Visual of Elysian (Abstract Series #2)

Chapter 25

Pabalik-balik ang tingin sa akin ni Kuya habang nakaupo ako sa couch ng kwarto niya rito sa bahay. Simula nang malaman naming may cancer si mommy, kadalasan dito siya umuuwi sa mansyon. Pero bumabalik din naman siya sa apartment niya para laging icheck kung maayos ba si Achi.

I'm exhausted, but seeing Kuya bear all the weight encouraged me to keep going. I want to provide my child with a beautiful life. I need to come to my senses and cater for the precious life inside of me.

"What's wrong? Why are you here?" he asked, massaging his temple while reading the research he needed to finish.

Bilib talaga ako sa kanya. Sa kabila ng sitwasyon namin ngayon, kahit nahihirapan, sinusubukan niya pa ring magpatuloy. He continued to study while tending to Mommy's chemotherapy.

Nang hindi ako sumagot, tumayo siya at lumapit sa akin. He smiled at me, assuring me that it's okay.

"Tell me," he consoled, beaming at me.

Nagsimulang mamuo ang mga luha ko. "Kuya, I'm sorry! Buntis ako," I sobbed, fondling my stomach.

Nakatitig lang siya sa akin habang awang ang labi. He crossed his arms around me and grieved like a baby, which caught me off guard. Nagsimula rin akong lumuha.

When he eventually released all of his unpleasant emotions, he dried his eyes and beamed as if he hadn't cried earlier. He wiped my wet cheeks as well.

"I'll be back, okay? Pupuntahan ko lang si Achi dahil nangako akong babalikan ko siya. Stay put. When I get back, we'll head to the hospital," he assured.

Inalalayan niya akong humiga sa kama at hinintay hanggang sa makatulog ako. Nang magising, madilim na sa labas pero wala pa rin si Kuya.

I stood up and decided to went outside to feed myself. Ngayong hindi na lang ako ang nasa katawang ito, kailangang mas maging maingat ako sa mga ginagawa ko.

"Umuwi na ba si kuya, manang?" tanong ko sa mayordoma ng mansyon.

She nodded as she placed the food she had prepared for me on the table. "Tulog ka kaya umalis ulit. Sabihin ko raw sa 'yo na babalik din siya agad mamaya."

Hindi ako sumagot at sinimulan ang pagkain. Baka bukas na lang kami pumunta sa ospital. I realized now that I am completely unprepared to become a mother. I never considered obtaining a checkup. It's really necessary for me to mature now.

Nang matapos sa pagkain, pumanhik ako sa itaas para magbihis. Pagod na akong magkulong at umiyak kung pwede naman akong magpatuloy.

I made the decision to charge Achi a visit and inform her of my pregnancy. She was the last person who knows when I started dating. I don't want that to happen when it comes to having my baby.

Nagpahatid ako sa driver namin papunta sa apartment. Natuwa pa nga siya dahil ilang araw na raw na wala siyang hinahatid. Ang mansyon ba naman naming tahimik ay mas naging tahimik ngayon.

Maraming senaryo ang pumapasok sa utak ko habang nasa daan kami. I'm sure Achi would be delighted to know. I envision seeing her smile once more. Gusto ko ring bumawi sa mga panahong wala ako sa tabi niya.

Pero nang makarating kami sa building, nawala agad ang ngiti ko nang nakita ang nakaparadang police car sa labas. Marami ring tao ang nakikiususyo.

I walked outside right away to see what was going on. My heart leapt against my chest when I noticed Achi's door was open and people were peering inside.

"Ano pong nangyari?" kinakabahan kong tanong sa pulis na nakatayo sa labas.

He glanced at me. "Nawawala ang babaeng nakatira rito. Muntik gahasain ng sariling tiyuhin pero nakapaglaban yata kaya nasaksak ang suspek."