DOOR OF SMILE

EPISODE 18

"Normal lang yan, lahat ng pamilya may tinatago... But I'm sorry though"

Yuro said and give me the can of softdrink from vending machine, we're currently at the beach sitting down next to each other while watching the beautiful view of city.

"Ano ba yung gingawa mo dun" - I ask.

"I just, want us to be legal" - he answered and sip to he's drink.

"legal? Bakit illegal ba yung ginagawa natin?" - naka noot noo akong tumingin sa kanya.

YORU POINT OF VIEW

Nung nakita ko 'tong babaeng toh sa harap ng field sa may bintana napagil ako saglit para titigan ang nakatulala niyang mukha, napaka ganda at cute niya.

"bong.. Sapol" - sigaw ni ryou saka tumawa ng sarkastiko. Pagkatapos niya akong patamaan ng soccer ball sa binti.

Ibinaling ko na lang ulit ang atensyon ko sa trainee para hindi mahalata ni ryuo. Hindi kalaunan nalaman ko din ang pangalan nung babae nakaka pangamba nga lang  na parehas sila ng apelyido ng gang master namin ngayon

"katahata, Sati" - bulong ko sa sarili nang makita ang picture at pangalan niya sa guide dance book.

Pagkatapos noon, taon taon ko na siyang sinusuybaybayan kahit alam kung gangster siya hindi nag bago ang paningin ko sa kanya. Hanggang isang araw nag aaway ang sarili kung mga kaibigan, namatayan pa ako ng kababata at nawalan ng kaptid.

Makalipas ang mga taon, pabagsak na nang pabasak ang reputasyon namin.

Unti unti nang bumabagsak ang negosyo at kompanya namin, nakulong pa akong tatay ko, nag suicide naman ang nakaka babata kung kapatid, nabaliw at namatay din ang nanay ko. Kasalanan toh ng BCC group na pinag mamay arian ng katahata family, napatumba nila kami ng ganon kadali.

Ano ba ang gusto ng panahon sakin?!

Ngayon sarili ko na lang ang inaasahan ko, tumuloy ako sa hikikomori building dahil sigurorado na akong, manatili dito habang buhay. Madami na silang medic na pinadala dito, pinagamot din nila ang sa therapist, psychology at hinanapan ng magbabantay sakin..

Pero kaagad din sumuko ang iba.

Hanggang sa dumating ang hindi inaasahang babae, ngunit sa ka gustohan kung mapalayo siya sa kamalasang hatid ko tinaboy ko siya. Ang akala ko nataboy ko na siya. Akala ko lang pala.

Bumalik pa siya kinabukasan.

"So cute ba ako?" - ang dami niya namang tanong.

"Yes" - huh? Anong sinagot ko?!

"So cute ako para sayo" - tuwa tuwa siyang lumapit at tumgil sa pagpupunas niya sa bintana.

"Hindi, wala ako sa sarili ko ngayon, maglinis ka na lang" - pag papalusot ko. Pero totoo naman. Kasalanan niya yung pinapa mop niya kasi ako.

Pagkatapos kung makita ang sipag at syaga niya, pati din ang best niyang pasayahin ako at protektahan ako. Unti-unti na akong nabaliw at nahulog lalo.

Palagi akong nag hahanap ng bulaklak, para ibigay sa kanya pagdating araw nasabi niya din sa akin, na gusto niya ang mga bulaklak. Balak niya pang magtayo ng flower sa lugar na'to.

Kaya naghahanap ako lagi ng maliit na shop, para ibigay sa kanya kung sakali mang alis na siya sa pagiging taga bantay ko, at pipiliin niya nang mamuhay ng normal.

"San kaba nag pupunta?" - anong sasabihin ko.

"Uhm... Nag lalakad lakad lang pang paalis ng depress?" - yan lang ang naisagot ko.

Plano ko kasing, surprise na lang yung shop na magiging flower shop niya soon.

___________:)

Thank you for reading