Sira-sirang mga bahay, building, sasakyan, at kung ano-ano pang mga bagay na pwedeng masira. Teka, nasaan ako? Bakit ako nandito? Anong ginagawa ko dito? Sinubukan kong maglakad-lakad at maghanap nang sagot sa katanungan ko pero wala akong nakita kahit na isang tao. Malamig ang hangin na tumatama sa skin ko. I tried to shout and called for someone.
"Hello! May tao pa ba diyan?"
I shouted to seek someone. Pero nag-echo lang ang boses ko sa malawak at walang taong lugar na ito.
"Creek!" I heard the door closes as it touched by the cold air. Nagulat ako sa tunog, nag-umpisa na din akong matakot at kabahan. I immediately look for a place where I can rest and seek for something. Then my feet took me here, isang grocery store, marami itong lamang mga goods. Yung iba nakakalat lang yung iba nasa shelves pa. But that's not what I am here. I'm looking for a place kung saang merong tao. Sana naman meron na dito. I started to examined the whole place as if I'm looking for something important. Cashier area, stocks, manager's office, CR. Pinuntahan ko ang mga lugar na yan dito sa loob but then I found nothing. So I decided to get out of this place. Few steps near at the door, I heard some ungol somewhere inside that door. Then narealized ko na hindi ko pa pala pinupuntahan yon. I got curious, baka may tao don. Kaya medyo takot man, pinuntahan ko pa rin ito at tinignan kong ano ang laman.
*dug dug dug*
My heart beats fast and I felt a bit nervous. Okay here I am at the front of this door. I'm going to hold the door knob and pull it to see who or what is inside.
Ready..
1
2
3
Mabilis kong hinila kung doorknob. Then nagulat ako sa nakita ko sa loob nito. Sumalubong sa'kin ang isang pangit na bangkay at akmang kakainin ako. Napa-atras ako at napaupo sa sobrang gulat at takot.
"Raaaaaaaawr!"
The next thing I knew, nagising ako at napaupo mula sa pagkakahiga while hugging my pillow.
F*CK that was so ridiculous. Bakit ba ako nanaginip nang ganon? Yan kasi napapala nang hindi nagdadasal. Huminga ako nang malalim for me to be calmed. Siguro masyado lang akong napagod kakalinis nang buong school tapos nakita ko pa yung Harvey na yun kahapon, lalo lang tuloy nasira ang araw ko.
"Tutuuuut... tutuuut!"
Nag-aalarm pala yung clock sa gilid ko. Agad ko itong pinatay dahil ang sakit sa tenga nang ingay na nagmumula dito. After kong i-off yung alarm, I stretched my body, and it feels hard to move. Ouch! Ang sakit nang likod ko at feeling ko pati ang leeg ko badtrip. But still this body pain would'nt stop me for making pasok to school. This is just a body pain I can handle it. After lifting myself up from this body pain, bumaba na ako nang aking bed at uumpisahan na sana ang pagto-toothbrush nang biglang.
"Craaaack!"
Tumunog ang buto ko sa balakang dahilan para ma-stuck-up ako at hindi makagalaw. OUCH! PESTE! Walking carefully and slowly, nandito ako ngayon sa hallway at papunta na sa classroom ko. Salamat sa blitcher sa gilid ko na nagsisilbing gabay sa'kin para makalakad nang maayos. Buti ka pa may silbi, Sobrang sakit nang balakang ko, I can't freely move it, Gosh! Kasalanan to nang mabigat na trashcan na binuhat ko kahapon maitapon lang ang basura sa dapat nitong kalagyan. Buhatin ko din kaya si Harvey at itapon sa malaking trash can at ipadala sa payatas dumpsite. That would be great huh? Just kidding! Pero pwede rin * wink *
BINABASA MO ANG
Pesteng Love Story
Jugendliteratur"Bobo ka ba oh tanga-tanga lang? Sinabing wala kang pag-asa sakin kahit na kaunti, at kahit na ikaw pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo. Hinding-hindi ako magkakagusto sa'yo at never na magiging tayo kaya GET LOST!" For sure may mga babae ng nags...
