Dabi x Reader (Bnha x Reader)

Ev

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Evin kapısını açtığında kendi girmeden önce kenara çekilip girmemi bekledi.

Çok fazla malzemem olduğu için hepsini taşırken zorlanıyordum.

Bunu fark ettiğinde iç çekerek birkaç boya kutumu eline aldı, ben de şövalemi tutarak içeri girdim ve hepsini bir kenara bıraktık.

Doğrulup eve baktım, "Zengin olduğunu düşünmemiştim."

Kapının kapanma sesi geldi.

"Bu kadar para nereden geliyor? İnsan öldürerek para kazandığını sanmıyorum." başımı ona çevirdim.

Üstündeki ceketi çıkarıp askıya astı ve açık plan salona yöneldi.

Ben de peşinden minik adımlarla gittim.

"Parayı nereden kazandığımı ne yapacaksın? Gelmek istedin, ben de getirdim. Boş şeyler sormayı bırak."

Kendisi ikili koltuğa oturduğunda ben de onun karşısındaki tekli koltuğa oturup bağdaş kurdum ve etrafı incelemeye başladım.

Ev 2 katlıydı. Kapıdan girdiğimizde karşımıza mutfak ve salon çıkıyordu. Geniş bir kattı.

Köşede yukarı çıkan bir merdiven vardı, iki tarafa da uzanan bir koridora bağlanıyordu.

"Gelmek istediğimi söylediğimde izin vereceğini düşünmemiştim."

Gözlerimi tekrar ona çevirdim.

"Merak ettim."

"Neyi?"

"Evimde ne yapacağını."

Omuz silktim, "Sana yakın olursam daha iyi çizeceğimi düşündüm sadece. Her hafta senin gelmeni beklemek sıkıcı."

Ayağa kalkarak kapının kenarındaki malzemelerimi koltukların yanına kadar getirdim ve yeni bir tuval açıp şövalenin üstüne yerleştirdim.

"Seni öldürebilirim, farkındasın değil mi?"

Diğer malzemelerimi hazırlarken mırıldandım, "Öldürmek istesen öldürürdün diye düşünüyorum."

Boyaları koltuğun kenarlarına dizip ona döndüm, "Yanlış mı düşünüyorum?"

Omuz silkti, "Bilmem. Yaptığın şeylere göre sana davranışlarım değişir."

Paletime 2 renk boya döküp boyaları karıştırmaya başladım. "İyi anlaşacağımızı düşünüyorum."

Fırça setime baktım ve istediğim fırçayı elime aldım.

"Ayrıca beni öldürsen de benim için bir sorun yok. Bu yüzden rahatım."

"Garipsin. Deli."

"Garipsin. Katil."

Bu sefer yavaş hareket ediyordum. Çünkü kendisi tam karşımdaydı ve her detayına bakarak onu çizmek istiyordum.

Tam kıpırdayacak gibi olduğunda sesimi yükselttim, "Kıpırdama!"

Hafifçe kaldırdığı kolunu geri indirirken gözleri şaşkınlıkla büyümüştü.

"Affedersin, bağırmak istememiştim. Sadece resmi bitirene kadar kıpırdama lütfen. Aslında şu anda kıpırdasan da bir sıkıntı olmaz ama konsantrasyonum bozulur."

"Ne kadar sürer?"

"Birkaç saat. Merak etme, hızlı hareket edebilirim."

Fırçam tuvalin üstünde hareket ederken en azından sıkılmasın diye konuşmaya devam ettim.

"Bana güveniyor musun?"

"Pek sayılmaz."

"O zaman beni neden evine aldın?"

"Kahraman olmadığından ve herhangi bir kahramanla bağlantın olmadığından emindim."

Gülümsedim, "Beni araştırdın, değil mi?"

"Sadece kahramanlarla işin olup olmadığına baktım. Gerçekten sadece beni çizmek isteyen bir deli olduğunu fark ettiğimde sana karşı daha rahat oldum."

"Yoksa beni öldürecek miydin?"

Birkaç saniye cevap vermedi.

Ben de cevap vermesi için ısrar etmedim, zamanımız boldu.

"Evet." dedi sonunda. "Seni öldürecektim."

"Herkes öldürür sevdiğini." gözümü resimden ayırdım ve ona baktım. "Sevmediğini de öldürür."

Yüzündeki izlere, saçlarının şekline bakıp tekrar resme döndüm.

"Herkes herkesi öldürür o zaman?"

"Yani... Kim olduğuna bağlı açıkçası. Psikopat değilim, önüme geleni öldürmek istemem. Ama öldürmek istediğim kişiler oluyor mu? Tabii ki oluyor."

Tekrar ona baktım, "Sen peki? Psikopat mısın? Önüne geleni mi öldürürsün yoksa sadece sana bir şey yapanı mı?"

Cevap vermedi, sadece baktı.

Ben de bir şey demedim, tekrar önümdeki tuvale döndüm.

Cevabı zaten belliydi.

"Madem insanları öldürdüğümü bu kadar iyi biliyorsun, o zaman neden benim yanımda duruyorsun? Bana güveniyor musun?"

Fırçamı paletin üstüne bırakıp yandaki koltuğun köşesine oturdum.

"Sana güveniyor muyum? Tam olarak nasıl bir güvenden bahsediyoruz burada? Beni öldürmeyeceğini düşünüyorum, evet."

"Yani bana güveniyorsun."

"Beni öldürmeyeceğine güveniyorum."

"Umarım güvenini boşa çıkarmam."

Gülümsedim. Ayağa kalktım ve fırçamı tekrar elime aldım.

"İnsanların güvenini boşa çıkarmamak için uğraşan birine benzemiyorsun."

"Öyle biri değilim zaten."

"Öyle olsun."