Merdivenleri çıkarken söylenmesi ile sesli kıkırdadım. Evin kapısına geldiğini anahtar ile açmaya çalışmasından anladım. Dizine koyduğu kalçam ile içimdeki kan hızını arttırdı. Ona temas etmek isteyen yanıma dur diyemiyordum.
Alkol yüzünden!
Eve gir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧚♀️Mahperi🧚♀️
Gözümü açmak istemesem de titreyip duran telefonuma birinin bakması gerekiyordu ve o biride ben oluyordum! Oflayarak komodinin üzerine koyduğum telefonuma ulaşmaya çalıştım. Saçlarım yüzümü kapatmışken bulmak ne kadar kolaysa o kadar kolay bulmuştum. Arayana bakmadan gözüm kapalı yüzüm yastığa gömülüyken telefonu kulağıma götürdüm.
"Efendim."
"Uyuyor musun hala?"
Duyduğum ses ile gözlerim açılsa da geri kapattım. Yumuşama kızım sakın!
"Ne oldu?"
Karşıdan oflama sesi duysam da konuşmaya devam etmedim.
"Mahperi, okula gitmiyor musun sen?"
Okul!
Neydi ki okul? Ne işe yarıyordu?
Uyumak varken okul olur muydu ya!
Öğretmenlerde devamsızlık yapamıyor muydu acaba?
Oflayarak yatakta doğruldum ve sırtımı yatak başlığına yasladım. Gözüm duvarımda takılı olan saate kaydığında dersime daha olduğunu görüp rahatladım.
"Mahperi!"
Sabırsız sesini duyunca cevap vermediğimi anladım. Azıcık beklesin canım!
"Gelmiyorum ben, sen bekleme boşuna git okula."
"Ne demek gelmiyorum?"
Yatakta kayıp başımı yastığıma koydum. Yumuşak güzel yastığımı da gittiğim her yere götürebiliyor muyduk?
"Dersim onda başlıyor bugün benim Mahir ya! Uykum var git işte sen erken gidip ne yapayım okulda!"
"On mu?"
Şaşkın sorusu ile ders saatimi bilmediğine güldüm.
"Evet."
"Ders saatlerimiz aynı olacaktı!"
Sesinin tıslama gibi çıkması Faruk hocaya sinirlendiğini gösteriyordu. Ders programını Faruk hoca yapmıştı çünkü.
"Kapatıyorum Mahir sana iyi dersler."
Bir şey söylemesine fırsat vermeden kapattım telefonu. Elimdeki telefona bakarken beni araması sevindirse de dün akşam ki Burçin konusu aklıma gelince öfkeleniyordum. Hem beni öpüp hem onunla buluşamazdı!
