Dabi x Reader (Bnha x Reader)

Hayran olmak

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

"Bana zengin diyordun ama... Görünüşe bakılırsa milyoner falansın."

Sigaramı parmaklarımın arasına alıp omuz üstünden balkon kapısının pervazına yaslanmış bana bakan Dabi'ye döndüm.

"Babam zengin."

Geri önüme döndüğümde kendisi de çaprazımdaki koltuğa oturdu ve etrafı izlemeye başladı.

"Geceleri burada durmayı seviyorum. Şehir ışıkları güzel duruyor."

"Evet, hoş duruyor."

Yanımdaki sigara paketini elime aldım, "İster misin?"

Başını bana çevirdi daha sonra da aşağı yukarı sallayıp onayladı. Paketi ona attığımda tek eliyle tutup içinden bir sigara çıkardı, daha sonra da parmağından çıkardığı minik bir alev ile ucunu yaktı.

"Çok fazla içiyorsun."

Sigaramın dumanını burnum ve ağzımdan yavaşça çıkarırken mırıldandım, "Biliyorum."

"Dua et de kanser falan olmayasın."

Masadaki küllüğe uzanıp sigara izmaritini attım, daha sonra tekrar sırtımı koltuğa yasladım.

"Tanrıya inanmıyorum. Dua edeceğim bir varlık yok."

Hâlâ şehir ışıklarına bakarken başını biraz bana çevirdi. Dudakları arasındaki sigarayı işaret ve orta parmağı arasına aldı.

"Lafın gelişi demiştim." sigarayı tekrar dudaklarının arasına koyup içine derin bir nefes çekti.

Ayaklarımı kendime çekip bağdaş kurdum ve başımı koltuğun arkasına yaslayarak gökyüzüne bakmaya başladım.

"Hiç ölmek istedin mi?"

"İstemeyi bırak, öldüm bile."

"Komik."

"Ciddiyim. Çocuktum. Sahte bir ölümdü."

Kaşlarımı hafifçe kaldırıp indirdim, "İlginçmiş."

"Sen hiç öldün mü?"

Tekrardan masadaki küllüğe uzanıp sigarayı söndürdüm ve geri aynı pozisyona gelerek gökyüzünü izlemeye devam ettim.

"Ölmedim. Bence ölen ama hâlâ yaşayan tek kişi sensin."

"Ölmek istedin o zaman."

"Nereden çıkarıyorsun bunları?"

"Sorduğuna göre istemiş olmalısın. İnsanlar genelde kendi içinde düşündüğü veya düşünmeyi bırak yaptığı şeyleri sorar."

"Aptal görünüyorsun ama akıllısın biraz."

"Sen de deli görünüyorsun ama zaten delinin tekisin."

Gözlerim kısılırken hafifçe güldüm, "Katil seni."

"Şu an bir katil ile dertleştiğini unutma. Hatta günlerdir bir katilin evinde kalıyorsun."

"Katil olman beni ilgilendirmiyor."

"Fazla rahatsın."

Omuz silktim, "Belki de deliyim?"

"Kabul etmene sevindim."

Sessizlik oldu.

O nereye bakıyordu ya da ne yapıyordu bilmiyorum ama ben hâlâ gökyüzündeki yıldızlara bakıyordum.

"Küçükken kötü bir şey olduğunda her zaman terasa çıkıp gökyüzüne bakardım. Yıldızları görmek beni rahatlatırdı."

"Küçükken kötü bir şey olduğunda odamın köşesine çekilip otururdum."

"Biraz farklı kişiliklerimiz var."

"Her insan farklıdır."

"İnsanların birbirine benzemesi çok üzücü bence. Herkes birbirine benzeyip tek bir kişi olmaya çalışıyor. Farklılıktan çok korkuyorlar."

"İnsanlar çok garip."

Bir şey demedim, sadece onayladığımı belli etmek için "Hmhm" dedim.

Tekrardan dakikalar boyu süren sessizlik başlamıştı. Benim için sorun değildi, sessizliği seven biriydim. Düşünmeme izin verirdi.

"Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" sessizliği sevmemi söylememe rağmen sessizliği bozan da ben olmuştum.

"Deli olduğunu."

Kıkırdadım, "Ciddi ol biraz."

Sesli bir nefes aldı, "Tamam...  Anlam verememiştim."

"Neye?"

"Beni neden çizdiğine. Başta gizli bir kahraman olduğunu falan düşündüm ama araştırınca olmadığını fark ettim."

"Sonra?"

"Beni çizmen ilgimi çekiyordu. Bu yüzden arada bir gelip n'apıyorsun diye bakıyordum. Birinin beni bu derece hayran bir şekilde çizmesi garip bir duyguydu."

"Birinin sana hayran olduğunu bilmek güzel bir duygu olmalı."

Başımı ona çevirdim, düşünüyor gibiydi. Neredeyse 1 dakika boyunca gözleri hafif kısık bir şekilde yere baktı ve başını yavaşça aşağı yukarı salladı.

"Güzel bir duygu." masaya uzanıp sigarasını söndürdü, "Gerçekten güzel bir duygu."

Kendisi bile bu dediğine şaşırmış gibiydi.