MHIA'S POV
Tahimik na paligid, puting kisame at mahabang kurtina.
Tanging ingay lang ng ceiling fan ang naririnig ko.
Marahan kong nilakihan ang dilat nang mga mata ko at tsaka nagsimulang umupo mula sa pagkakahiga.
Ouch! My head! It seems like parang may malaking empty space sa loob. Also my back, it so sakit that I can't freely move it. I started to examine the place then I've realized na nasa clinic lang pala ako. Pero teka, asan yung nurse?
Hirap man I tried pa rin to get out of this bed then started to walk outside.
Walang tao, at ang tahimik. Nakakapanibago naman.
Naramdaman kong may sugat yung braso ko kaya madali ko itong tinignan. May benda na ito at may gamot na din. Teka ano bang nangyari sa'kin?
Tsaka ko lang naalala na nalaglag pala yung stair na inaakyatan ko kanina after nitong matamaan nang malakas na thunder. Gosh! I'm with Harvey pa pala. Nasaan na kaya ang kumag na yun? Tsk! Why do I make alala pa sa kanya? Pero kasi kasama ko siyang nahulog eh. Pero siya rin naman ang dahilan kung bakit yun nahulog. Siguro patay na siya? OMG! Seriously is He already dead na ba talaga? Ouch! Condolence nalang sa kanya, but in the other side. Yes dream come true, wala nang pesteng mangungulit sa'ken. Malaya na ko!
Ang strange nang paligid walang tao sa mga classroom. I tried to look for a clock to see what time is it na ba. But then I found nothing. I also tried to look at my phone's time pero tanging guhit lang ang nakikita ko sa time nito. Wala ding signal. Gosh! I will make tawag pa naman kila Cindy to ask where they are eh.
Wala talagang katao-tao sa paligid, ang tahimik, sobrang nakakabingi. I can only hear the breeze of the wind. Where are them na ba? Natatakot na ko. Ang quadrangle sa school na dati ay sobrang ingay at puno nang students ngayon ay walang katao-tao at there's no sign na may tumambay doon. Napakalinis talaga nang paligid. Maybe uwian na kaya wala nang tao. Pero.. maaga pa at may araw pa, so imposible naman atang mangyari yung ganun.
I decided to go to the canteen to look for any sign of human beings pero walang tao. I made punta din sa session hall pero walang tao. Sa Cr, sa office, feeding room, canteen ulit, garden, guidance office at kung saan-saan pa pero wala akong nakita kahit isa. Naman! What happened na ba? Mukhang ako nalang ata ang tao sa school ah? Wag naman sana!
Maluha-luha nalang akong napa-upo sa isang bench sa tapat ng guidance office at doon nalang nagmuni-muni saglit while I'm thinking kung nasaan talaga napunta ang mga tao dito sa school.
OMG! Maybe they are planning a big surprise for my birthday. Wow! So galing naman I'm so excited ....
Huh? 3 months nang tapos ang birthday ko ha? Gosh! Kahit anong pilit kong paniwala sa sarili ko na baka nagtatago lang sila o kaya may pinuntahan lang o kaya ....
Teka! Nananaginip lang kaya ako? GOSH! Maybe this is just a dream. Wait! I make sampal-sampal lang my face para magising ako.
*sampal* *sampal* Ouch! Seems like nothing happened except sa sumakit ang pisngi ko. Kainis! Mukhang hindi nga ata ako nanaginip. Mukhang totoo nga yatang wala talagang tao dito sa school. My gosh what should I do? Maybe I shoud start going home na. Magcocomute nalang ako dahil wala paring signal ang phone ko at hindi ko din maco-contact si Manong Driver.
Sinimulan ko na ang paglalakad palabas nang school na'to. Dahan-dahan, kahit medyo nahihirapan I did my best parin para makapaglakad nang maayos. Few steps near at the gate I make tanaw the guard but wala siya don. Usually andun siya para pagbuksan ako ng gate pero ngayon wala ata siya. Bakit kaya pati si kuyang Guard wala din? Ang weird talaga!
BINABASA MO ANG
Pesteng Love Story
Novela Juvenil"Bobo ka ba oh tanga-tanga lang? Sinabing wala kang pag-asa sakin kahit na kaunti, at kahit na ikaw pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo. Hinding-hindi ako magkakagusto sa'yo at never na magiging tayo kaya GET LOST!" For sure may mga babae ng nags...
