclaimed as he opened the engine of his car.

Tumango lang ako. "Saan kayo ngayong Pasko?"

His smile vanished as he smoothly drove the car out from the parking lot.

"Korea. Kayo? Wala bang plano sila Tito mag-abroad?"

Umiling ako. Napansin niya sigurong ayaw kong pag-usapan kaya natahimik na lang din siya buong byahe.

Nang makapasok ako sa kwarto, biglang tumunog ang phone ko. My heart almost jumped when I saw it was Mom.

"Mom!" I happily exclaimed.

Baka tumawag siya para sabihing sabay naming ice-celebrate ang Pasko.