KABANATA 14

14 1 0
                                    


Cilento Coast is an extensive community. Maraming bahay, tindahan at syempre local and international tourist. Sa dami palang ng tao ay masasabi ko ng sikat na lugar din ang Cilento. Best seaside I have ever stepped on. It's just so great view with great person by my side, ano pang hahanapin ko diba.

Wala kaming masiyadong binili sa mga local store dito, pero masaya ako kahit wala akong hawak na paper bags, ano bang mas mahalaga? Ang paper bag o ang kamay ni Johhans na hawak-hawak ang kamay ko? Geez, I am so crazy. Because of this simple holding hands my heart is racing non-stop.

We are specifically in Orria, the beautiful small village in the heart of Cilento and Vallo de Diano National Park. I feel like we were in tha Vigan City of the Philippines. The houses were familiar, same vibes. This simple walk became so romantic because of the sunset. Parang kanina lang ang taas-taas pa ng araw. Ngayon kulay kahel na ang kalangitan, may gradient pa ng pink at violet. Ang ganda sa mata, ang ganda din sa pakiramdam ang makasama si Johhans sa lugar na ito.

"Let's go over there." Turo ni Johhans sa dulo ng makitid na daang dinadaanan namin. Ang piling mga pader pa nga ay may mga nakaguhit na mga larawan.

Nakalabas kami sa iskinita na dinadaanan namin at bumungad sa aking mga mata ang magandang tanawin ng dagat na sa palagay ko'y ngayon ko lang nasilayan kahit na napapalibutan naman ng dagat ang bansang pinanggalingan ko.

We were in the edge, it's like we were in a balcony and in our bottom, i can see the olive trees that reflecting in the beautiful ocean blue. It's like i'm seeing an amazing painting, A 3d painting, a true to life painting.

"Wow!' I exclaimed. I don't know how to speak out my thoughts, ang ganda talaga, wala akong masabi grabe!

"It's exquisite, superb. Those aren't enough to describe how beautiful this scenery is." Manghang pahayag ko.

"I too, I can't find a word to properly address how beautiful you are agápi mou." Johhans sweetly whispered. He is now on my back, hugging me so tight on my waist.

"Dont act so obvious Johhans, masiyado kang patay na patay sa akin." Natatawang saad ko at pinatong ang kamay sa kamqy nitong namamahinga sa tiyan ko.

"Yes Raia, I am deeply, madly, and deadly inlove with you......Since the day I could remember." He sincerely mumbled. I smiled widely, he just know how to melt my knees.

Ibinigay ko ang lahat ng bigat ko sa katawan ni Johhans. Maagap naman niya akong niyakap.

"You are my childhood sweetheart, and I intend to make you my forever sweetheart." Malaking-malaki pa rin ang ngiting nakaguhit sa labi ko.

"What!?" Johhans asked. He even made me face him. Kunot ang noo niya at mukhang hindi makapaniwala sa narinig.

"What?" Balik tanong ko, hindi naman kase siya nagsasalita.

"Did I hear it right?" There's a glimpse of joy in his eyes.

"Whatever you hear, my answer is yes. You heard it right." Nangingiti kong kumpirma.

Gumanti naman ng ngiti si Johhans sa akin at mabilis akong niyakap. Tulad ng dati, ang hilig niya talagang sumubsub sa pagitan ng leeg ko. Damang-dama ko ang munti niyang paghinga sa balat ko.

"Akala ko hindi tayo magiging maayos, akala ko buong buhay akong makikipag-kompitensya, akala ko galit lang ang kaya mong ibigay sa akin. You don't know how happy I am because of what you have said agápi mou." He dramatically uttered.

Wala naman akong nagawa kundi ang haplusin ng marahan ang likod nito. I really love him. Nagtago lang sa ikabuturan ng puso ko pero siya lang talaga ang mahal ko, ngayon ko napagtantong hindi ko talaga ibinigay ang lahat ko kay Drake. Because I was silently hoping that Johhans will come back and he's going to take care of my heart.

OREGON BROTHERS 1: Exil Johhans - LOSE MY LOVETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon