KALP YARASI

CANAVAR

Bitmişti her şey yataktan dogrulmaya calışırken hissettiğim acıyla geri uzanmak zorunda kaldım. Yesillerimde kuruyan gozyaşları tek tek kendini hatırlatırken ağzımdan kaçan hıçkırağa engel olamadım. Benim sesime uyanan canavar gözlerini üzerime dikip acımasız sözlerini tekrarladı 'bu daha bir şey değil yaşadığın her an kendinden nefret edecek bedeninden iğreneceksin' hiçbir şey demeden kapıyı çarpıp çıktı. Ben hiçbir zaman kendimi bu kadar ucuz hissetmemiştim. Kuzenim ve onun kız kardeşinin yaptığı hatayı ben ödüyordum. Benim masum olduğumu biliyordu sırf onların canı yansın diye benim canımı yakıyordu oysa ailem dediğim insanların yıllarca fiziksel ve psikolojik şiddetine maruz kalmıştım ben benden nefret eden bir babaya 4 abiye sahiptim. Acımı hiçe sayarak ayağa kalkmaya çalıştım etrafta dünden kalan iğrenç izleri görmek midemi bulandırıyor kendimden öğreniyordum onun bana dokunduğu her dakika her saniye ölmek istedim. Banyoya geldiğimde aynadan kendime baktım bu yansıyan görüntü benim miydi? Her şeye rağmen gülümsemeye çalışan yeşillerin sahibi o kız aynadan yansıyan görüntüdeki kız mıydı? Aynadan kendime daha fazla bakamadım görmek istemedim o küçük kızın yıkılışını daha yeni 18 olmuş o küçük kız artık bir kadındı. Hızla duşa girdim sıcak su fiziksel ağrılarımı dindirmişti ama ama zihnimdeki acılar beni rahat bırakmıyordu o canavarın bana dokunduğu anlar aklımdan silinmiyordu kendi derimi yuzecesine temizlemeye çalışıyordum o o izler geçerse belki temiz kalabilirim olmuyor olmuyor işte geçmiyor geçmeyecek ben hiçbir zaman bu pislikten kurtulamayacağım. Gözyaşlarım tekrar akarken hızla durulanıp banyodan çıktım kendime ait olduğunu düşündüğüm dolabı açarken odaya dolan kokuyla dengem alt üst olmuştu canavarın kokusuydu bu. Hızla dolabı kapattım yan taraftaki dolap kapağını açtığımda kıyafetlerimi hızla seçip giydim. 'bizi yendiler mi?' Karşımdaki küçük kızla gözyaşlarım kendini yenilerken  onunla boylarımızı eşitleyip 'seni koruyamadığım için özür dilerim' yaşlı gözlerle bana bakan küçük kız 'peki ne zaman biticek ben annemin yanına gitmek istiyorum' 'gidicez sana söz veriyorum bir gün annemin yanına gideceğiz' ona dokunmaya çalışınca hızla benden uzaklaşıp 'yalancı yalan söylüyorsun hep hep canımı yakıyorlar kimse sevmiyor bizi' kapının alacaklı gibi  çalınmasıyla küçük kız ortadan kaybolmuştu 'gelinağam müsait misiniz?' Hızla yerimden doğrulup kapıyı açtım 'sey gelin ağam ben Songül hanımağam çarşafı ister' hiçbir şey demeden hızla yataktağa doğru adımlarken dün gece olanlar zihnimde yankılandı

Dün olanlar
Üzerimdeki gelinliğe bakarken birazdan olacaklar gözyaşlarımı artırıyordu ya canımı yakarsa ya ben istemeden bana dokunursa yapmaz değil mi yapmaz onunda kızkardeşi var annesi var onların yaşamasını istemediği şeyleri bana yapmaz kapının hızla açılmasıyla korkuyla sıçradım yataktan doğrulup gelen adama baktım  mavi gözleri öfkeden koyulaşırken benim tek yapabildiğim geri geri gitmekti 'bak sen Deren kızı korkmuş' alaycı söylenmeleriyle ağlamaktan kızaran yesillerimle mavilerine baktım 'bben bir şey yapmadım lütfen lütfen bana zarar verme' tek yaptığı kahkalarla gülüp beni korkutmaktı korkuyordum beni koruyacak kimsem yoktu korkuyordum ondan güçsüzdüm. 'Soyun' boş gözlerle ona bakarken 'ne bakıyorsun ha ne diyorsam onu yap' ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamadım 'lütfen yapma lütfen kokorkuyorum' 'bu hiçbir şey değil Deren kızı bu gece olması gereken olacak ama sen bitmiş olarak güne başlayacaksın her gün bir parça öleceksin sana söz veriyorum Deren kızı gülümsemeyi unutacaksın nefes alacaksın ama bir ölü gibi' hıçkırarak 'bana bubunu yapma döv söv ama ama dokunma ne olur lütfen ben daha 18 yaşındayım' bileklerinden sıkıca tutmuştu tek yapabildiğim yalvarmaktı ama durmadı ben yalvardıkça o bana acımadı kimse açımamıştı ki bana o acısın.

Hatırladıklarımla ağlamamı durduramamıştım benim tek suçum vardı doğmuş olmamdı. Ben istemedim annemin ölmesini ben istemedim annemin sebebi olmak ellerimi kalbime sarıp 'anne ne olur gel herkes yara açtı Gökçe'ninde gel sar yaralarımı iyiiyileştir beni sana çok ihtiyacım var anne sen gelmezsen beni beni yanına al canımı yakıyorlar anne çok yakıyorlar' gozyaşlari içinde yere uzandım Hatice teyzenin sözleri geldi aklıma 'uyu güzel kızım uyu bütün acılar bir tek uyurken geçer' sahi geçer miydi acılarım unutabilir miydim? Bana yapılanları ağlarım iç cekişlere dönerken gözlerim bilinçsizce kapanıyordu 'uyursam geçer uyursam geçer'