Güneşten Kopan Ateş

❂ Bölüm 11 - İnsanlığın Zaferi ❂

Rüyalarda saklı kutsal bir ateş
Sıcaklığı yakar zihnini
Sakladığın bütün sırlar arasında
Gizlenir tanrıların hikmeti

Bir görüşmeyi nasıl mahvederdiniz?

Romantik komedi filmlerinde başrol kadın her zaman bir sakarlık yapar ve başrol erkeğin karşısında sürekli zor duruma düşer. Yine de kadın hep sevimlidir ve bir şekilde içine düştüğü berbat durumlardan kurtulur. Sadece romantik komedi filmlerinde olmasına da gerek yok. Komedi filmlerindeki karakterlerin programları da böyle ilerler. Fakat sonuç olarak bir şekilde işin içinden sıyrılma söz konusudur.

Normal bir insan hayatı bundan biraz daha farklı işler. Bir iş görüşmesinde saçma sapan laflar ederseniz, insanlar sizin renkli bir kişiliğiniz ya da saf bir ruhunuz olduğunu düşünmez. Aptalca konuşursanız kapı dışarı edilirsiniz.

Hades ile karşılaşmam da istediğim gibi olmamıştı. Onun karşısında olabildiğince mantıklı ve ne yaptığının farkında biri gibi görünmek istiyordum. Böylece bana baktığında bir güven duygusu geliştirecek ve Yeraltında istediğim yere gitmemde pek bir sorun çıkarmayacaktı. Elbette bu hâliyle bile fazlasını hayal ettiğimin farkındaydım. En iyi hâlimle bile karşısına çıksam bana her şekilde şüpheyle yaklaşacaktı.

Fakat içinde bulunduğum durum, işi batırdığımın imzalı ve kaşeli resmiydi!

Saraya girdiğimde durum değerlendirmesi yapmam gerekiyordu. Kendime ilk sorduğum soru ben, benimle Hades'le benim karşılaştığım gibi karşılaşsaydım, bana güvenir miydim? Öncelikle kendimi Hades'in yerine koymam gerekiyordu. Kardeşlerime büyük bir savaşta yardım edecek ve onlar tarafından oyuna getirilerek Yeraltına atılacaktım. Yani halihazırda güven problemleri yaşayan biriydim. Kendi etrafıma duvarlar örecek ve kurduğum bu güvenli diyar ile övünecektim. Sonra sıradan bir insan evladı bu duvarları aşıp ben dinlenirken bana aptalca sorular soracaktı.

Kendimi boğmak istediğimi fark ettim. Hades'e merakla bakarak, "Beni neden öldürmedi ki?" diye düşünüyordum. Oysa ben, beni çoktan un ufak etmiştim.

Yeraltı Sarayı bomboştu. Koridorlar simsiyah bir mermerle döşenmişti fakat duvarlarda yakut, zümrüt ve safir gibi değerli taşlar gözümü alıyordu. Bunların gerçek olup olmadığını sorgulamıyordum elbette, bir tanrının sahtecilik yapacağını düşünmek aptalcaydı. Gerçi bu taşların ne kadar nadir olduğunu düşündükçe başıma ağrılar giriyordu.

Koridorları aydınlatan alevler canlanıp bana bakıyor gibi hissetmiştim. İstemeden ürpermiş olsam da sesimi çıkarmadım. Rahatsız olduğumu fark eden Hekate, "Neredeyse geldik. Taht odasında hava biraz daha sıcaktır," dedi. Soğuktan dolayı ürperdiğimi düşünmesi beni şaşırtsa da etrafımı saran havanın soğuk olduğunu onun sayesinde anladım. 

Hades önden ilerliyordu fakat görünüşünde hiç de 'Yeraltı Efendisi' havası yoktu. Sıradan bir çiftçi gibi giyinmişti. 

Simsiyah koridorla zıtlık oluşturacak şekilde önümüzde duran ve hepimizin üzerinde bir canavar gibi yükselen devasa, beyaz kapılar iki yana doğru sonuna kadar açıldı. Taht odasındaki bütün meşaleler aynı anda alev alarak ortamı aydınlattılar. Tavandan sarkan ve oldukça nadir taşlarla süslenmiş bir avize, üzerine dört bir yandan vuran ateşin ışıklarıyla odanın duvarlarına yansıma yapmaya başladı.

Salonun sonunda oldukça görkemli iki taht vardı. Hades oraya kadar gitmiş olsa da tahta oturmadı. Onun yerine tahtın önündeki merdiven basamaklarına oturdu. Hekate ve ben biraz ilerledikten sonra durduk. 

Hekate beni olduğum yerde bırakıp kendini yan tarafta duran ve oldukça rahat görünen deri bir koltuğun üzerine attı. 

Hades oldukça otoriter bir şekilde, "Konuş," dedi. Sesi bütün salonda yankılanarak son hızla bana çarptı. İliklerime kadar titredim. Şu ana kadar karşılaştığım tanrılar bana bir tehdit oluşturmamıştı. Çünkü ben onlara tehdit oluşturacak herhangi bir davranışta bulunmamıştım. Dolayısıyla yanlarında bulunduğum süre boyunca kendimi güvende hissetmiştim. Fakat bu sefer farklıydı. Yanlış bir şey söylediğim anda güvenliğimin tehlikede olduğunu biliyordum.