DOOR OF SMILE

EPISODE 10

"Bakit ka may dugo?"

dahil sa namataan ko di ko na maitatago ang takot na naramdaman ko pati narin ang pag-atras ng mga paa ko. Lumapit siya ng dahan dahan sakin, na wala man lang sinasabi kaya naman na papa atras na lamang ako.

"papasok ka o lalabas ka ulit?" - mahinahon niyang tanong with his deep voice.

Dahil sa takot ko di ko na siya nasagot, At dahil mahaba naman yung kamay niya tinulak niya na lang sa mga daliri niya yung pinto para sumirado, napa gilid ang mga mata ko nung ginawa niya yun.

Sobrang lapit na namin sa isa't-isa at nung pag tingin ulit ng mga mata ko sa kanya, laking gulat ko na lang at nakatitig na siya sakin. Dahilan para madikit ako sa pinto, dahil narin  siguro sa pagkagulat. Na aamoy ko narin yung dugo. I'm stuck.

"Natatakot kaba?" - he ask. "Don't worry dugo lang ito ng baboy" - he explain and lock the door by his left hand, habang ako na encounter parin ng mag kabilaan niyang kamay.

Are you really sure dugo lang yan ng baboy? Grabe ha tumalsik talaga.

"But if you think na pumatay ako ng tao, you can leave now"- sabi niya pa habang nakatitig sakin, saka umalis sa pwesto. Ngayon nakahinga na ako ng maluwag.

"Hindi, hindi ako nag iisip ng ganyan.. Sa katuyan ganyan din yung kaibigan ko kapag nag hihiwa ng karne ng baboy" - pag sisinungaling ko sa kanya.

Pag katapos nun nag tungo na siya sa kusina para taposin ang pag hihiwa ng karne, kaya sinundan ko siya sa lababo. At mas kinabahan ako ng makita ang sanda makmak na karne ng baboy o tao?

"Bakit parang ang dami naman nito, may celebration ba?" - I ask. Habang patuloy siyang nag hihiwa ng hilaw na karne ng baboy.

"di mo alam? Birthday bukas ng anak ni madam" - diretsohan niyang sagot.

"Ahh...ba't ngayon yan hiniwa?" - tanong ko ulit saka nagtungo sa lamesa para maupo, chichikahin ko na lang yata siya hehe.

"para, ready na bukas.. Madaling araw kasi nila balak luto-. ouch!" - nagulat na lamang ako ng natigil siya sa paghihiwa at tumingi sa daliri niya.

Kaya di na ako nag dalawang isip na lumapit.

"patingin nga" - marahan kung sabi sa kanya.

"no, baka mahimatay kapa" - he straightly said and back to his work.

Maybe his right, nahihimatay nga ako nung junior high hanggang senior high dahil sa dugo, but why he know it?suspicious?...bigla ko namang siningkitan siya ng mata. Pero it doesn't matter kung pano niya nalaman.

" are you fine? Hindi ba mahapdi? Can you, stop chopping! Obviously your not ok!" - bigla ko na lang nataasan ang tinig ko, pero siya deadma lang, parang walang narinig.

Baliw na ako.. Sobrang baliw... Nakakahiya.. Pero segundo pa lang ang nakalipas huminto na siya sa pag hihiwa, saka tinitigan ako.

" Anong gusto mong gawin ko sa sugat ko?" - he ask.habang nakatitig sa mga daliri niya na patuloy ang pag daloy ng dugo.

Pero ramdam kung may ibang meaning yun, tumagos sa puso ko yung simpleng tanong na yun.

Nakikita ko din sa mga mata niya ang pagsisi, napuno din ito ng lungkot at takot sa tuwing nagtutugma ang patingin namin.

"let me heal it"- I said, parang nawala ako sa sariling pag-iisip. Di na ako nag isip.

Bigla niyang binitiwan ang kutsilyo, saka ipinasok sa plastic yung mga karneng nahiwa. Last one narin kasi yun kaya niligpit niya na, naisipan ko na rin na tulungan siya.