6

5.7K 298 47
                                    


Yorumlarınızı bekliyorum.

.......

Yorgunluk çoğunluk bedensel olsada en çok ruhlarımız yıpranır bu savaşta. Sessiz çığlıklarımız yankılanır adeta , duymamak için elimizden geleni yaparız.

Başımı avuçlarımın arasına almış sakince yere bakarak düşünüyordum. Gerçekten gördüklerimden sonra aklî dengem yerindemiydi ki. Hayır tabi ki de kim o görüntüleri görünce 'abartma ya sadece kafasından vurduğu adamları gözünün içine bakarak tekrar vurdu , bu küçük olay için fazla bir tepki vermiyor musun ?!' diyebilirdi ki

Bedenim gittikçe daha çok geriliyordu , damarlarımda kan yerine sanki adrenalin doluydu.Peki bu durumdan etkilenen tek ben miydim acaba

Karşımda ki adam televizyonu açmış kanalları değiştiriyordu. İlgi alanı bende değilken ayrıntılı bir şekilde süzdüm onu.

"Aha buldum ." Diyerek bir kanalda durduğunda bakışlarım televizyona döndü.
Hadi lan cidden Müge Anlı mi izleyecekti.
Dalgamı geçiyor diye tekrar ona baktığımda pür dikkat televizyonu izliyordu.

Yaşadığım onca garip olaydan sonra hiçbir şey olmamış gibi davranması onu anlamamı zorlaştırıyordu.

"Bir gün benim cinayetleri gün yüzüne çıkaracak diye korkmuyor değilim" diyerek güldüğünde bir şey demeden sessiz kaldım.

Bakışları bana döndüğünde sanırım onu onaylamami yada bir tepki vermemi bekliyordu. Hâlâ sessizliğimi bozmamışken bakışlarından rahatsız olmuştum. Ben ona bakamazken onun beni öldürecek gibi bakması beni rahatsız edecek şeydi.

Ne istiyordu benden. Gerçekten bu adam benden ne istiyordu ki.

Bedenimi mi ? Hayır , çünkü öyle olsaydı beni de öldürebilirdi yada bedenime izinsiz başka şeyler yapabilirdi.

Birden ayağa kalkan adama baktım. Yavaşça bana doğru yaklaşırken oturduğum yere iyice sindim. Tam yerimden kalkacak iken elini omzuma atıp bastırmasıyla ona baktım. Ama bakışlarımı yere indirip sakin olmaya çalıştım.

Korktuğumu belli etmemem gerekiyordu ama midem gittikçe kasılmaya başlamıştı. Az bir süre nefesimi tutup geri bıraktım.

Parmaklarını çeneme koyup kafamı yukarı kaldırdı , gözlerinin içine bakıyordum bu sefer. Ne elini çekiyordu nede başka bir kışkırtıcı harekette bulunuyordu sadece gözlerimin içine bakıyordu.

"Benden korkuyorsun " bir süre sessiz kaldı, onu onaylamamı bekliyordu. Mantıklı düşünen bir insan elbette korkardı. Sonuçta bir katil ile aynı odada bulunuyordum bana bir şey yapmayacağı ne malumdu ki

"Benden korkmanı istemiyorum , aksine bana güvenmem gerektiğini düşünüyorum Karan." diyerek hafifçe çenemi okşadı.

Çığlık atmak istiyordum tam tersini yapıp dişlerimi sıktım. Bir anlık hareketle onu itip aramızda mesafe oluşmasını sağlamıştım.

"Deli misin sen be , hayatıma girdigin o geceden beri bir bok yolunda gitmiyor ve gelmiş ' bana güven ' diyorsun." Bağırarak konuşmam odada gergin bir hava yaratırken sinirle alnımı sıvazladım.

Bu bağırışların boşa olduğunu biliyordum geri koltuğa oturup karşımda duran adamın yüzüne baktım. "Bak sana ne diyeceğim , hangi delikten beni günlerdir hatta yıllardır izledin bilmiyorum ama siktir git o deliğine geri dön"  gözlerimi gözlerinden ayırmazken sakince konuştuğumda adamın yüzünde mimik bile oynamamıştı. O çok profesyonel biriydi.

Geri kalktığı yere otururken bakışlarını tekrar bana çevirdi "bana geçen gün yaptığın ekmek arasından tekrar yapar mısın?" diye sordu.

"Anlamadım?" Hayret edercesine yüzüne bakarken, sorduğu soruya bile inanamıyordum. Şu durumda gerçekten bu salak adam bunu mu istedi benden , onca dediğim sözlere rağmen. Kafayı sıyırmak üzereydim.

"Lütfen" diye sessizce fısıldayan adama öldürmek istercesine baktım.

"Zıkkımın kökünü ye!! deli adam !" diye yüzüne bağırdığım da , karşımdaki adam sırıtarak kafasını salladı.

"Senin elinden ise yerim yavrum " deyip göz kırptı. Şuan bu adamla aynı odada nefes bile solumak istemiyordum çünkü gittikçe zıvanadan çıkacak gibiydim.

Hızlıca mutfağa doğru ilerledim " İsmim Aker. Deli adam değil ya da ruh hastası !" diye arkamdan bağıran adamın ismini duyunca beynimde oluşan sizi ile yerimde durdum. Başım zonklarken elimi kafama götürüp yavaşça yere çömeldim.
Bu acı verici şeyin bir an önce bitmesi gerekiyordu yoksa kafamı duvara vuracaktım

Neydi bu birden , sinirden olacağını sanmıyordum. Garip olan şey ise bu ismi daha önce duymuş gibiydim ama nereden diye kendimi sorgularken yavaş yavaş geçen sızı ile yerimden kalkıp mutfağa ilerledim.

..........

Selam yorumlarınızı bekliyorum

Karşıdaki Adam | GAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin