MHIA'S POV
"Totoo ba lahat ng narinig ko?"
Walang gana kong tanong kay Harvey.
Tumango naman si Kupal as an answer. Aba't he can still manage to smile with our situation. We are stuck in this savage world with those deadly alien outside. And the worst is that the most nakakainis na tao ever pa ang kasama ko. Pakain ko nalang kaya to sa alien? Dagdag lang kasi yung mukha niya sa pagka-badtrip ko.
Nandito pa din kami sa isang closed hardware naka-sandal sa isang pader. Me while nakatulala and Kupal while eating his nails. YUCK!
"Sweetypie malungkot ka ba?"
Nagpantig ang tenga ko sa tanong niya. Bwiset! Napaka-shungang tunay talaga. Nagtatanong ba siya o nang-iinis?
"No! I think I'm very happy because I'm stucked here with the ugliest person I've ever seen. That's why Im very masaya!"
Sagot ko, then I gave him my naiinis na smile. Tsk!
"Ganun ba?"
"Ay hindi!"
He make kamot his ulo then tumingin siya sakin then He gave me his usual smile. Yung kinaiisan ko! Argh!
"Wag ka nang malungkot Bh3!"
Huh? Ano daw? Bh3? Ano nanamang tawag yan? Argh! Sige lang Harvey dagdagan mo pa ang init ng ulo ko.
"Ulitin mo pa yang nakakadiri mong tawag sakin ipapakin kita ng buhay sa mga kamukha mong growlith sa labas!"
Inis kong sabi.
"Ay sorry, hehehe!" He again scratched his hair.
Dito na ba ko tatanda? Kasama ng kupal na'to, sa mundo ng mga kamukha niya? OMG! Bakit? What did I do para bigyan ako ng ganitong parusa? Okay lang kahit everyday akong maglinis ng so kadiring CR sa school wag lang tumira kasama ang pinaka-PANGET na lalaking kilala ko. As in PANGET capslock para intense. Huhuhu :'(
I feel so exhausted dahil sa mga nalaman ko. Wala na ba talaga kaming chance makaalis dito? Or kahit na ako nalang ang makaalis kahit dito nalang si Harvey kasama ang mga kamukha niyang growlith. Is there any spacecraft here na pwede kong sakyan? Pero kahit na meron, hindi naman ako marunong magpatakbo non. Huhuhuhu :'( wala na talagang pag-asang makaalis dito.
Ayos lang sana na maiwan dito basta si Bryan ang kasama ko, kaso.....
I looked at Harvey, then kitang-kita ko kung paanong ang kupal na'to ay enjoy na enjoy sa pagkuha ng kulangot sa ilong niya. Arghhh! So kadiri, napangiwi nalang ako at napa-face palm. GOSH! Of all of the 7 billion people in the world why Harvey? Bakit si Harvey pa? Wala naman tong pakinabang eh!
Walang pakinabang? FYI Mhia, siya lang naman ang ilang beses ng nagligtas sa buhay mo.
GOSH! Ito nanaman siya, ito nanaman yung boses na nang-aaway sa'ken. Sino ka ba? Tantanan mo ko, get out!
Mhia, ako ay ikaw!
OMG! Baliw na nga ako, nakikipag-away ako sa sarili ko. Huhuhu :'( . I can't take this any longer, since wala nang pag-asa, maybe I should end my life here na. Tutal para din naman akong namamatay kapag kasama ko ang kupal na'to.
I tried to make gala my eyes to look for something that I can use to kill myself, then may nakita akong matabang kahoy. And I think pwede na siyang pagtiyagan, nakakamatay na din to. Kinuha ko yung kahoy then I examined it. Napalunok ako habang inaalala ang mga happy memories ko here in earth. OH! MALUPIT NA MUNDO PAALAM NA SAYO.
BINABASA MO ANG
Pesteng Love Story
Teen Fiction"Bobo ka ba oh tanga-tanga lang? Sinabing wala kang pag-asa sakin kahit na kaunti, at kahit na ikaw pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo. Hinding-hindi ako magkakagusto sa'yo at never na magiging tayo kaya GET LOST!" For sure may mga babae ng nags...
