Depend On You [Sope] ✓

14. bölüm

"Sana benziyordu ve her gördüğüm zaman eğilip beni öpüyor." Hoseok derin bir iç çekti. "Ama ben her seferinde onu redediyorum." 

Yoongi şaşkınca Hoseok'un yüzüne baktı.

"Ne?" 

"İnanmıyor musun?"

"Hayır, hayır. İnanıyorum. Çünkü o anı yaşadım. Kalbimi ne kadar kırdığından haberin bile yok general." Yoongi tekrar Hoseok'a yaklaştı.

"Bunu nasıl yaşamış olabilrsin ki? Kim bilir kaç yüz yıl önce yaşanmış bir olay yada rüyamda öyle görünüyor. Hanbok giyiyorduk."

"Sen benim kaç yaşında olduğumu biliyor musun ki?"

"Kaç?" diye sordu Hoseok, parçaları toparlamaya çalışırken.

"Yüz doksan üç yasındayım Hoseok."

Hoseok anlamsız bir gülümsemeyle  Yoongi'ye baktı. "Bu imkansız."

"Asıl imkansız olan şey yüz atmış sekiz yıl önce kaybettiğim ilk aşkımla paylaştığımız tek öpücüğü biliyor olman Hoseok." Yoongi tekrar Hoseok'un önünde eğildi. "Dudaklarının hissinin bile aynı olması ve onun gibi parlıyor olman." Yüzünü Hoseok'un yüzüne yaklaştırdı. "Her an tekrar tekrar deneyimlemek istediğim o dudaklara sahip olman." ve bu sefer dudakları birleştiren Yoongi olmuştu. Bu sefer karşılıklı bir öpüşme yaşıyorlardı. Yoongi Hoseok'u koltuğa yasladı ve üzerine çıktı. 

Taehyung gelene kadar en azından...

Hoseok koltukta yatar pozisyona geçtiğinde Yoongi hâlâ sadece öpüyordu parlayan aşkını. Aynı ruhu taşıyorlardı. En azından Yoongi böyle düşünüyordu.

Kapının açılma sesini bile duymamışlardı.

"Hyung, bunu yapmış olamazsın." Taehyung'un kalın sesini duyduklarında ikisi de birbirlerinden ayrılıp genç adama gözlerini dikmişlerdi.

Yoongi aceleyle Hoseok'un üzerinden kalktı ve odasına doğru ilerledi.

"Onu buradan götür Taehyung."

Hoseok şaşkınlık ve hayal kırıklığıyla koltukta öylece kaldı.

"Hadi Hoseok gidelim. Bu senin iyiliğin için biliyorsun."

Hoseok koltuktan kalktı ve kapıya doğru adımladı. Taehyung'la birlkte evden çıktılar.

247 kelime~

İkinci bölüm de geldi!

Beğendiniz mi?

Sonraki bölüm hangi kurguya gelsin?