KALP YARASI

Gerçegin Peşinde

Kardeşim o pisliğin elindeyken elim kolum bağlı konaktaydım Savaş sürekli dibimde biterken onu görmek hem kalbime hem aklıma zarardı. Onu affetmeyecektim Gökçe zorla evlendirilirken o ise izlemiş hiçbir şey yapmadan kim bilir ne kadar korkmuştur. 'Güneşim' Savaş' ın sesiyle ona doğru döndüm kara gözleri beni süzerken öfkeli gözlerimle ona baktım 'defol git Savaş' Savaş hızlı adımlarını bana doğru atarken 'Kumru bana öfkenin nedeni ne?' dibimde dururken hızla onu itip 'ne mi öfkemin neden ne öyle mi?' derin nefes alıp yüksek sesle 'sırf o kız daha çok yalnız kalsın diye baban olacak şahıs beni memleketimden anamdan ocağımdan Gökçe den ayırdı. Ya siz o kızı nasıl adı bütün memlekette Acımasız olan bir adama verdiniz' öfkeyle göğsünü yumruklarken devam ettim 'ya nasıl kıydınız ona yetmedi mi yaşadıkları ha yetmedi mi yaptıklarınız' 'Sevda'yı veremezdik Sehatı kurban edemezdik' ne kadar aşağlık bir adamdı karşımdaki oysa bir zamanlar uğruna canımı verecek kadar seviyordum. 'sizde Gökçe'yi kurban verdiniz öyle mi Savaş Gökçe senin öz kardeşin unuttu' lafımı Savaş' ın öfkeli sesi bozdu 'o annemin katili' Savaş' ın kara gözlerini hedef alıp 'o yüzden mi o hastanedeyken bir şey olacak diye korktun ha o yüzden mi herkes camlardayken sen o koltukta küçük bir çocuk gibi gözlerini kapatıp Gökçe diye mırıldanıyordun' Savaş kaybetmenin yüküyle ordan ayrılırken ben ise düşünmeye başladım.

'Hatice bana bak kızına söyle ortalığı karıştırmasın' 'kızımdan uzak durun anlaşma yapıldı geçmişte' ne anlaşması annem ve Remziye denen kadın ne yapmışlardı geçmişte ve Remziye denen kadın annemi tehtid ediyordu 'Asiye'nin olayını kimse bilmeyecek özellikle senin kızın ve çocuklar' ne demek şimdi bu Asiye Teyzem doğumda ölmedi mi bize 'dogumun çok zor geçtigini bebeğin annenin ölümüne sebep olduğunu' söylemişlerdi ben asla Gökçe' yi suçlamadım Asiye Teyzemin ölümünden bu işte bir iş vardı Asiye teyzem ölmeden 4 ay önce Serhatların babası ölmüştü. Sonra Remziye denen kadın buraya taşındı hayal meyal hatırlıyorum Halit ağa Asiye teyzeye aşıktı nasıl oldu da onun kırkı çıkmadan Remziye denen kadınla evlendi bu işte bir iş var ve benim adımda Kumru ise ben bu işi çözecektim. Önce burdan hızla uzaklaşmalıydım yoksa o kadın beni farkedecek ve bir problem yaratacaktı.

Odamda oturup düşünüyordum. Ben nasıl halledeceğim tek başıma bunu nerden başlamam gerek aklıma Asiye Teyzemin her çocuğu için tuttuğu özel günlükler geldi bu olaylar Gökçe karnındayken olmuş olmalı Gökçe için tutulan günlük onu bulmalıyım büyük ihtimal Halit denen adamın kasasında da ben o kasaya nasıl ulaşacağım  birinden yardım almalıyım Savaş olmaz asla bana yardımcı olmaz. Hele ki hala Gökçe' nın suçlu olduğunu düşünüyorsa annem zaten olmaz o da bunun içinde onu asla affetmeyecektim ne olursa olsun ama şimdilik şimdilik susacaktım gerçekleri öğrenene kadar susacaktım. Tabi ya Cihan Cihan hep daha ılımlıydı hatta Gökçe'yi koruduğu da olmuştu o yardım ederdi bana hızla telefonumu çıkarıp Cihan'ı aradım

'efendim yen' öksürük sesimle susmak zorunda kaldı yenge menge degildim ben hele o pislik Savaş' ın 'pardon Kumru abla hayırdır aramazdın sen beni' 'Cihan buluşmamız gerek' 'konağa geliyorum zaten or' lafını hızla kesip 'konak olmaz dışarda buluşmamız gerek' 'abla laf söz olur' 'Cihan başlatma lafına sözüne konu Gökçe' acı bir fren sesi duyunca 'Cihan orda mısın?' 'Kumru abla o iyi mi Gökçe' ye yine zarar mı verdi o pislik' 'hayır ama buluşmamız gerek' 'bizim Raif abimin çay bahçesinde buluşalım o halde'

Çay bahçesinde oturmuş sıcak bir çayla  Cihan'ı bekliyordum Kapının başında Cihan'ın görünmesiyle ona el salladım beni farkkedinde hızla yanıma geldi 'hayrola ye pardon Kumru abla' 'Cihan nasıl başlıyacağımı bilmiyorum ama bir yerden başlamam gerekiyor annen doğumda ölmemiş olabilir' Cihan çatık kaslarıyla bana bakarken 'ne saçmalıyorsun abla ne demek doğumda ölmemiş' 'Cihan hatırla annenin Gökçe doğmadan önceki hallerini herkesin ona deliymiş gibi davrandığı zamanlardı' 'evet çünkü annem hayal görüyordu babamın ona zarar verdiğini söylüyordu babam onu korumak için' hızla lafını kestim 'neden bizim için demedi onu neden Remziye denen kadın ve babanın kendisine zarar verdiğini söylüyordu üstelik Remziye öz kardeşi baban sevdiği adamdı ya taşlar oturmuyor yerine Remziye'nin kocası Suat araba kazasını geçirmesi ve her ne olduysa ondan sonra oldu' Cihan aklı karışmış bir halde bana bakarken 'Cihan annenin sana söylediği sözleri hatırla'  ''o yaşarsa onu çok sev onu koru' demişti bana' 'çünkü hedef sadece annen değildi Gökçe'yi de öldürmek istediler ama annen çok güçlüydü kızını yaşatabildi' Cihan dolu gözlerini çevirirken 'peki sen sen nerden anladın?' bakışlarımı ondan kaçırıp 'annemde bu işin içinde Cihan o kadın annemi benimle tehtid ediyordu 'yıllardır sustun şimdide susacaksın kimse Asiye hakkında ki gerçekleri bilmeyecek' dedi' onun gözlerine bakıp 'benimle misin?' o ise kararlı çıkan sesle 'yanındayım abla ne yapmam gerekiyorsa ama eğer bu işin içinde annen varsa o onu asla affetmem' 'merak etme ben bile affedemezken senin affetmeni beklemiyorum.' 'nerden başlayacağız' sinsice  gülümseyerek 'babanın kasasından'