DOOR OF SMILE

EPISODE 19

Yuro pov

"Syempre, gusto ko malamang ng pamilya mo na tayo na. Kahit alam ko namang ayaw nila" - sagot ko sa kanya

"So nag plano ka ng hindi ako kasama?" - sambit niya sakin, saka tinaasan ako
ng kilay.

"kasama ka sa plano, kaya ko yun ginawa" - tumingin ako sa kanya at nag tagpo ang mga mata namin. Iniwas niya kaagad ang tingin niya sa akin at ibinalik ang tingin sa tanawin.

"good" sambit niya.

Maya-maya pa naisipan kung lumapit sa kanya kasi sa tingin she's already calm down kaya naman lumapit ako para may masandalan siya kung sakali mang gusto niya pang umiyak, ako ang mag sisilbi niyang panyo. Katulad lang nung ginawa niya sa akin noon.

"Thank you" - bulong niya, habang nasa balikat ko ang ulo niya.

Napatingin ako sa kanya "No, ako dapat yung mag t-thank you sayo" - I said.

Tumahimik na lamang kami, wala din naman siyang gana ngayon na pag-usapan yung, nangyari sa kanila kanina.

"Tara puntahan natin si elen" - pag yaya niya sakin.

"Are you sure?" - tanong ko, kasi mukhang ang bigat pa ng pakiramdam niya.

"Yeah, she's awake yesterday so I need to see her now" - she answer

Nang pagdating namin sa harap ng kotse, I hug her tight. Because I know na mas bibigat ang pakiramdam niya.

"Don't blame your self, anything happened is God's plan.. Please be strong" - I said and softly kiss her forehead.

"I won't, dalian na natin" - she said and smile.

Pag dating namin sa hospital, I just saw my old friend missy and jey with elen na pinagtaka ng lubos ni sati.

"Bro long time no see" - bati sakin ni jey. "missy pregnant now" - bulong niya pa.

Kaya napatawa na lang ako, minsan kasing sinabi ni missy na si elen ang unang mabubuntis ta's siya pala. Parang nalunok ni missy ang predict niya.

"Hi yuro, It's been a 13 year long time no see" - Bati naman ni missy.

"Yeah, at nabalitaan kung  preggy ka ngayon" - napa irap na lamang siya ng sinabi ko yun sabay tingin kay jey.

"Wait, Is she sati?" - missy ask me.

"Yeah" - maikli kung sagot.

"Dati lang kinikwento mo lang yan samin, ngayon kasama muna stay strong"  dagdag niya pa, sabay siko sa akin. She's really boyish.

"sana lahat diba" - singit ni jey.

"Ayan torpe ka kasi, mag bago kana" - missy said, binatukan niya pa ng mahina.

Na pag pasya ko munang lumabas aa kwarto, para sana kumuha ng maiinom at bibisitahin ko narin pati yung dati kung naging personal nurse. Habang nag lalakad ako sa hallway, narinig ko ang sigaw ni jey. Hinahabol pala ako ng mokong.

"Bro, sama ako" - he said.

"Iinom lang ako" - sagot ko.

Pero sumama parin siya, hanggang sa umabot na kami sa water depenser at pumunta nadin ako sa dating nursing station, buti naman at hindi sila nahirapan na hanapij yung dati kung nurse, dahil isa na siyang head nurse ngayon. Kaso busy siya kaya pinaghintay muna kami.

"How's your health?" - biglaang tanong ni jey sakin.

"I'm fine, than before. I'm sorry" - sagot ko.

"No it's ok bro, I understand"-he said.

Isa kasi si jey sa mga, nag bantay sakin nung inaatake ako ng anxiety, pati din si missy pero pareho ko silang pinataboyan. Ayoko ko lang din naman din silang sumama sakin lagi, they deserve a normal life.

"Your like my brother, bata pa lang mag kaibigan na tayo sa new york" - he explains. "don't say sorry" - tinapik niya ang likod ko.

"Yuro.."

Sabay kaming napatingin ni jey sa isang matandang lalaki nasa around 50 or 60 yrs old, kita na sa kanyang balat ang pagiging matanda. Tumayo ako at agad na niyakap siya.

"Mr. Yuro" - tawag naman nung isang dotor sakin, na naging doktor ko noong hikikomori ako.

"You know him?"-tanong nung nurse ko noong bata pa ako.

"Yes, siya yung sinabi ko sayo na mahirap pag galingin" - he said

"Are you fine right now? You can go home, if you are not fine" - pag aalalang sambit ng nurse.

"Ok na ok na ako" - sagot ko sa kanila.

"Ok, So it's mean na di ko na kailangan bumalik doon" - the doktor said.

"Thank you" - I said and bow to him.

Pagkatapos nun ay ikiwento ko na laamng sa dati kung nurse ang lahat ng nangyari sa akin. Saka umalis na si jey na una bumalik sa kwarto ni elen nabagot na siguro, at alam niya na din ang kwento ko kaya nakakasawa ding pakinggan kung makikinig pa siya.

"I just hope na psychology ako para andoon ako para sayo" - my nurse said.

"You've been ther for me, nung 10 yrs old ako at nung kay mama sobra sobra na po yung nagawa niyo. Kahit hindi ka namin kapamilya tinulungan mo kami"

I said, he hug me tight, nararamdaman ko ang luhang dumadaloy sa mula sa mga mata nababasa nito ang polong suot ko.

"I miss her.. My friend.. " - he said

"me too"

Pagkatapos nun ay nagtawanan lang din kami, saka na ako nag paalam nung pinatawag na siya.

Thank you for reading
I appreciate it :)