BAY VE BAYAN A (TEXTİNG)

14

Ali.

Bay A'nın o olduğunu düşünüyordum. Diğerleri elenmişti. Umarım yanılmam ve Bay A o olurdu. Çünkü aramaktan yorulmuştum.

Bugün Çarşamba'ydı. Bay A ile buluşmamıza sadece iki gün kalmıştı.

Bugün her zamanki gibi okula gitmiştim. Derslerden sonra eve gelmiştim ve ders çalışıyordum. Daha doğrusu çalışamıyordum. Aklımda o vardı. Son zamanlarda hep olduğu gibi yine o aklımdaydı.

Saat ilerlerken üzerimi değiştirip yatağa girdim. Telefonumu açtığımda ondan mesaj geldiğini gördüğümde gülümsedim.

Bay A: Uyudun mu?

Adel: Hayır.

Bay A: Ne yapıyorsun?

Adel: Yatıyorum. Sen?

Bay A: Sessizliği dinliyorum.

Adel: Nasıl yani?

Bay A: Bazen en büyük ses sessizlikte yankılanan zihnindeki seslerdir.

Adel: Bay A?

Adel: Ne oldu sana böyle?

Adel: Kim seni bu hale getirdi?

Bay A: Hiç kimse.

Bay A: Benim halimde ne varmış ayrıca?

Bay A: Gayet yakışıklıyım.

Adel: Az iki dakika ciddi ol ya.

Gülümsedim. Bir şeyler yaşadığını hissediyordum. İçimden bir ses böyle diyordu.

Adel: Senin canın acımış Bay A.

Adel: Bu güzel bir hayatı olan bir kişinin kuracağı cümleler değil.

Bay A: Belki dikkat çekmeye çalışıyorumdur.

Adel: Belki de.

Adel: Ancak seni az da olsa tanıdıysam dikkatleri üzerine toplamak için böyle birşey yapmayacağını biliyorum.

Bay A: Doğru.

Bay A: Birşeyler olmuştur belki.

Bay A: Ama kimsenin hayatı toz pembe değil Adel.

Bay A: Seninde değil.

Bay A: Yolda gördüğün birininde değil.

Bay A: Herkes birşeyler yaşıyor.

Bay A: Önemli olan o yaşadığın şeylere karşı gösterdiğin duruştur.