Sana Deliyim

Bölüm 3

"canım yanıyordu, ayaklarım tutmuyordu sanki"

"Gerçekten çok üzgündüm ama yapabileceğim her şeyi yapıyordum beni duyması gerekiyordu.Beni farketmesi gerekiyordu...Biraz bağırıp ağladıktan sonra yorgun düştü yere diz çöktü en azından içini boşaltmıştı.Sanırım bu benim hatam,onu fazla bunaltmıştım."

|Aylin'in Ağızından|

Snrm şuan iyi hissetmem gereken bir konu vardı.Sesi iyice inceledim ve bu gökhan deildi..gökhanın adamlarının sesini az çok biliyordum.Bildiklerimden biri değildi ama bana saldıran adamların sesi de değildi belki de gerçekten iyi biriydi korkmamam gerekiyordu.Yanağıma dokunan o el, dudaklarından çıkan kelimeler onunla konuşmamı söylüyordu.Gözlerimi açmaya çalışmıştım az çok görebiliyordum bulanıktı evt ama bir görüntü vardı sonuçta.Öksürmeye çalıştım bilincimin açık olduğunu anlasın diye.Gözlerimde büyük bir ağırlık vardı kaldıramıyordum daha fazla.Ellerimi güçlükle kaldırdım ve karnıma götürdüm.

Yüzünde bir tebessüm oluştu adamın.Benimle konuşmaya çalıştı.Benim sesim çıkmıyordu..
biraz ben doğrultmaya çalıştı.berbat bir haldeydim,utancımdan ölmek üzereydim.Üstündeki ceketini ve gömleği çıkarıp gömleği üzerime geçirdi, üstüne ceketini omuzlarıma koydu.
Tişörtüyle kalmıştı).Birşeyler diyordu algılayamıyordum.Beni kaldıramaya çalıştı.Ufacık inledim canım yanıyordu, ayaklarım tutmuyordu sanki.Zorladım kendimi,Adamın da sayesinde ayağa kalkmıştım beni o tutuyordu.İlerde bir bank vardı sanırım oraya götürüyordu beni.Kendimi topladım yavaşça yürüdük.Beni banka oturttu elinde olan çantamdan suyu bulup açıp bana vermişti.İçtim.Ellerim titriyordu.Konuşmaya çalıştı benimle sorular soruyordu.'O'

O:İyi misin
Kafamı salladım"Olabildiğimce",sesim çok kısık çıkıyordu
O:Anladım.Onları tanıyormusun.
"Hayır"
O:benden neden kaçtın onlardan biri olduğumu mu zannettin
"Evet"
O:Gecenin bu saatinde tek başına burdane yapıyordun.
Ne diyecektim?!'tuzağına düştüğüm adamdan kaçıyordum bunlar bana saldırdı'diyemezdim.Sustum...
O:Tamam hadi kalk bir hastaneye gidelim.
"H-hayır"
"İyi değilsin ama"
"Hayır hastaneye gidersem bulur beni gidemem"
"Kim bulur?"
O'nun elindeki çantamı aldım kalkıp hızla yürümeye başladım.Peşimden geliyordu.Hızla birkaç adım attığında beni yakalamıştı zaten ,Kolumdan tutup durdurdu "tamam, özür dilerim.Hastaneye de gitmiyoruz o zaman annen baban yokmu senin evin nerde?"
"Onlar..Bilmiyorum.Gidicek bir evim yok"
"Yurtta mı kalıyorsun o zmn"
"Hayır."
"O zaman benimle geliyorsun madem gideceğin bir yerin yok. Hadi yürü"
"Ne?!"
"Hadi yürü.İtiraz istemiyorum."
"Ama-.." Kolumdan çekiştirmeye başladı.Zararlı birine benzemiyordu.Evet hovarda bir tipi vardı ama yine de bence zararlı değil.Birlikte yürüdük sesimi çıkaramıyordum belindeki silahı yeni görmüştüm.Silah sesi ondan çıktı demekki.Durdum.İçimi bir korku sarmıştı.Silaha baktığımı farkedince "Korkma sana zarar vermeyeceğim." Silahı alıp öbür tarafına koydu. "Eğer rahat etmeyeceksen mermileri çıkarabilirim."
Çabuk çıkarr!! der gibi baktım snrm çnk hemen silahın şarjörünü çıkarıp mermileri boşalttı eline sonra avcumu açıp hepsini koydu.Avcumda mermi tutuyordum 😳🤦🏻‍♀️.Anında onun cebine boşalttım hepsini.Gülmemek için kendini zor tutuyordu biliyordum ama hiçte bile komik değildi.Birlikte yürüdük 5dk gibi bir zaman sonra bir eve doğru yöneldik bahçe kapısını açtı.Müstakil ve güzel bir evdi. Ceplerinde anahtarı aradı zorda olsa bulup kapıyı açtı.İçerisi güzeldi modern ve spor karşımı bir evdi.Oturma odasına doğru götürdü beni bekar erkek olduğunu kanıtlayan 10 milyon delil toplamıştım şimdiden🙄.Yani zaten dağılacak toplamaya gerek yok diye avutmuş kendini bence...

O:Sen geç buraya otur ben şunları alayım ortalıktan kusura bakma biraz dağınık
Ben:Yo ztn haberin yoktu karşına benim çıkacağımdan

birkaç dk ya ortalığı toparlayıp kahveyle yanıma geldi beni sorguya çekeceği gözlerinden belliydi.