PART 35

14.3K 681 4
                                    

Unicode

" ဦးနေကို အဆင်သင့်ပြင်ထားခိုင်းလိုက်နော် ‌ညီ၊ 

ကိုကြီး နာရီဝက်လောက်နေရင် ရောက်မယ် "

" ညီ စောင့်နေမယ် "

သူ့ဘက်မှ အရင် ဖုန်းချလိုက်သည်။

" ဦးနေ ကိုကြီးက အဆင်သင့်လုပ်ထားပါ ၊ နာရီဝက်နေရင် ရောက်မယ်တဲ့ "

" ဦးနေ အကုန်သိမ်းဆည်းပြီးသွားပြီ ၊ သားကိုကြီးကို စောင့်နေရုံပဲ "

သူလည်း ဆေးရုံအဝတ်အစားကနေ ပုံမှန်အဝတ်အစားကို ပြန်လဲပြီးသားဆိုတော့ စောင့်နေရုံပင်။ 

ဆေးရုံဝန်းအကျယ်ကြီးအား အခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်ကနေ မြင်နေရသည်။ သစ်ပင်ကြီးအောက်က မြက်ခင်းပြင်နှင့် ခုံတန်းလေးတွေ။

" ဦးနေ သား ဆေးရုံဝန်းထဲ ခဏ ဆင်းဦးမယ် "

" ဪ အေး သွားမယ်လေ လာ "

" ရတယ် ဦးနေ ၊ သား တစ်ယောက်တည်း သွားချင်လို့  "

ခြေလှမ်းများသည် အရိပ်ကောင်းကောင်းရသည့် သစ်ပင်ကြီးဆီ ဦးတည်သည်။ ဘေးတွင်လည်း ဆိုင်းဘုတ်ပြားလေး ထောင်ထားသည်။ 

အကိုနှင့် စတွေ့ခဲ့သည့် နေရာလေး...။

ဆယ်မိနစ်ကြာမျှ ထိုင်နေပြီးနောက် အခန်းသို့ ပြန်ရန် ထလိုက်သည်။ 

သစ်ပင်ကြီး၏ ကိုယ်ထည်အလယ်ပိုင်းတစ်နေရာကို လက်‌ချောင်းထိပ်လေးများဖြင့် အထက်မှ အောက်သို့ ရွေ့လျားလိုက်သည်။

ပြီးနောက် စိတ်ထဲကနေ ရေရွတ်လိုက်သည်။

' သိပ်မကြာပါဘူး ငါနေကောင်းရင် ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ် '

ထို့နောက် လှည့်အထွက် မြင်လိုက်ရသည်က လူနာဆောင်အဆောက်အအုံရှေ့က ပင်မဆေးရုံအဆောက်အအုံဝင်ပေါက်ကနေ ထွက်လာသည့် လူနှစ်ယောက်။ နည်းနည်း အလှမ်းဝေးသည်ဆိုပေမယ့် သူ့နှလုံးသားမှာ သေချာပုံနှိပ်ထားသည့်သူ ဖြစ်တာကြောင့် မည်သူမှန်း အတပ်သိပါသည်။ ချစ်ရသူနှင့် သူ့သက်ဆိုင်သူပါ။ 

ဆေးရုံကို ဘာအကြောင်းရှိ၍ လာကြလည်း မသိပေမယ့် ရယ်ရယ်မောမောနှင့် ထွက်လာကြသည်ကိုတော့ မြင်နေရသည်။

UM (Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora